Πέρασαν κιόλας τρία χρόνια από την ημέρα που έφυγε, κτυπημένος από την επάρατη νόσο, ο Τάσσος Παπαδόπουλος.
Πέρασαν σχεδόν τέσσερα χρόνια από την ημέρα που τον ανέτρεψαν, «ο πρόεδρος λύσης», οι ιππότες της υπέρβασης των είκοσι δακτύλων και τα πολιτικά καταγώγια της Ευρώπης και της Αμερικής.
Τον ανέτρεψαν δημοκρατικά. Με την ψήφο του λαού.
Γιατί δεν τον χώνευαν, επειδή διέσωσε την Κυπριακή Δημοκρατία.
Τα καλούπια είχαν στηθεί. Το μπετόν ήταν έτοιμο.
Η Κύπρος έπρεπε να δεθεί χειροπόδαρα και να οδηγηθεί πανηγυρικά προς τη λύση που ετοίμασε ο Χάνεϊ και υπέγραψε ο Ανάν. Κι αυτός ξεπετάχτηκε απρόσμενα μπροστά τους. Ξεπετάχτηκε από τα βάθη της ελληνικής ιστορίας και κάλεσε το λαό «να υπερασπιστεί το δίκαιο, την αξιοπρέπεια και την ιστορία του». Και ο λαός ακολούθησε.
Τα σχέδια έμειναν μεσοστρατίς.
Οι συνωμότες δεν μπορούσαν να το χωνέψουν. Ακούς εκεί.
Ένας από τους επιβιώσαντες «τρομοκράτες» της ΕΟΚΑ, ένας στενός συνεργάτης του Μακάριου, να τους ανατρέψει τα σχέδια. Να διασώσει την Κυπριακή Δημοκρατία. Κι αυτοί να αναγκάζονται να υποδεχθούν την Κυπριακή Δημοκρατία ως το ισότιμο μέλος της Ε.Ε. Εκεί που περίμεναν να υποδεχθούν τα δύο «συνιστώντα states».
Ο παρείσακτος έπρεπε να φύγει από τη μέση.
Πρώτα τον απομόνωσαν.
Αλλά αυτός δεν παρέμενε στην απομόνωση.
Όρθωνε μπροστά τους το ελληνικό του παράστημα και έφερνε από τα βάθη των αιώνων τούς μυθικούς Έλληνες να του συμπαραστέκονται. ‘Υστερα τον αποκάλεσαν απορριπτικό. Ότι δεν θέλει λύση, αλλά διχοτόμηση. Κάποιοι έκαμαν ακόμα και υπέρβαση της ιδεολογίας τους, φτάνει να ανέτρεπαν τον Τάσσο Παπαδόπουλο.
Ο Τάσσος ανατράπηκε.
Οι γνωστοί εραστές της λύσης άρχισαν να πανηγυρίζουν.
Η λύση έρχεται.
Ο «πρόεδρος της λύσης» θα φέρει λύση και επανένωση.
Ο ύπατος χαμογελούσε υποχθόνια και ανέλαβε τα ηνία.
Σε λίγους μήνες ο Τάσσος έφυγε για πάντα από τη ζωή. Πήρε το δρόμο της αθανασίας. Μπήκε στο πάνθεον αυτών, που είχαν στην καρδιά τους την Κύπρο, την Ιστορία της, τη δικαίωσή της, την αξιοπρέπεια του Ελληνισμού.
Από τότε τον αναπολούμε κάθε μέρα.
Αναπολούμε τη σιγουριά και την ασφάλεια που νιώθαμε, όταν διαπραγματευόταν το μέλλον της Κυπριακής Δημοκρατίας και του Ελληνισμού της Κύπρου.
Αναπολούμε τη βαθιά γνώση του για κάθε λεπτομέρεια του Κυπριακού.
Αναπολούμε την κριτική του προσέγγιση σε κάθε πρόταση για τη λύση.
Την ανέλυε με μοναδική μεθοδικότητα. Και αναδείκνυε τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματά της. Δεν ήταν εύκολο κάποιος να τον παρασύρει ή να τον ξεγελάσει. Ξέραμε ότι το καθετί περνούσε από το κόσκινο της κριτικής του ανάλυσης και είμαστε βέβαιοι ότι κανένας δεν μπορούσε να τον πιέσει ή να τον αναγκάσει να υποχωρήσει από θέσεις αρχής.
Ήξερε να ελίσσεται, χωρίς να μετακινείται.
Και ήξερε να μετακινείται, όταν έπρεπε, χωρίς άσκοπους ελιγμούς.
Η γνώμη του ήταν πάντα συνισταμένη εμβριθούς μελέτης των γεγονότων, αναλυτικής αξιολόγησης των δεδομένων και των λεπτομερειών της κάθε πρότασης. Έβλεπε πίσω από τις λέξεις κάθε πιθανή παγίδα και ξεσκέπαζε με διορατική προσέγγιση κάθε ασάφεια, που για κάποιους θα ήταν εποικοδομητική.
Η φωνή του θα βρίσκεται πάντα μέσα μας και θα ακούεται πάντα γύρω μας.
Θα την αναπολούμε και θα την αναμένουμε ως οδηγό σε κάθε δύσκολη στιγμή της πατρίδας.
Σε κάθε κρίσιμη φάση των εξελίξεων.
Σε κάθε επικίνδυνη καμπή των γεγονότων.
Και φυσικά όταν θα πρέπει να πάρουμε μια δύσκολη απόφαση.
Η φωνή του θα ακούεται πάντα στεντόρεια, έστω και βραχνή, να μας καθοδηγεί:
«Σε καλώ να υπερασπιστείς το δίκαιο, την ιστορία και την αξιοπρέπειά σου».
Πέρασαν σχεδόν τέσσερα χρόνια από την ημέρα που τον ανέτρεψαν, «ο πρόεδρος λύσης», οι ιππότες της υπέρβασης των είκοσι δακτύλων και τα πολιτικά καταγώγια της Ευρώπης και της Αμερικής.
Τον ανέτρεψαν δημοκρατικά. Με την ψήφο του λαού.
Γιατί δεν τον χώνευαν, επειδή διέσωσε την Κυπριακή Δημοκρατία.
Τα καλούπια είχαν στηθεί. Το μπετόν ήταν έτοιμο.
Η Κύπρος έπρεπε να δεθεί χειροπόδαρα και να οδηγηθεί πανηγυρικά προς τη λύση που ετοίμασε ο Χάνεϊ και υπέγραψε ο Ανάν. Κι αυτός ξεπετάχτηκε απρόσμενα μπροστά τους. Ξεπετάχτηκε από τα βάθη της ελληνικής ιστορίας και κάλεσε το λαό «να υπερασπιστεί το δίκαιο, την αξιοπρέπεια και την ιστορία του». Και ο λαός ακολούθησε.
Τα σχέδια έμειναν μεσοστρατίς.
Οι συνωμότες δεν μπορούσαν να το χωνέψουν. Ακούς εκεί.
Ένας από τους επιβιώσαντες «τρομοκράτες» της ΕΟΚΑ, ένας στενός συνεργάτης του Μακάριου, να τους ανατρέψει τα σχέδια. Να διασώσει την Κυπριακή Δημοκρατία. Κι αυτοί να αναγκάζονται να υποδεχθούν την Κυπριακή Δημοκρατία ως το ισότιμο μέλος της Ε.Ε. Εκεί που περίμεναν να υποδεχθούν τα δύο «συνιστώντα states».
Ο παρείσακτος έπρεπε να φύγει από τη μέση.
Πρώτα τον απομόνωσαν.
Αλλά αυτός δεν παρέμενε στην απομόνωση.
Όρθωνε μπροστά τους το ελληνικό του παράστημα και έφερνε από τα βάθη των αιώνων τούς μυθικούς Έλληνες να του συμπαραστέκονται. ‘Υστερα τον αποκάλεσαν απορριπτικό. Ότι δεν θέλει λύση, αλλά διχοτόμηση. Κάποιοι έκαμαν ακόμα και υπέρβαση της ιδεολογίας τους, φτάνει να ανέτρεπαν τον Τάσσο Παπαδόπουλο.
Ο Τάσσος ανατράπηκε.
Οι γνωστοί εραστές της λύσης άρχισαν να πανηγυρίζουν.
Η λύση έρχεται.
Ο «πρόεδρος της λύσης» θα φέρει λύση και επανένωση.
Ο ύπατος χαμογελούσε υποχθόνια και ανέλαβε τα ηνία.
Σε λίγους μήνες ο Τάσσος έφυγε για πάντα από τη ζωή. Πήρε το δρόμο της αθανασίας. Μπήκε στο πάνθεον αυτών, που είχαν στην καρδιά τους την Κύπρο, την Ιστορία της, τη δικαίωσή της, την αξιοπρέπεια του Ελληνισμού.
Από τότε τον αναπολούμε κάθε μέρα.
Αναπολούμε τη σιγουριά και την ασφάλεια που νιώθαμε, όταν διαπραγματευόταν το μέλλον της Κυπριακής Δημοκρατίας και του Ελληνισμού της Κύπρου.
Αναπολούμε τη βαθιά γνώση του για κάθε λεπτομέρεια του Κυπριακού.
Αναπολούμε την κριτική του προσέγγιση σε κάθε πρόταση για τη λύση.
Την ανέλυε με μοναδική μεθοδικότητα. Και αναδείκνυε τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματά της. Δεν ήταν εύκολο κάποιος να τον παρασύρει ή να τον ξεγελάσει. Ξέραμε ότι το καθετί περνούσε από το κόσκινο της κριτικής του ανάλυσης και είμαστε βέβαιοι ότι κανένας δεν μπορούσε να τον πιέσει ή να τον αναγκάσει να υποχωρήσει από θέσεις αρχής.
Ήξερε να ελίσσεται, χωρίς να μετακινείται.
Και ήξερε να μετακινείται, όταν έπρεπε, χωρίς άσκοπους ελιγμούς.
Η γνώμη του ήταν πάντα συνισταμένη εμβριθούς μελέτης των γεγονότων, αναλυτικής αξιολόγησης των δεδομένων και των λεπτομερειών της κάθε πρότασης. Έβλεπε πίσω από τις λέξεις κάθε πιθανή παγίδα και ξεσκέπαζε με διορατική προσέγγιση κάθε ασάφεια, που για κάποιους θα ήταν εποικοδομητική.
Η φωνή του θα βρίσκεται πάντα μέσα μας και θα ακούεται πάντα γύρω μας.
Θα την αναπολούμε και θα την αναμένουμε ως οδηγό σε κάθε δύσκολη στιγμή της πατρίδας.
Σε κάθε κρίσιμη φάση των εξελίξεων.
Σε κάθε επικίνδυνη καμπή των γεγονότων.
Και φυσικά όταν θα πρέπει να πάρουμε μια δύσκολη απόφαση.
Η φωνή του θα ακούεται πάντα στεντόρεια, έστω και βραχνή, να μας καθοδηγεί:
«Σε καλώ να υπερασπιστείς το δίκαιο, την ιστορία και την αξιοπρέπειά σου».
δειτε και αυτα
Αντί-μνημοσύνου για τον Τάσσο!
ΤΑΣΣΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ: Η προσωποποίηση της νεότερης ιστορίας της Κύπρου και του ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ..
Αντί-μνημοσύνου για τον Τάσσο!
ΤΑΣΣΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ: Η προσωποποίηση της νεότερης ιστορίας της Κύπρου και του ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ..
