Σε ξέρω καλά. Υπάρχουν και Πασοκτσήδες που εργάζονται στον ιδιωτικό τομέα, είναι επιχειρηματίες, άνεργοι ή συνταξιούχοι. Αυτοί όμως είναι άλλη ράτσα κολλημένων. Βασικά, δεν κρύβονται. Οι περισσότεροι δηλώνουν ανοιχτά ότι είναι ψηφοφόροι του Γιώργου Παπανδρέου ή υποστηρικτές του Βαγγέλη Βενιζέλου.
Μιλάω σε σένα που τρούπωσες στο Δημόσιο κατά τη διάρκεια όλων των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και δημιούργησες γραφεία – φέουδα οργανώνοντας την «άμυνα του κόμματος απέναντι στους Δεξιούς».
Ένα ψέμα που σ’ έκανε στο νοσηρό σου μυαλό να μοιάζεις με τιμωρό. Με μαχητή της δημοκρατίας. Κι αυτή η παράνοια πέρασε στο κομματικό DNA ακόμη και των νεώτερων συντρόφων σου στο Δημόσιο.
Ακόμη μάχεστε τη Δεξιά, αγνοώντας (;) ότι με τον Σημίτη είχατε γίνει οι εκπρόσωποι του εκσυγχρονιστικού φιλελευθερισμού, ενώ σήμερα είστε οι μουτζαχεντίν του ακραίου νεοφιλελευθερισμού και της καθεστωτικής τρομοκρατίας. Σήμερα, η επάρατος Δεξιά είναι το ΠΑΣΟΚ κι όμως εσείς παραμένετε αμετανόητοι. Ίσως επειδή επιτέλους βρήκατε αυτό που σας εκφράζει.
Αγαπητέ ΠΑΣΟΚτσή, ξέρω πώς μπήκες στο Δημόσιο. Με το τσουβάλι. Γουρούνι στο σακί. Επί Αντρέα ξεκίνησε η κατάκτηση του Δημοσίου. Μαγαζάτορες έκλειναν τα καταστήματά τους κι έτρεχαν να γίνουν δημόσιοι υπάλληλοι.
Αυτό, στην καλύτερη περίπτωση. Στη χειρότερη, κρατούσαν και το μαγαζί τους και δεν πατούσαν ποτέ στη θέση τους στο Δημόσιο. Μόνο πληρώνονταν. Α, ναι, μάζευαν και ψήφους για τον άγιο βουλευτή τους.
Άλλωστε, την εποχή εκείνη υπάλληλοι υπήρχαν, θέσεις δεν υπήρχαν. Και προκειμένου να μένουν όρθιοι, δεν πήγαιναν καθόλου. Τότε δημιουργήθηκαν και οι περίεργες θέσεις Υ.Ε. γενικών καθηκόντων.
Κοινωνικά αγράμματοι, άνευ θέσης και ειδίκευσης με μόνη τους δουλειά να ρουφιανεύουν. Γέμισε ρουφιάνους το Δημόσιο. Μάτια και αυτιά ανοιχτά. Ποιος κακολόγησε τον προϊστάμενο. Κι αν κανείς δεν τον είχε κακολογήσει, έπρεπε να εφευρεθεί ένας για να δικαιολογήσει ο ρουφιάνος το μισθό του.
Λίγο αργότερα άρχισαν οι επιβραβεύσεις των εντεταλμένων μετατάξεων. Οι «καλοί σύντροφοι» επιβραβεύονταν με μετάταξη σε υπηρεσίες καλοπληρωμένων υπουργείων όπως το Οικονομικών και το Εσωτερικών, γεμίζοντας τα γραφεία από ηλεκτρονικούς υπολογιστές που είχαν πάνω στη σκονισμένη οθόνη τους ένα σεμέν χειροποίητο.
Τότε άρχισε για τα καλά το παλαντζάρισμα του Δημοσίου, καθώς άδειαζαν παραγωγικές υπηρεσίες και ξεχείλιζαν οι γραφειοκρατικές και οι «άνευ αντικειμένου». Τότε ξεκίνησε πλέον το Δημόσιο να γίνεται εχθρικό στον πολίτη και να μοιάζει άχρηστο.
Ύστερα ήρθε το ΑΣΕΠ. Όμως, ως γνωστόν, πριν κυκλοφορήσει κάποιο αντικλεπτικό σύστημα έχει ήδη κυκλοφορήσει ο τρόπος να το απενεργοποιούν οι κλέφτες. Βλέπετε, αν έβγανε το απαραβίαστο αντικλεπτικό, θα κατέρρεε παγκοσμίως η βιομηχανία σχεδιασμού και παραγωγής αντικλεπτικών συστημάτων.
‘Έτσι έγινε και με το ΑΣΕΠ. Παράθυρα επί παραθύρων, συμβάσεις επί συμβάσεων που κρατούσαν ως τη σύνταξη, απαξίωση του ΑΣΕΠ ως του βαθμού να γεμίζουν οι αποθήκες του με χαρτομάνι που κανείς δε μπορούσε να το ελέγξει κι έγινε απλά επικυρωτής πινάκων μοριοδότησης που κατάρτιζαν άλλοι.
«Μα, μόνο ΠΑΣΟΚοι μπήκαν στο Δημόσιο;», είναι η λογική ερώτηση. Όχι, φυσικά. Πάντα έμπαινε αξιοκρατικά κι ένα μέρος υπαλλήλων που λειτουργούσε ως άλλοθι αξιοκρατίας! Το σύστημα δεν ήταν εντελώς χαζό!
Το ΠΑΣΟΚ είχε το θράσος να καταγγέλλει τη Ν.Δ. για τα «γαλάζια παιδιά».
Κι εδώ δημιουργείται μια άλλη ερώτηση: «Δηλαδή, η ΝΔ δε διόρισε κανένα δικό της παιδί;». Αλίμονο, μόνο ένας ηλίθιος θα το έλεγε αυτό. Απλώς, είναι εμετικό να προέρχεται η καταγγελία για κομματικούς διορισμούς από τα στόματα των πράσινων κουρσάρων του Δημοσίου.
Η δεύτερη λογική ερώτηση είναι «από τους τόσους ΠΑΣΟΚους που μπήκαν στο Δημόσιο, δεν υπήρχε κανείς ικανός;». Φυσικά και υπήρχε. Όπως υπήρχαν και διορισμένοι διοικητές υπηρεσιών και οργανισμών που σεβάστηκαν την προσωπική τους αξιοπρέπεια, αλλά και την αξιοπρέπεια του Δημοσίου. Ήταν, όμως, η μειοψηφία.
Και σοβαροί δημόσιοι υπάλληλοι που ανήκαν στο ΠΑΣΟΚ υπήρχαν.
Μόνο που δεν μπήκαν επειδή ήταν άξιοι, αλλά επειδή ήταν ΠΑΣΟΚ. Κι αυτό μάλλον τους έκανε να νιώθουν άσχημα για τους «συντρόφους» τους, που διατυμπάνιζαν ότι είναι οι «πράσινοι Χμερ». Όμως κι εδώ πάλι μιλάμε για τη μειοψηφία.
Οι αριθμοί είναι αμείλικτοι.
Οι εκλογές στο 90% των πρωτοβάθμιων και δευτεροβάθμιων συνδικαλιστικών οργάνων στο Δημόσιο κερδίζονται διαρκώς από τις οργανώσεις του ΠΑΣΟΚ, ενώ το τριτοβάθμιο, η ΑΔΕΔΥ, έχει μουχλιάσει από την πρασινάδα.
Πώς γίνεται, λοιπόν, το αγαθό ΠΑΣΟΚ να βρίζει σήμερα τους ανθρώπους που το ίδιο διόρισε με το φτυάρι;
Πώς γίνεται σήμερα οι εργαζόμενοι που ακούνε όλη την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ να τους βρίζει πατόκορφα, να τρέχουν να συμπληρώσουν τα ψηφοδέλτια των συνδικαλιστικών οργάνων του ΠΑΣΟΚ και να πανηγυρίζουν όταν κερδίζουν, ενώ ταυτόχρονα δηλώνουν «απαπα δεν τους ξαναψηφίζω με αυτά που μας κάνουν»;
Είναι ανώμαλοι;
Είναι τρελοί;
Είναι μαλάκες;
Όχι! Απλώς έχουν λάβει υποσχέσεις ότι δε θα τους πειράξει κανείς. Ότι αυτός που θα την πατήσει θα είναι ο διπλανός ΠΑΣΟΚος ή ακόμη καλύτερα «εκείνος ο μουλωχτός που δουλεύει και δεν ξέρουμε τι ρόλο παίζει».
Αγαπητέ ΠΑΣΟΚτσή αυτά στα έχω πει πολλές φορές.
Όποτε βρισκόμασταν σε σπίτια φίλων, όποτε σε πετύχαινα σε κοινές παρέες σε bar και σε café. Ποτέ δε διαφώνησες. Σε όλα συμφωνούσες.
Όμως το έκανες με μια αυταρέσκεια, με μια απόλαυση δύναμης που μόνο τα τσογλάνια διαθέτουν.
kartesios
Αγαπητέ ΠΑΣΟΚτσή δεν πρόκειται να στα ξαναπώ.
Μετά τον χτεσινό Βενιζέλο μόνο ένα έχω να σου πω:
Από σήμερα όχι πια φίλοι, μόνο σεξ. Άντε και γαμήσου!
Μιλάω σε σένα που τρούπωσες στο Δημόσιο κατά τη διάρκεια όλων των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και δημιούργησες γραφεία – φέουδα οργανώνοντας την «άμυνα του κόμματος απέναντι στους Δεξιούς».
Ένα ψέμα που σ’ έκανε στο νοσηρό σου μυαλό να μοιάζεις με τιμωρό. Με μαχητή της δημοκρατίας. Κι αυτή η παράνοια πέρασε στο κομματικό DNA ακόμη και των νεώτερων συντρόφων σου στο Δημόσιο.
Ακόμη μάχεστε τη Δεξιά, αγνοώντας (;) ότι με τον Σημίτη είχατε γίνει οι εκπρόσωποι του εκσυγχρονιστικού φιλελευθερισμού, ενώ σήμερα είστε οι μουτζαχεντίν του ακραίου νεοφιλελευθερισμού και της καθεστωτικής τρομοκρατίας. Σήμερα, η επάρατος Δεξιά είναι το ΠΑΣΟΚ κι όμως εσείς παραμένετε αμετανόητοι. Ίσως επειδή επιτέλους βρήκατε αυτό που σας εκφράζει.
Αγαπητέ ΠΑΣΟΚτσή, ξέρω πώς μπήκες στο Δημόσιο. Με το τσουβάλι. Γουρούνι στο σακί. Επί Αντρέα ξεκίνησε η κατάκτηση του Δημοσίου. Μαγαζάτορες έκλειναν τα καταστήματά τους κι έτρεχαν να γίνουν δημόσιοι υπάλληλοι.
Αυτό, στην καλύτερη περίπτωση. Στη χειρότερη, κρατούσαν και το μαγαζί τους και δεν πατούσαν ποτέ στη θέση τους στο Δημόσιο. Μόνο πληρώνονταν. Α, ναι, μάζευαν και ψήφους για τον άγιο βουλευτή τους.
Άλλωστε, την εποχή εκείνη υπάλληλοι υπήρχαν, θέσεις δεν υπήρχαν. Και προκειμένου να μένουν όρθιοι, δεν πήγαιναν καθόλου. Τότε δημιουργήθηκαν και οι περίεργες θέσεις Υ.Ε. γενικών καθηκόντων.
Κοινωνικά αγράμματοι, άνευ θέσης και ειδίκευσης με μόνη τους δουλειά να ρουφιανεύουν. Γέμισε ρουφιάνους το Δημόσιο. Μάτια και αυτιά ανοιχτά. Ποιος κακολόγησε τον προϊστάμενο. Κι αν κανείς δεν τον είχε κακολογήσει, έπρεπε να εφευρεθεί ένας για να δικαιολογήσει ο ρουφιάνος το μισθό του.
Λίγο αργότερα άρχισαν οι επιβραβεύσεις των εντεταλμένων μετατάξεων. Οι «καλοί σύντροφοι» επιβραβεύονταν με μετάταξη σε υπηρεσίες καλοπληρωμένων υπουργείων όπως το Οικονομικών και το Εσωτερικών, γεμίζοντας τα γραφεία από ηλεκτρονικούς υπολογιστές που είχαν πάνω στη σκονισμένη οθόνη τους ένα σεμέν χειροποίητο.
Τότε άρχισε για τα καλά το παλαντζάρισμα του Δημοσίου, καθώς άδειαζαν παραγωγικές υπηρεσίες και ξεχείλιζαν οι γραφειοκρατικές και οι «άνευ αντικειμένου». Τότε ξεκίνησε πλέον το Δημόσιο να γίνεται εχθρικό στον πολίτη και να μοιάζει άχρηστο.
Ύστερα ήρθε το ΑΣΕΠ. Όμως, ως γνωστόν, πριν κυκλοφορήσει κάποιο αντικλεπτικό σύστημα έχει ήδη κυκλοφορήσει ο τρόπος να το απενεργοποιούν οι κλέφτες. Βλέπετε, αν έβγανε το απαραβίαστο αντικλεπτικό, θα κατέρρεε παγκοσμίως η βιομηχανία σχεδιασμού και παραγωγής αντικλεπτικών συστημάτων.
‘Έτσι έγινε και με το ΑΣΕΠ. Παράθυρα επί παραθύρων, συμβάσεις επί συμβάσεων που κρατούσαν ως τη σύνταξη, απαξίωση του ΑΣΕΠ ως του βαθμού να γεμίζουν οι αποθήκες του με χαρτομάνι που κανείς δε μπορούσε να το ελέγξει κι έγινε απλά επικυρωτής πινάκων μοριοδότησης που κατάρτιζαν άλλοι.
«Μα, μόνο ΠΑΣΟΚοι μπήκαν στο Δημόσιο;», είναι η λογική ερώτηση. Όχι, φυσικά. Πάντα έμπαινε αξιοκρατικά κι ένα μέρος υπαλλήλων που λειτουργούσε ως άλλοθι αξιοκρατίας! Το σύστημα δεν ήταν εντελώς χαζό!
Το ΠΑΣΟΚ είχε το θράσος να καταγγέλλει τη Ν.Δ. για τα «γαλάζια παιδιά».
Κι εδώ δημιουργείται μια άλλη ερώτηση: «Δηλαδή, η ΝΔ δε διόρισε κανένα δικό της παιδί;». Αλίμονο, μόνο ένας ηλίθιος θα το έλεγε αυτό. Απλώς, είναι εμετικό να προέρχεται η καταγγελία για κομματικούς διορισμούς από τα στόματα των πράσινων κουρσάρων του Δημοσίου.
Η δεύτερη λογική ερώτηση είναι «από τους τόσους ΠΑΣΟΚους που μπήκαν στο Δημόσιο, δεν υπήρχε κανείς ικανός;». Φυσικά και υπήρχε. Όπως υπήρχαν και διορισμένοι διοικητές υπηρεσιών και οργανισμών που σεβάστηκαν την προσωπική τους αξιοπρέπεια, αλλά και την αξιοπρέπεια του Δημοσίου. Ήταν, όμως, η μειοψηφία.
Και σοβαροί δημόσιοι υπάλληλοι που ανήκαν στο ΠΑΣΟΚ υπήρχαν.
Μόνο που δεν μπήκαν επειδή ήταν άξιοι, αλλά επειδή ήταν ΠΑΣΟΚ. Κι αυτό μάλλον τους έκανε να νιώθουν άσχημα για τους «συντρόφους» τους, που διατυμπάνιζαν ότι είναι οι «πράσινοι Χμερ». Όμως κι εδώ πάλι μιλάμε για τη μειοψηφία.
Οι αριθμοί είναι αμείλικτοι.
Οι εκλογές στο 90% των πρωτοβάθμιων και δευτεροβάθμιων συνδικαλιστικών οργάνων στο Δημόσιο κερδίζονται διαρκώς από τις οργανώσεις του ΠΑΣΟΚ, ενώ το τριτοβάθμιο, η ΑΔΕΔΥ, έχει μουχλιάσει από την πρασινάδα.
Πώς γίνεται, λοιπόν, το αγαθό ΠΑΣΟΚ να βρίζει σήμερα τους ανθρώπους που το ίδιο διόρισε με το φτυάρι;
Πώς γίνεται σήμερα οι εργαζόμενοι που ακούνε όλη την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ να τους βρίζει πατόκορφα, να τρέχουν να συμπληρώσουν τα ψηφοδέλτια των συνδικαλιστικών οργάνων του ΠΑΣΟΚ και να πανηγυρίζουν όταν κερδίζουν, ενώ ταυτόχρονα δηλώνουν «απαπα δεν τους ξαναψηφίζω με αυτά που μας κάνουν»;
Είναι ανώμαλοι;
Είναι τρελοί;
Είναι μαλάκες;
Όχι! Απλώς έχουν λάβει υποσχέσεις ότι δε θα τους πειράξει κανείς. Ότι αυτός που θα την πατήσει θα είναι ο διπλανός ΠΑΣΟΚος ή ακόμη καλύτερα «εκείνος ο μουλωχτός που δουλεύει και δεν ξέρουμε τι ρόλο παίζει».
Αγαπητέ ΠΑΣΟΚτσή αυτά στα έχω πει πολλές φορές.
Όποτε βρισκόμασταν σε σπίτια φίλων, όποτε σε πετύχαινα σε κοινές παρέες σε bar και σε café. Ποτέ δε διαφώνησες. Σε όλα συμφωνούσες.
Όμως το έκανες με μια αυταρέσκεια, με μια απόλαυση δύναμης που μόνο τα τσογλάνια διαθέτουν.
kartesios
Αγαπητέ ΠΑΣΟΚτσή δεν πρόκειται να στα ξαναπώ.
Μετά τον χτεσινό Βενιζέλο μόνο ένα έχω να σου πω:
Από σήμερα όχι πια φίλοι, μόνο σεξ. Άντε και γαμήσου!
