Δέχτηκε σκληρές ερωτήσεις και πλέον ουδείς μπορεί να πει ότι δεν έφτασε στα αυτιά του ΓΑΠ η αλήθεια και -κατά το δυνατόν- τι σκέφτεται ο κόσμος και τι συμβαίνει στην βάση της κοινωνίας.
Μέσα από τις απαντήσεις δεν βγήκε κάτι συγκλονιστικό από το στόμα του. Μέσα από τις ερωτήσεις όμως που τέθηκαν, αποδείχτηκε ότι υπάρχει σε όλη την κοινωνία και σε όλα τα κοινωνικά στρώματα, ένας κοινός τόπος. Υπάρχει ένα σημείο όπου από διαφορετικό δρόμο ο καθένας συναντιόμαστε με τον ένα ή τον άλλο τρόπο όλοι οι Έλληνες.
Και ο ΓΑΠ είναι όχι μόνο εκτός αυτού του τόπου, ο ΓΑΠ είναι ίσως απέναντι. Στην αφήγηση του είναι μόνος του και όλοι εμείς παρατηρούμε με σκεπτικισμό, έντονη επιφύλαξη εως και δυσαρέσκεια.
Είδαμε όλοι ακόμη ότι ο άνθρωπος είναι συνειδητοποιημένος νεοφιλελεύθερος, τροϊκιστής, κοσμοπολίτης, ευρισκόμενος σε λάθος κόμμα, σε λάθος χώρα, σε λάθος φάση, σε λάθος στροφή και εκτός κάθε έννοιας ρυθμού. Είδαμε την πλήρη απουσία όχι απλώς οράματος αλλά ακόμη και ενός στοιχειώδους δικού του σχεδιασμού έστω και σε ένα φύλο χαρτί. Είδαμε και πολλά άλλα υποκειμενικά…
Το χειρότερο όμως είναι ότι είδαμε αυτήν την έλλειψη οράματος και σχεδιασμού να την καλύπτει πλήρως με το μνημόνιο και επιπλέον στην βάση αυτού να μας εκβιάζει. Το μνημόνιο και η εφαρμογή του γίνεται το οχυρό του. Μοιάζει να το κρατά στο χέρι και να απειλεί να αυτοπυρποληθεί μαζί του σε περίπτωση που δεν πάρει αυτό που θέλει.
Στην πραγματικότητα ίσως να μπορεί ακόμη να εκβιάζει την αστική τάξη και κάποιους ευάλωτους στα ψηλά. Μπορεί να εκβιάζει ίσως την τρόικα, τις αγορές, τα ΜΜΕ ή τις τράπεζες. Τα πολυπληθή κοινωνικά στρώματα όμως που πληρώνουν το μάρμαρο δεν νομίζω ότι εκβιάζονται από τις εκλογές και τις φοβέρες. Ίσα ίσα θα έλεγα ότι ανοίγει ο δρόμος για να γίνουν οι εκλογές ένα λυτρωτικό καίριο Βήμα. Οι Ελληνες απόενοχοποιούνται αρκετά για να προχωρήσουν στην άρνηση και η αποδοκιμασία του εκβιασμού. Λόγοι προσωπικής αυτοεκτίμησης οδηγούν στην άρνηση που πλέον δίνει διέξοδο και λειτουργεί ως φως στο τούνελ της εθνικής μας κατάθλιψης. Πολύ πιθανό είναι να πάμε εντελώς απέναντι από το ζοφερό μνημόνιο των εκβιασμών του ΓΑΠ, και να πάμε εκεί εντελώς ανώδυνα.
Αν ο ΓΑΠ πετά το μπαλάκι στο εκλογικό σώμα για να δώσει λύση στο δράμα του, τότε το φυσικότερο αποτέλεσμα σε αυτές τις αυτοδιοικητικές εκλογές θα είναι να επιστραφεί ξανά σ εαυτόν χωρίς σαφή λύση και πασαλειμμένο με πίσσα και πούπουλα. Και είναι αλήθεια ότι ένα τέτοιο φως μια τέτοια η Ελληνική κοινωνία το είχε ανάγκη. Απόλυτη ανάγκη θα έλεγα. Αν η χώρα τελικά μπει σε περιπέτειες, θα είναι κατ επιλογή του ΓΑΠ και το κρίμα αλλά και οι πολλές ευθύνες θα είναι στο λαιμό του. Και ερωτώ υπάρχει άραγε κανείς που πιστεύει ότι εάν η χώρα τελικά σκάσει αύριο μεθαύριο ο ίδιος θα την γλυτώσει;
Επικοινωνιακά και πρακτικά ο ΓΑΠ έφαγε πολύ ξύλο και αυτό ήταν ανανεωμένο σε αυτή την φάση. Έκαψε και όλο το χαρτί του μνημονίου και της δήθεν πολιτικής σταθερότητας που επιβάλει. Ένα χαρτί που θα μπορούσε να το παίξει μετά τις εκλογές και να συνεχίσει να κυβερνά ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα. Ένα χαρτί που φάνηκε απο την συνέντευξη ότι βόλευε πολλούς εντός και εκτός της χώρας.
Αν είχε στόχο να σταματήσει τον κατήφορο απότυχε γιατί έβαλε έναν ντετερμινισμό στο όλο θέμα. Η αποψινή εμφάνιση του, οδηγεί τον πάσα έναν να σκεφτεί εξ ανάγκης εναλλακτικές προτάσεις και αυτό σίγουρα δεν είναι καλό για τον ίδιο. Ίσως όμως να το ήθελε αυτό. Ίσως να βάρυνε πολύ ο καιρός και να κουράστηκε, θα δείξει…
Όμως για τους αστούς την τρόικα τις τράπεζες τα ΜΜΕ, ο ΓΑΠ ακόμη και μετά από αυτό παραμένει εντελώς «καμένος» και το συμφέρον όλων αυτών επιβάλει να τον ξεζουμίσουν εντελώς και να πάρουν όσα περισσότερα μπορούν από αυτόν, πριν τον πετάξουν κατά κει χρησιμοποιημένο. Το βέβαιο είναι ότι ο ΓΑΠ αυτό δεν το αντιλαμβάνεται διότι δεν τον βοηθά η αφήγηση του.
Η ιστορία και η πραγματικότητα μας διδάσκει ότι για το ΔΝΤ, τις αγορές, την ΕΕ, την Μερκέλ και τμήμα της ελληνικής αστικής τάξης ο ΓΑΠ είναι απλώς ένα χρηστικό εργαλείο που το έχουν ήδη αποκαλέσει διεθνώς «ο άνθρωπος μας στην Αθήνα». Ένα εργαλείο όχι πολύ φθαρμένο που άπαντες το παινεύουν για το τρόπο που σφίγγει τις βίδες στις απειλητικές ρωγμές του καπιταλισμού. Ένα εργαλείο που μέλει να περάσει ένα τεστ αντοχής στις εκλογές
Ενώ ο ίδιος ξεκινά την αφήγηση του ως ένα σπουδαίος πολιτικός, με διεθνή αναγνώριση και υψηλές επαφές, με υψηλόφρονους οραματισμούς περί ηθικής των αγορών και μεγάλες ιδέες για τον πλανήτη και την σωτηρία της Ελλάδος.
Και εδώ είναι το πρόβλημα. Το γνώθις αυτόν απουσιάζει και απουσιάζουν όλες οι απαντήσεις που θα μπορούσε να μας δώσει ένας πρωθυπουργός
papaioannou.wordpress
Μέσα από τις απαντήσεις δεν βγήκε κάτι συγκλονιστικό από το στόμα του. Μέσα από τις ερωτήσεις όμως που τέθηκαν, αποδείχτηκε ότι υπάρχει σε όλη την κοινωνία και σε όλα τα κοινωνικά στρώματα, ένας κοινός τόπος. Υπάρχει ένα σημείο όπου από διαφορετικό δρόμο ο καθένας συναντιόμαστε με τον ένα ή τον άλλο τρόπο όλοι οι Έλληνες.
Και ο ΓΑΠ είναι όχι μόνο εκτός αυτού του τόπου, ο ΓΑΠ είναι ίσως απέναντι. Στην αφήγηση του είναι μόνος του και όλοι εμείς παρατηρούμε με σκεπτικισμό, έντονη επιφύλαξη εως και δυσαρέσκεια.
Είδαμε όλοι ακόμη ότι ο άνθρωπος είναι συνειδητοποιημένος νεοφιλελεύθερος, τροϊκιστής, κοσμοπολίτης, ευρισκόμενος σε λάθος κόμμα, σε λάθος χώρα, σε λάθος φάση, σε λάθος στροφή και εκτός κάθε έννοιας ρυθμού. Είδαμε την πλήρη απουσία όχι απλώς οράματος αλλά ακόμη και ενός στοιχειώδους δικού του σχεδιασμού έστω και σε ένα φύλο χαρτί. Είδαμε και πολλά άλλα υποκειμενικά…
Το χειρότερο όμως είναι ότι είδαμε αυτήν την έλλειψη οράματος και σχεδιασμού να την καλύπτει πλήρως με το μνημόνιο και επιπλέον στην βάση αυτού να μας εκβιάζει. Το μνημόνιο και η εφαρμογή του γίνεται το οχυρό του. Μοιάζει να το κρατά στο χέρι και να απειλεί να αυτοπυρποληθεί μαζί του σε περίπτωση που δεν πάρει αυτό που θέλει.
Στην πραγματικότητα ίσως να μπορεί ακόμη να εκβιάζει την αστική τάξη και κάποιους ευάλωτους στα ψηλά. Μπορεί να εκβιάζει ίσως την τρόικα, τις αγορές, τα ΜΜΕ ή τις τράπεζες. Τα πολυπληθή κοινωνικά στρώματα όμως που πληρώνουν το μάρμαρο δεν νομίζω ότι εκβιάζονται από τις εκλογές και τις φοβέρες. Ίσα ίσα θα έλεγα ότι ανοίγει ο δρόμος για να γίνουν οι εκλογές ένα λυτρωτικό καίριο Βήμα. Οι Ελληνες απόενοχοποιούνται αρκετά για να προχωρήσουν στην άρνηση και η αποδοκιμασία του εκβιασμού. Λόγοι προσωπικής αυτοεκτίμησης οδηγούν στην άρνηση που πλέον δίνει διέξοδο και λειτουργεί ως φως στο τούνελ της εθνικής μας κατάθλιψης. Πολύ πιθανό είναι να πάμε εντελώς απέναντι από το ζοφερό μνημόνιο των εκβιασμών του ΓΑΠ, και να πάμε εκεί εντελώς ανώδυνα.
Αν ο ΓΑΠ πετά το μπαλάκι στο εκλογικό σώμα για να δώσει λύση στο δράμα του, τότε το φυσικότερο αποτέλεσμα σε αυτές τις αυτοδιοικητικές εκλογές θα είναι να επιστραφεί ξανά σ εαυτόν χωρίς σαφή λύση και πασαλειμμένο με πίσσα και πούπουλα. Και είναι αλήθεια ότι ένα τέτοιο φως μια τέτοια η Ελληνική κοινωνία το είχε ανάγκη. Απόλυτη ανάγκη θα έλεγα. Αν η χώρα τελικά μπει σε περιπέτειες, θα είναι κατ επιλογή του ΓΑΠ και το κρίμα αλλά και οι πολλές ευθύνες θα είναι στο λαιμό του. Και ερωτώ υπάρχει άραγε κανείς που πιστεύει ότι εάν η χώρα τελικά σκάσει αύριο μεθαύριο ο ίδιος θα την γλυτώσει;
Επικοινωνιακά και πρακτικά ο ΓΑΠ έφαγε πολύ ξύλο και αυτό ήταν ανανεωμένο σε αυτή την φάση. Έκαψε και όλο το χαρτί του μνημονίου και της δήθεν πολιτικής σταθερότητας που επιβάλει. Ένα χαρτί που θα μπορούσε να το παίξει μετά τις εκλογές και να συνεχίσει να κυβερνά ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα. Ένα χαρτί που φάνηκε απο την συνέντευξη ότι βόλευε πολλούς εντός και εκτός της χώρας.
Αν είχε στόχο να σταματήσει τον κατήφορο απότυχε γιατί έβαλε έναν ντετερμινισμό στο όλο θέμα. Η αποψινή εμφάνιση του, οδηγεί τον πάσα έναν να σκεφτεί εξ ανάγκης εναλλακτικές προτάσεις και αυτό σίγουρα δεν είναι καλό για τον ίδιο. Ίσως όμως να το ήθελε αυτό. Ίσως να βάρυνε πολύ ο καιρός και να κουράστηκε, θα δείξει…
Όμως για τους αστούς την τρόικα τις τράπεζες τα ΜΜΕ, ο ΓΑΠ ακόμη και μετά από αυτό παραμένει εντελώς «καμένος» και το συμφέρον όλων αυτών επιβάλει να τον ξεζουμίσουν εντελώς και να πάρουν όσα περισσότερα μπορούν από αυτόν, πριν τον πετάξουν κατά κει χρησιμοποιημένο. Το βέβαιο είναι ότι ο ΓΑΠ αυτό δεν το αντιλαμβάνεται διότι δεν τον βοηθά η αφήγηση του.
Η ιστορία και η πραγματικότητα μας διδάσκει ότι για το ΔΝΤ, τις αγορές, την ΕΕ, την Μερκέλ και τμήμα της ελληνικής αστικής τάξης ο ΓΑΠ είναι απλώς ένα χρηστικό εργαλείο που το έχουν ήδη αποκαλέσει διεθνώς «ο άνθρωπος μας στην Αθήνα». Ένα εργαλείο όχι πολύ φθαρμένο που άπαντες το παινεύουν για το τρόπο που σφίγγει τις βίδες στις απειλητικές ρωγμές του καπιταλισμού. Ένα εργαλείο που μέλει να περάσει ένα τεστ αντοχής στις εκλογές
Ενώ ο ίδιος ξεκινά την αφήγηση του ως ένα σπουδαίος πολιτικός, με διεθνή αναγνώριση και υψηλές επαφές, με υψηλόφρονους οραματισμούς περί ηθικής των αγορών και μεγάλες ιδέες για τον πλανήτη και την σωτηρία της Ελλάδος.
Και εδώ είναι το πρόβλημα. Το γνώθις αυτόν απουσιάζει και απουσιάζουν όλες οι απαντήσεις που θα μπορούσε να μας δώσει ένας πρωθυπουργός
papaioannou.wordpress
