ΓΡΑΦΕΙ Ο
ΧΑΡΗΣ ΠΑΥΛΙΔΗΣ
Στις Βρυξέλλες πριν από μερικές ώρες επήλθε συμβιβασμός. Η Λισαβόνα θα… παραμείνει Λισαβόνα αλλά το μέλλον-γιατί όχι έτσι όπως πάμε και η ονομασία- κάποιων χωρών, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας, παραμένει αβέβαιο.
Γιατί τι μέλλον θα μπορεί να έχει μια χώρα που θα είναι από τις πρώτες, αν όχι η πρώτη, που θα υποστεί την προβλεπόμενη ποινή. Δεν νομίζω να υπάρχει σκεπτόμενος Έλληνας, ανεξαρτήτως κομματικής ένταξης ή προέλευσης, που να πιστεύει ότι αυτή η Ευρώπη έχει σχέση με την Ευρώπη που οραματίστηκαν οι εμπνευστές της. Και δεν νομίζω να υπάρχει πολιτικός που να πιστεύει ότι το Μνημόνιο είναι πανάκεια.
Απλά σήμερα κανείς δεν μιλάει, ή για την ακρίβεια όλοι μιλάνε αλλά δημόσια αποφεύγουν να πουν αυτά που συζητούν ιδιωτικά. Προσπαθούν να αποφύγουν το πολιτικό κόστος μόνο που το κόστος που αναλαμβάνουν είναι δυσθεώρητο σε σχέση με αυτό που θα αναλάμβαναν αποκαλύπτοντας την πραγματικότητα.
Ποιος αλήθεια θα μας πει ότι ουσιαστικά η Ευρώπη είναι χωρισμένη στα δύο; Ποιος θα ομολογήσει ότι πλέον η ευρωζώνη μετατρέπεται σε «διακεκαυμένη ζώνη» αφού θα υπάρχουν στάδια επιτήρησης μέχρι και πρόστιμο εφόσον υπάρχει απόκλιση από το Σύμφωνο Σταθερότητας; Και τέλος θα πρέπει όλοι να αναρωτηθούμε για ποιους λόγους κρατούν μυστικό αυτά που συζητούν κατ ιδίαν. Ό,τι δηλαδή μπορεί ακόμα και να αποβληθούμε από το ευρώ μέσω ελεγχόμενης χρεοκοπίας.
Οι περισσότεροι με τους οποίους συνομιλούμε είναι κατηγορηματικοί. «Είναι αδύνατον εντός μια τριετίας να έχουμε απαλλαγεί από το Μνημόνιο». Υπάρχει λύση; Βεβαίως απαντούν «αλλά αν την πούμε θα μας κατηγορήσουν ότι οδηγούμε την ελληνική οικονομία και συνακόλουθα το ευρώ στην κατάρρευση». Και ποια είναι αυτή;
«Η επιστροφή στη δραχμή πριν μας οδηγήσουν εκεί δια της αποβολής»! Αυτό δεν λένε δημοσίως και γι αυτό φέρουν μεγάλη ευθύνη. Όχι γιατί δεν το λένε αλλά γιατί δεν το κάνουν πριν μας οδηγήσουν εκεί οι εξελίξεις. Άλλο είναι να σε σύρουν και άλλο είναι να τους σύρεις. Αυτό θα έκανε μπροστά στο αναπόφευκτο ένας μεγάλος ηγέτης.
Άλλο είναι να είσαι «ο ΠΜ με τη δραχμή» και άλλο να γίνεις ο ΓΠ με τη δραχμή.
ΧΑΡΗΣ ΠΑΥΛΙΔΗΣ
Στις Βρυξέλλες πριν από μερικές ώρες επήλθε συμβιβασμός. Η Λισαβόνα θα… παραμείνει Λισαβόνα αλλά το μέλλον-γιατί όχι έτσι όπως πάμε και η ονομασία- κάποιων χωρών, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας, παραμένει αβέβαιο.
Γιατί τι μέλλον θα μπορεί να έχει μια χώρα που θα είναι από τις πρώτες, αν όχι η πρώτη, που θα υποστεί την προβλεπόμενη ποινή. Δεν νομίζω να υπάρχει σκεπτόμενος Έλληνας, ανεξαρτήτως κομματικής ένταξης ή προέλευσης, που να πιστεύει ότι αυτή η Ευρώπη έχει σχέση με την Ευρώπη που οραματίστηκαν οι εμπνευστές της. Και δεν νομίζω να υπάρχει πολιτικός που να πιστεύει ότι το Μνημόνιο είναι πανάκεια.
Απλά σήμερα κανείς δεν μιλάει, ή για την ακρίβεια όλοι μιλάνε αλλά δημόσια αποφεύγουν να πουν αυτά που συζητούν ιδιωτικά. Προσπαθούν να αποφύγουν το πολιτικό κόστος μόνο που το κόστος που αναλαμβάνουν είναι δυσθεώρητο σε σχέση με αυτό που θα αναλάμβαναν αποκαλύπτοντας την πραγματικότητα.
Ποιος αλήθεια θα μας πει ότι ουσιαστικά η Ευρώπη είναι χωρισμένη στα δύο; Ποιος θα ομολογήσει ότι πλέον η ευρωζώνη μετατρέπεται σε «διακεκαυμένη ζώνη» αφού θα υπάρχουν στάδια επιτήρησης μέχρι και πρόστιμο εφόσον υπάρχει απόκλιση από το Σύμφωνο Σταθερότητας; Και τέλος θα πρέπει όλοι να αναρωτηθούμε για ποιους λόγους κρατούν μυστικό αυτά που συζητούν κατ ιδίαν. Ό,τι δηλαδή μπορεί ακόμα και να αποβληθούμε από το ευρώ μέσω ελεγχόμενης χρεοκοπίας.
Οι περισσότεροι με τους οποίους συνομιλούμε είναι κατηγορηματικοί. «Είναι αδύνατον εντός μια τριετίας να έχουμε απαλλαγεί από το Μνημόνιο». Υπάρχει λύση; Βεβαίως απαντούν «αλλά αν την πούμε θα μας κατηγορήσουν ότι οδηγούμε την ελληνική οικονομία και συνακόλουθα το ευρώ στην κατάρρευση». Και ποια είναι αυτή;
«Η επιστροφή στη δραχμή πριν μας οδηγήσουν εκεί δια της αποβολής»! Αυτό δεν λένε δημοσίως και γι αυτό φέρουν μεγάλη ευθύνη. Όχι γιατί δεν το λένε αλλά γιατί δεν το κάνουν πριν μας οδηγήσουν εκεί οι εξελίξεις. Άλλο είναι να σε σύρουν και άλλο είναι να τους σύρεις. Αυτό θα έκανε μπροστά στο αναπόφευκτο ένας μεγάλος ηγέτης.
Άλλο είναι να είσαι «ο ΠΜ με τη δραχμή» και άλλο να γίνεις ο ΓΠ με τη δραχμή.
