Να κάνουμε ένα άλμα, πιο γρήγορο από τη φθορά…
Οι στίχοι του ποιητή, ανήκουν στην κατηγορία των favorites για τον Αντώνη Σαμαρά. Τους έχει επικαλεστεί πολλές φορές στις ομιλίες και τις δημόσιες παρεμβάσεις του. Τους σιγοψιθυρίζει και στις κατ’ ιδίαν συνομιλίες του, ως
ενεργή προτροπή σε μια κοινωνία η οποία μοιάζει έτοιμη να εκραγεί, αρνούμενη να αποδεχτεί τις οδυνηρές συνέπειες του μνημονίου που υπέγραψε η Κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου με τις δυνάμεις της επιτήρησης, την άνοιξη.
Ήταν τότε που ο αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης έπαιρνε ένα πολιτικό ρίσκο, έκανε ένα άλμα, που αποδείχτηκε στην πράξη πιο γρήγορο από τη φθορά. Μήνες μετά από μια οδυνηρή, στρατηγικού χαρακτήρα ήττα σε βουλευτικές εκλογές, η Νέα Δημοκρατία πάσχιζε να αποκτήσει ατζέντα πολιτικής διαφοροποίησης. Όχι μόνο από την Κυβέρνηση, αλλά και από το δικό της παρελθόν, που είχε πολύ ζωηρά αποδοκιμαστεί από τους πολίτες, στις κάλπες της 4ης Οκτωβρίου 2009.
Σε ένα τέτοιο πολιτικό περιβάλλον, ο Αντώνης Σαμαράς πήρε το ρίσκο, ψήφισε κατά του μνημονίου μέσα στη Βουλή, ήρθε σε οριστική ρήξη με τη Ντόρα Μπακογιάννη, την οποία διέγραψε, και… περίμενε. Στην αρχή, η κριτική που του ασκήθηκε ήταν έντονη. Όσο περνούσαν όμως οι εβδομάδες, η Ρηγίλλης άρχιζε να χαμογελά. Διακριτικά, αλλά με νόημα.
Το «όχι» στο μνημόνιο, ξεκίνησε να ακούγεται όλο και πιο συχνά στην κοινωνική καθημερινότητα. Και το επόμενο βήμα για τον Πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας, ήταν να πατήσει το enter, και να ορίσει ως ατζέντα των επικείμενων αυτοδιοικητικών εκλογών, τη σύγκρουση δυο κόσμων. Το φως και το σκοτάδι, που έλεγε παλαιότερα ο Ανδρέας Παπανδρέου. Το μνημόνιο και όσοι είναι αντίθετοι με αυτό, είναι το νέο διακύβευμα, το οποίο επιχείρησε και πέτυχε να ορίσει ως πολιτική ατζέντα ο Αντώνης Σαμαράς.
Η διακαναλική συνέντευξη του Γιώργου Παπανδρέου, είχε ως στόχο να ταρακουνήσει τους οπαδούς του ΠΑΣΟΚ. Να τους πείσει να προσέλθουν στην κάλπη, και να στηρίξουν το κόμμα της καρδιάς τους. Έστω και με… μισή καρδιά. Επισείοντας την σχεδόν απροκάλυπτη απειλή των πρόωρων εκλογών.
Μόνο που έτσι, ο Πρωθυπουργός δικαίωσε ουσιαστικά τον πάλαι ποτέ συγκάτοικό του στα φοιτητικά χρόνια, στην Αμερική. Πρόσθεσε και ο ίδιος μια παράγραφο, στην ατζέντα που όρισε ο Αντώνης Σαμαράς.
Λένε ότι στην πολιτική, όπως και στη ζωή, τα πάντα κρίνονται εκ του αποτελέσματος. Φυσικά και δεν είναι έτσι, όπως μας θυμίζει διαχρονικά ο Καβάφης με το ταξίδι προς την Ιθάκη. Ανεξαρτήτως του πόσες Περιφέρειες και δήμους θα κερδίσει σε αυτές τις εκλογές η Νέα Δημοκρατία, ο Αντώνης Σαμαράς δικαιούται να διαλαλεί ότιπέτυχε μια πρώτη, στρατηγική νίκη απέναντι στον φίλο αλλά πολιτικό αντίπαλό του, Γιώργο Παπανδρέου: Τον ανάγκασε να τον ακολουθήσει ασθμαίνοντας, παρά την καλή φυσική του κατάσταση, όπως φάνηκε και στον χθεσινό μαραθώνιο, στη «γαλάζια» ατζέντα της διλημματικής πολιτικοποίησης των αυτοδιοικητικών εκλογών.
Και αυτή ηνίκη ψυχολογίας, αποτελεί το σημαντικότερο εφαλτήριο για ένα μέλλον που αλλάζει με αλματώδεις ρυθμούς. Πιο γρήγορα από τη φθορά…
statesmen
Οι στίχοι του ποιητή, ανήκουν στην κατηγορία των favorites για τον Αντώνη Σαμαρά. Τους έχει επικαλεστεί πολλές φορές στις ομιλίες και τις δημόσιες παρεμβάσεις του. Τους σιγοψιθυρίζει και στις κατ’ ιδίαν συνομιλίες του, ως
ενεργή προτροπή σε μια κοινωνία η οποία μοιάζει έτοιμη να εκραγεί, αρνούμενη να αποδεχτεί τις οδυνηρές συνέπειες του μνημονίου που υπέγραψε η Κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου με τις δυνάμεις της επιτήρησης, την άνοιξη.
Ήταν τότε που ο αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης έπαιρνε ένα πολιτικό ρίσκο, έκανε ένα άλμα, που αποδείχτηκε στην πράξη πιο γρήγορο από τη φθορά. Μήνες μετά από μια οδυνηρή, στρατηγικού χαρακτήρα ήττα σε βουλευτικές εκλογές, η Νέα Δημοκρατία πάσχιζε να αποκτήσει ατζέντα πολιτικής διαφοροποίησης. Όχι μόνο από την Κυβέρνηση, αλλά και από το δικό της παρελθόν, που είχε πολύ ζωηρά αποδοκιμαστεί από τους πολίτες, στις κάλπες της 4ης Οκτωβρίου 2009.
Σε ένα τέτοιο πολιτικό περιβάλλον, ο Αντώνης Σαμαράς πήρε το ρίσκο, ψήφισε κατά του μνημονίου μέσα στη Βουλή, ήρθε σε οριστική ρήξη με τη Ντόρα Μπακογιάννη, την οποία διέγραψε, και… περίμενε. Στην αρχή, η κριτική που του ασκήθηκε ήταν έντονη. Όσο περνούσαν όμως οι εβδομάδες, η Ρηγίλλης άρχιζε να χαμογελά. Διακριτικά, αλλά με νόημα.
Το «όχι» στο μνημόνιο, ξεκίνησε να ακούγεται όλο και πιο συχνά στην κοινωνική καθημερινότητα. Και το επόμενο βήμα για τον Πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας, ήταν να πατήσει το enter, και να ορίσει ως ατζέντα των επικείμενων αυτοδιοικητικών εκλογών, τη σύγκρουση δυο κόσμων. Το φως και το σκοτάδι, που έλεγε παλαιότερα ο Ανδρέας Παπανδρέου. Το μνημόνιο και όσοι είναι αντίθετοι με αυτό, είναι το νέο διακύβευμα, το οποίο επιχείρησε και πέτυχε να ορίσει ως πολιτική ατζέντα ο Αντώνης Σαμαράς.
Η διακαναλική συνέντευξη του Γιώργου Παπανδρέου, είχε ως στόχο να ταρακουνήσει τους οπαδούς του ΠΑΣΟΚ. Να τους πείσει να προσέλθουν στην κάλπη, και να στηρίξουν το κόμμα της καρδιάς τους. Έστω και με… μισή καρδιά. Επισείοντας την σχεδόν απροκάλυπτη απειλή των πρόωρων εκλογών.
Μόνο που έτσι, ο Πρωθυπουργός δικαίωσε ουσιαστικά τον πάλαι ποτέ συγκάτοικό του στα φοιτητικά χρόνια, στην Αμερική. Πρόσθεσε και ο ίδιος μια παράγραφο, στην ατζέντα που όρισε ο Αντώνης Σαμαράς.
Λένε ότι στην πολιτική, όπως και στη ζωή, τα πάντα κρίνονται εκ του αποτελέσματος. Φυσικά και δεν είναι έτσι, όπως μας θυμίζει διαχρονικά ο Καβάφης με το ταξίδι προς την Ιθάκη. Ανεξαρτήτως του πόσες Περιφέρειες και δήμους θα κερδίσει σε αυτές τις εκλογές η Νέα Δημοκρατία, ο Αντώνης Σαμαράς δικαιούται να διαλαλεί ότιπέτυχε μια πρώτη, στρατηγική νίκη απέναντι στον φίλο αλλά πολιτικό αντίπαλό του, Γιώργο Παπανδρέου: Τον ανάγκασε να τον ακολουθήσει ασθμαίνοντας, παρά την καλή φυσική του κατάσταση, όπως φάνηκε και στον χθεσινό μαραθώνιο, στη «γαλάζια» ατζέντα της διλημματικής πολιτικοποίησης των αυτοδιοικητικών εκλογών.
Και αυτή ηνίκη ψυχολογίας, αποτελεί το σημαντικότερο εφαλτήριο για ένα μέλλον που αλλάζει με αλματώδεις ρυθμούς. Πιο γρήγορα από τη φθορά…
statesmen