Γράφει ο :
ΜΙΧΑΛΗΣ ΙΓΝΑΤΙΟΥ
Δύο τινά συμβαίνουν σε ό,τι αφορά την αντιμετώπιση της Ελλάδας και της Κύπρου από την Τουρκία:
'Η η τουρκική πολιτική ηγεσία θεωρεί ότι στο Μαξίμου και στο Προεδρικό Μέγαρο της Λευκωσίας κατοικοεδρεύουν βλάκες
ή στην κυριολεξία οι Τούρκοι δεν λαμβάνουν τίποτα και κανένα υπόψη πιστεύοντας ότι η Ελλάδα και η Κύπρος «είναι μία μπουκιά», όπως περιέγραφαν παλαιότερα με τα πενάκια τους οι σκιτσογράφοι.
Συχνά τόσο ο πρόεδρος, Αμντουλάχ Γκιουλ, όσο και ο πρωθυπουργός, Ταγίπ Ερντογάν, εξαπολύουν επιθέσεις φιλίας προς τους Ελληνες και τους Ελληνοκύπριους (ειδικά ο πρώτος) σε σημείο που να έχω αναρωτηθεί μερικές φορές μήπως τους έχουμε... παρεξηγήσει. Και στην έδρα των Ηνωμένων Εθνών πρόσφατα, αλλά και παλαιότερα στην Ουάσιγκτον και τη Νέα Υόρκη, ο κ. Γκιουλ και ο κ. Ερντογάν κάθε φορά που μας συναντούν στους διαδρόμους του Διεθνούς Οργανισμού ή μετά από συνεντεύξεις Τύπου φέρονται φιλικά και εκδηλώνουν «την επιθυμία για παντοτινή ειρήνη» μεταξύ των Τούρκων και των Ελλήνων.
Σε μία από αυτές τις συνευρέσεις, ο κ. Ερντογάν εξέφρασε και τα ειλικρινή του συλλυπητήρια για τον θάνατο του συναδέλφου, Λάμπρου Παπαντωνίου, τον οποίο χαρακτήρισε φίλο του. Ο Λάμπρος -όπως και πολλοί άλλοι Ελληνες- είχε συμπαρασταθεί με διάφορους τρόπους στον σημερινό πρωθυπουργό της Τουρκίας, όταν ο τελευταίος είχε φυλακιστεί για τις ισλαμικές εξτρεμιστικές του ιδέες.
Αυτό που μου κάνει πάντα εντύπωση για το δίδυμο που κυβερνά την Τουρκία είναι ότι όταν στις συνεντεύξεις Τύπου τους υποβάλλουμε ερωτήματα για την Κύπρο ή την Ελλάδα δείχνουν άλλο πρόσωπο. Θυμάμαι μάλιστα ότι σε μία συνέντευξη Τύπου όταν ρώτησα τον κ. Ερντογάν γιατί δεν προσφέρει ο ίδιος στους Κούρδους όσα ζητά για τους Τουρκοκύπριους στην Κύπρο, είχε οργιστεί τόσο πολύ, που μετά από λίγο έκλεισε την συνέντευξη και έφυγε. Εξω από την αίθουσα 226 του ΟΗΕ είχε μεταμορφωθεί ξανά και στη φιλική κουβέντα που ξεκίνησε ο ίδιος με τους Ελληνες δημοσιογράφους μιλούσε πάλι για ειρήνη.
Οι παραπάνω σκέψεις με κυριάρχησαν διαβάζοντας στα τουρκικά μέσα ενημέρωσης ότι η Αγκυρα διατηρεί πλήρως το casus belli εναντίον της Ελλάδας στο νέο δόγμα ασφαλείας που εγκρίθηκε την περασμένη Τετάρτη από το Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας της Τουρκίας.
Η Ελλάδα, όπως και το Ιράν, δεν θεωρείται πια απειλή, αλλά το casus belli δεν αλλάζει, στην περίπτωση που η χώρα μας επιχειρήσει να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 μίλια. Το χειρότερο όλων -εάν οι πληροφορίες των μέσων ενημέρωσης είναι ορθές - είναι αυτό που αναφέρει η «Κόκκινη Βίβλος Ασφαλείας»: ότι το Αιγαίο είναι αμφισβητούμενη περιοχή.
Αρα παραμένει σε ισχύ η προσήλωση της Τουρκίας στο «δόγμα» της πως η παραμικρή ελληνική κίνηση στο Αιγαίο, που είναι καθ' όλα νόμιμη με βάση το Διεθνές Δίκαιο θα αποτελέσει απειλή πολέμου.
Εγώ που δεν είμαι ούτε πολιτικός ούτε διπλωμάτης αδυνατώ να αντιληφθώ πώς είναι δυνατόν να κάθονται στο ίδιο τραπέζι οι Ελληνες ηγέτες με αυτούς που τους λεν κατάμουτρα πως η απειλή πολέμου επικρέμαται ως δαμόκλειος σπάθη πάνω από τα κεφάλια μας.
Με δεδομένα όσα περιέχονται στην τουρκική «Κόκκινη Βίβλο Ασφαλείας» τίθεται αμείλικτο το ερώτημα «τι στο καλό κάνουμε και συνομιλούμε μαζί τους», όταν εκ προοιμίου αρνούνται να συζητήσουν οτιδήποτε άλλο εκτός της παράδοσης μέρους της κυριαρχίας στο Αιγαίο.
Οι ελληνοτουρκικές διαπραγματεύσεις διεξάγονται υπό εκβιασμό και πρέπει να είναι κανείς πολύ αφελής για να μην αντιλαμβάνεται ότι οι Τούρκοι δεν θα σταματήσουν να απειλούν, εάν δεν εξασφαλίσουν όλους τους στόχους τους.
εφημερίδα "Ημερησία",
ΜΙΧΑΛΗΣ ΙΓΝΑΤΙΟΥ
Δύο τινά συμβαίνουν σε ό,τι αφορά την αντιμετώπιση της Ελλάδας και της Κύπρου από την Τουρκία:
'Η η τουρκική πολιτική ηγεσία θεωρεί ότι στο Μαξίμου και στο Προεδρικό Μέγαρο της Λευκωσίας κατοικοεδρεύουν βλάκες
ή στην κυριολεξία οι Τούρκοι δεν λαμβάνουν τίποτα και κανένα υπόψη πιστεύοντας ότι η Ελλάδα και η Κύπρος «είναι μία μπουκιά», όπως περιέγραφαν παλαιότερα με τα πενάκια τους οι σκιτσογράφοι.
Συχνά τόσο ο πρόεδρος, Αμντουλάχ Γκιουλ, όσο και ο πρωθυπουργός, Ταγίπ Ερντογάν, εξαπολύουν επιθέσεις φιλίας προς τους Ελληνες και τους Ελληνοκύπριους (ειδικά ο πρώτος) σε σημείο που να έχω αναρωτηθεί μερικές φορές μήπως τους έχουμε... παρεξηγήσει. Και στην έδρα των Ηνωμένων Εθνών πρόσφατα, αλλά και παλαιότερα στην Ουάσιγκτον και τη Νέα Υόρκη, ο κ. Γκιουλ και ο κ. Ερντογάν κάθε φορά που μας συναντούν στους διαδρόμους του Διεθνούς Οργανισμού ή μετά από συνεντεύξεις Τύπου φέρονται φιλικά και εκδηλώνουν «την επιθυμία για παντοτινή ειρήνη» μεταξύ των Τούρκων και των Ελλήνων.
Σε μία από αυτές τις συνευρέσεις, ο κ. Ερντογάν εξέφρασε και τα ειλικρινή του συλλυπητήρια για τον θάνατο του συναδέλφου, Λάμπρου Παπαντωνίου, τον οποίο χαρακτήρισε φίλο του. Ο Λάμπρος -όπως και πολλοί άλλοι Ελληνες- είχε συμπαρασταθεί με διάφορους τρόπους στον σημερινό πρωθυπουργό της Τουρκίας, όταν ο τελευταίος είχε φυλακιστεί για τις ισλαμικές εξτρεμιστικές του ιδέες.
Αυτό που μου κάνει πάντα εντύπωση για το δίδυμο που κυβερνά την Τουρκία είναι ότι όταν στις συνεντεύξεις Τύπου τους υποβάλλουμε ερωτήματα για την Κύπρο ή την Ελλάδα δείχνουν άλλο πρόσωπο. Θυμάμαι μάλιστα ότι σε μία συνέντευξη Τύπου όταν ρώτησα τον κ. Ερντογάν γιατί δεν προσφέρει ο ίδιος στους Κούρδους όσα ζητά για τους Τουρκοκύπριους στην Κύπρο, είχε οργιστεί τόσο πολύ, που μετά από λίγο έκλεισε την συνέντευξη και έφυγε. Εξω από την αίθουσα 226 του ΟΗΕ είχε μεταμορφωθεί ξανά και στη φιλική κουβέντα που ξεκίνησε ο ίδιος με τους Ελληνες δημοσιογράφους μιλούσε πάλι για ειρήνη.
Οι παραπάνω σκέψεις με κυριάρχησαν διαβάζοντας στα τουρκικά μέσα ενημέρωσης ότι η Αγκυρα διατηρεί πλήρως το casus belli εναντίον της Ελλάδας στο νέο δόγμα ασφαλείας που εγκρίθηκε την περασμένη Τετάρτη από το Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας της Τουρκίας.
Η Ελλάδα, όπως και το Ιράν, δεν θεωρείται πια απειλή, αλλά το casus belli δεν αλλάζει, στην περίπτωση που η χώρα μας επιχειρήσει να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 μίλια. Το χειρότερο όλων -εάν οι πληροφορίες των μέσων ενημέρωσης είναι ορθές - είναι αυτό που αναφέρει η «Κόκκινη Βίβλος Ασφαλείας»: ότι το Αιγαίο είναι αμφισβητούμενη περιοχή.
Αρα παραμένει σε ισχύ η προσήλωση της Τουρκίας στο «δόγμα» της πως η παραμικρή ελληνική κίνηση στο Αιγαίο, που είναι καθ' όλα νόμιμη με βάση το Διεθνές Δίκαιο θα αποτελέσει απειλή πολέμου.
Εγώ που δεν είμαι ούτε πολιτικός ούτε διπλωμάτης αδυνατώ να αντιληφθώ πώς είναι δυνατόν να κάθονται στο ίδιο τραπέζι οι Ελληνες ηγέτες με αυτούς που τους λεν κατάμουτρα πως η απειλή πολέμου επικρέμαται ως δαμόκλειος σπάθη πάνω από τα κεφάλια μας.
Με δεδομένα όσα περιέχονται στην τουρκική «Κόκκινη Βίβλο Ασφαλείας» τίθεται αμείλικτο το ερώτημα «τι στο καλό κάνουμε και συνομιλούμε μαζί τους», όταν εκ προοιμίου αρνούνται να συζητήσουν οτιδήποτε άλλο εκτός της παράδοσης μέρους της κυριαρχίας στο Αιγαίο.
Οι ελληνοτουρκικές διαπραγματεύσεις διεξάγονται υπό εκβιασμό και πρέπει να είναι κανείς πολύ αφελής για να μην αντιλαμβάνεται ότι οι Τούρκοι δεν θα σταματήσουν να απειλούν, εάν δεν εξασφαλίσουν όλους τους στόχους τους.
εφημερίδα "Ημερησία",
