Μέρα μεσημέρι, στην ευρύτερη περιοχή της Αγίου Μελετίου, βέβαια, αλλά 14:15. Σαββάτου, δύο “άνδρες” με σπαστά ελληνικά επιτίθενται στην γηραιά κυρία, που βρίσκεται στο κατώφλι της πολυκατοικίας της. Στο πλατύσκαλο της εισόδου.
Την γρονθοκοπούν και της τραβάνε με πρωτόγνωρη βία την αλυσίδα των 30€, στην οποία έχει κρεμάσει το αγαπημένο της σταυρουδάκι.
Η 84χρονη προσπαθεί να αντισταθεί – πώς όμως πέρα από την ενστικτώδη κίνηση της απόλυτα απροστάτευτης ελληνίδας στο σπίτι της…
Η σκηνή ορατή απόλυτα από τους διερχόμενους. Σφυρίζουν αδιάφοροι, όμως, ενώ οι ένοικοι του ισογείου: “ Αχ, αγάπη μου, σε ακούσαμε που βογκούσες, αλλά φοβηθήκαμε να ανοίξουμε τις πόρτες μας”.
Και τι έκανε η Κυρία καταμεσήμερο εκεί; Μα είχε πάει να πετάξει τα σκουπίδια, γιατί τα παιδιά της, την είχαν συμβουλεύσει να μην κάνει την κίνηση αυτή μετά τη δύση του ηλίου…
Ελλάδα 2010. Οι πολίτες δέχονται τα χτυπήματα των οικονομικών πολιτικών, αλλά γυρίζουν και την άλλη παρειά. Γιατί θέλουν να βοηθήσουν. Επιθυμούν να δουν το περίφημο «Φως στο τούνελ». Και υπομένουν.
Η σεβάσμια Κυρία, παρά τα κατάγματα στη γνάθο της (χειρουργήθηκε αργότερα από έναν υπέροχο γναθοχειρουργό και την “εντελώς ανθρώπινη” ομάδα του και νοσηλεύτηκε επί πενθήμερο σε μεγάλο Νοσοκομείο) λαβωμένη, αναστατωμένη και υποβασταζόμενη πήγε στην αστυνομία.
Ευγενική αντιμετώπιση, δεν λέμε, κάποιες φωτογραφίες για αναγνώριση, ολιγόλεπτος διάλογος και: «Δυστυχώς, λίγα πράγματα μπορούμε να κάνουμε».
Λίγα σκέπτεται ο πολίτης, ή τίποτα, χωρίς βέβαια να παραγνωρίζει τις προσπάθειες που γίνονται (ΔΙΑΣ κλπ)
Κύριοι υπεύθυνοι,
κύριοι αρμόδιοι,
κύριοι των θέσεων και των αποφάσεων.
κύριοι του Υπουργείου προστασίας του πολίτη:
Δείτε με προσοχή
αυτή την φωτογραφία
Δείτε τη – Δείτε τη καλά
Αν ήταν η μητέρα σας, η αγαπημένη σας μάνα…
Τι θα κάνετε;
Πώς θα ενεργούσατε;
Πώς θα κοιμόσασταν τα βράδια;
Τίποτα άλλο
Ο γιος της και η κόρη της._
elzon
Την γρονθοκοπούν και της τραβάνε με πρωτόγνωρη βία την αλυσίδα των 30€, στην οποία έχει κρεμάσει το αγαπημένο της σταυρουδάκι.
Η 84χρονη προσπαθεί να αντισταθεί – πώς όμως πέρα από την ενστικτώδη κίνηση της απόλυτα απροστάτευτης ελληνίδας στο σπίτι της…
Η σκηνή ορατή απόλυτα από τους διερχόμενους. Σφυρίζουν αδιάφοροι, όμως, ενώ οι ένοικοι του ισογείου: “ Αχ, αγάπη μου, σε ακούσαμε που βογκούσες, αλλά φοβηθήκαμε να ανοίξουμε τις πόρτες μας”.
Και τι έκανε η Κυρία καταμεσήμερο εκεί; Μα είχε πάει να πετάξει τα σκουπίδια, γιατί τα παιδιά της, την είχαν συμβουλεύσει να μην κάνει την κίνηση αυτή μετά τη δύση του ηλίου…
Ελλάδα 2010. Οι πολίτες δέχονται τα χτυπήματα των οικονομικών πολιτικών, αλλά γυρίζουν και την άλλη παρειά. Γιατί θέλουν να βοηθήσουν. Επιθυμούν να δουν το περίφημο «Φως στο τούνελ». Και υπομένουν.
Η σεβάσμια Κυρία, παρά τα κατάγματα στη γνάθο της (χειρουργήθηκε αργότερα από έναν υπέροχο γναθοχειρουργό και την “εντελώς ανθρώπινη” ομάδα του και νοσηλεύτηκε επί πενθήμερο σε μεγάλο Νοσοκομείο) λαβωμένη, αναστατωμένη και υποβασταζόμενη πήγε στην αστυνομία.
Ευγενική αντιμετώπιση, δεν λέμε, κάποιες φωτογραφίες για αναγνώριση, ολιγόλεπτος διάλογος και: «Δυστυχώς, λίγα πράγματα μπορούμε να κάνουμε».
Λίγα σκέπτεται ο πολίτης, ή τίποτα, χωρίς βέβαια να παραγνωρίζει τις προσπάθειες που γίνονται (ΔΙΑΣ κλπ)
Κύριοι υπεύθυνοι,
κύριοι αρμόδιοι,
κύριοι των θέσεων και των αποφάσεων.
κύριοι του Υπουργείου προστασίας του πολίτη:
Δείτε με προσοχή
αυτή την φωτογραφία
Δείτε τη – Δείτε τη καλά
Αν ήταν η μητέρα σας, η αγαπημένη σας μάνα…
Τι θα κάνετε;
Πώς θα ενεργούσατε;
Πώς θα κοιμόσασταν τα βράδια;
Τίποτα άλλο
Ο γιος της και η κόρη της._
elzon
