Picture
Αυξάνονται διαρκώς εκτιμήσεις και δημοσιεύματα που αφορούν στο ενδεχόμενο ισλαμικής εξέγερσης στην Αθήνα, από την διαρκώς ογκούμενη ομάδα των λαθρομεταναστών...

Αυτή τη φορά είναι το think tank «analyst network», με ειδίκευση σε θέματα τρομοκρατίας, το οποίο (όπως αποκάλυψε πρώτο το μπλογκ «U Demand») παρουσίασε τη μελέτη η οποία καταγράφει τη δημοφιλία του σεναρίου που θέλει «ισλαμική εξέγερση σε κάποια χώρα της Νοτιοανατολικής Ευρώπης.

Σύμφωνα με την έρευνα, που είδε το φως της δημοσιότητας στις 30 Ιανουαρίου 2011, στην Αθήνα υπάρχουν ήδη 3.000 περίπου μουσουλμάνοι, οι οποίοι διατηρούν σχέσεις με Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις (NGO), οι οποίες επιθυμούν να εντάξουν το Ισλάμ στη ζωή του Έλληνα, όχι απλά ως μια θρησκεία την οποία ασπάζονται χιλιάδες λαθρομετανάστες που έχουν συρρεύσει στη χώρα, λόγω της πολυετούς – παντελούς απουσίας κυβερνητικής πολιτικής, αλλά ως πολιτικό κίνημα.

Σε αυτούς θα πρέπει αν προστεθούν άλλοι 5.000 περίπου ριζοσπαστικοποιημένοι Ισλαμιστές στην Αθήνα! Και μάλιστα ότι άλλοι ελέγχονται από διεθνή δίκτυα εξτρεμιστών, άλλοι από ξένες μυστικές υπηρεσίες και άλλους «ανεξάρτητους», οι οποίοι όμως επίσης διαπνέονται από τα νάματα του ριζοσπαστικού Ισλάμ. 

Στο δημοσίευμα του προαναφερθέντος μπλογκ αναφέρεται και ότι τον Δεκέμβριο του 2008, κάποιοι εκ των συλληφθέντων στις ταραχές ανέφεραν στις αρχές ότι είχαν πληρωθεί για να συμμετάσχουν, χωρίς να διευκρινίσουν το ποιοι είχαν ενδιαφέρον ώστε να αναζητούν ταραξίες που θα συμμετείχαν στα επεισόδια στην Αθήνα.

Τον Μάιο του 2009 είχαν γίνει επίσης επεισόδια με αφορμή το υποτιθέμενο κάψιμο του Κορανίου, το οποίο και αποδείχθηκε «καραμπινάτη» προβοκάτσια, αφού κάτι τέτοιο ουδέποτε είχε συμβεί.

Το σχόλιο που μπορεί να γίνει είναι, ότι ασχέτως του ποιοι διακινούν τέτοια σενάρια ή εάν όντως συνιστούν απειλή ή όχι για την ελληνική κοινωνία, τις «κερκόπορτες» τις ανοίγουμε μόνοι μας, μέσω της πολυετούς αδιαφορίας και του ωχαδερφισμό μας...
defencepoint
Share |
 
Picture
Share |
 
Διαβάζουμε στα Μαζικά Μέσα για τον τύραννο Γκαντάφι, που βούτηξε, λέει, τον λαό του στο αίμα και γι'αυτό πρέπει να σταλεί στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης για λαο/εθνοκτονία. Μήπως δεν μας τα λένε καλά τα διεθνή πρακτορεία; Μήπως αυτοί που απαιτούν την καταδίκη του Γκαντάφι είναι οι ίδιοι που άναψαν την πυρκαγια στη Λιβύη; Για να δούμε
Picture
του Εμμανουήλ Σαρίδη

Συνήθισα απο πολλά χρόνια, όταν διαβάζω στα Μαζικά Μέσα για αιμοσταγείς δεσπότες που κατατυραννάνε τον λαό τους και πρέπει να σταλούν στο Διεθνές Δικαστήριο της Χαγης για να δικαστούν ή για κομμουνιστικά και αυταρχικά καθεστώτα, που πρέπει τάχιστα να εκδημοκρατιστούν για να αποκτήσουν οι λαοί τους την περιπόθητη ελευθερία, να θέτω αμέσως την ερώτηση: cui bono;

Σε ποιόν συμφέρoυν όλα αυτά;
Ποιός έχει συμφέρον απο την αποκαθήλωση του Γκαντάφι (για να σταλεί στο δικαστήριο και να εξαφανιστεί απο προσώπου γής),
σε ποιόν συνέφερε η διάλυση της πρώην Σοβιετικής Ένωσης ή της Γιουγκοσλαβίας εις τα εξ ων συνετέθη,
ποιός είχε και έχει συμφέρον να καταλειφθεί το Ιράκ και το Αφγανιστάν,
τέλος σε ποιόν συμφέρουν τα σημερινά κινήματα στην Βόρεια Αφρική και αλλού;

Νομίζω, ότι και ο τελευταίος πτωχός τω πνεύματι θα έχει ήδη αντιληφθει, ότι απο την διάλυση της πρώην Σοβιετικής Ένωσης και της Γιουγκοσλαβίας, ή απο την κατάληψη του Ιράκ κ.λπ. μόνο ένας ήταν ο κερδισμένος, η Δύση.

Την οποία εγώ καθορίζω σαν το σύμπλεγμα του Σιωνισμού και μερικών νεροκουβαλητάδων του απο τις βασικές χώρες της Δύσης όπως οι ΗΠΑ, η Γερμανία και κάνα-δυο πιο παρακατιανές χώρες.

Θέτω λοιπόν και στην προκειμένη περίπτωση των σημερινών ξεσηκωμών και των κινημάτων την ερώτηση, που ελάχιστοι δυστυχώς έτσι θέτουν:

Σε ποιόν συμφέρει ή αποκαθήλωση των ηγεμόνων των χωρών της Βορείου Αφρικής, ποιοί θα είχαν συμφέρον απο την κατάλειψη του Ιραν ή την διάλυση της Κίνας;

Και αυτό, ανεξάρτητα απο το έαν τα καθεστώτα των χωρών αυτών διαφέρουν απο τα δικά μας και έτσι μας φαίνονται σαν τυραννικά κ.λπ.

Η απάντηση θέλει βέβαια μια πιο εκτενή παρουσίαση, θα προσπαθήσω όμως εδώ να δώσω, κάπως απλά, μόνο τις συντεταγμένες της:
  •  
    Πρώτα είναι το απο καιρό στοχοποιημένο Ιράν, προς το οποίο κατευθύνονται, σύμφωνα με την θεωρία του ντόμινο, οι "επαναστάσεις". Το Ιράν προσπαθεί να κατασκευάσει ατομικές βόμβες, που θα έθεταν υπο αμφισβήτηση την ηγεμονία του καμπάνταη της περιοχής, του Ισραήλ
  • Το Ιραν έχει κρατικά πετρέλαια που λιμπίζονται οι Σιωνιστές που ελέγχουν παγκοσμίως την παραγωγή και διακίνηση του πετρελαίου
  • Η Λιβύη διαθέτει επίσης κρατικό πετρέλαιο και δεν έχει ακόμη προσκυνήσει τον παγκόσμιο Σιωνισμό
  • Οι άλλες χώρες (Αίγυπτος κ.λπ.) δείχνουν τάσεις αποστασιοποιήσεως απο την πολιτική του Σιωνισμού και του Ισραήλ.
Και μόνο αυτά θα αρκούσαν για να μας βάλουν σε σκέψεις, για το αν ο ξεσηκωμένος όχλος στις χώρες αυτές, όπως και στην Ελλάδα, καταλαβαίνει τί του γίνεται.

Σίγουρο είναι όμως, ότι τα ξεσηκώματα αυτά δεν είναι τυχαία αλλά πολύ προσεκτικά προσχεδιασμένα.

Ναί, όλες αυτές οι «επαναστάσεις» γίνονται βάσει σχεδίου, όπως θα δούμε παρακάτω . Και φυσικά αυτό ισχύει και για την Ελλάδα, όπου απο χρόνια έχουμε την διαρκή επανάσταση,
Σε ποιόν λοιπόν συμφέρουν όλες αυτές οι φασαρίες, με τις καταστρεπτικές συνεπειες που έχουν σε ανθρώπινες ζωές και υποδομές απο ασυνείδητους που καίνε και ρημάζουν:

Η απάντηση είναι μία: Συμφέρουν μονο στο Ιερατείο της Δύσης και τον ηγεμόνα του, που επιδιώκει να κάνει την Παγκοσμιοποίηση που ονειρεύεται και σε κανέναν άλλο. Ο σιωνιστής ηγεμόνας επιδιώκει την ενοποίηση του κόσμου κάτω απο τις διαταγές του.
   
Ας δούμε μερικά χαρακτηριστικά των ξεσηκωμών και κινημάτων, που ανεξάρτητα από τα ηθικά και κοινωνικά αιτήματα των διαδηλωτών, τα κάνει να μοιάζουν σαν αδελφάκια ή σαν χαλκομανίες, που μπορεί να επικολληθούν οπουδήποτε

  • Προυπόθεση να μπορούν εκ των πραγμάτων να πραγματοποιηθούν
  • Να έχουν προετοιμαστεί απο πολύ καιρό
  • Να είναι ελεγχόμενες και η έκβασή τους να είναι προαποφασισμένη 

Τι παν να πούν όλα αυτά; Αυτό, ότι το Κίνημα, ας το πούμε τρένο, έχει έναν μηχανοδηγό, ότι δεν θα βγεί απο τις γραμμές του και ότι ο μηχανοδηγός θα βρίσκεται σε συνεχή επαφή με ένα κέντρο ελέγχου, απο το οποίο θα πέρνει οδηγίες. Η διαδρομή απο το σημείο Α στο σημείο Β (το σημείο που θα γίνει το γκρέμισμα του συγκεκριμμένου καθεστώτος ή ηγέτη) είναι προαποφασισμένη. 

Οι επιβάτες του τρένου δεν αντιλαμβάνονται απο όλα αυτά τίποτε, αυτοί ανέβηκαν για να πάνε ταξίδι στο σημείο Β. Το τρένο δεν θα εκτροχιαστεί, γιατί το κέντρο ελέγχου έχει προβλέψει για κάποια απρόοπτα που θα μπορούσαν να συμβούν και έχει εγκαταστήσει στους ενδιάμεσους σταθμούς σταθμάρχες της εμπιστοσύνης του. Φτάνοντας λοιπόν στο σημείο Β υπάρχουν δύο δυνατότητες: Η αποσυναρμολόγηση ή η κατεδάφιση του στόχου (κράτος, ηγέτης).
 
Τα σχέδια για την αποσυναρμολόγηση έχουν γίνει απο έναν καλό και έμπειρο αρχιτέκτονα ήδη κατά την κατασκευή του στόχου. Για την κατεδάφιση δε θα απαιτηθούν εκατοντάδες χιλιάδες εργάτες. Και στις δύο περιπτώσεις υπήρξε μια προετοιμασία.

Και για να φύγουμε απο τις αλληγορίες. Το ποιός έχει συμφέρον απο τέτοιες αποσυναρμολογήσεις και κατεδαφίσεις το εξήγησα παραπάνω. Τώρα ας δούμε πώς λειτουργεί το τρένο των "επαναστάσεων.

Για τον σκοπό αυτό παραθέτω εδω δύο εξαιρετικά άρθρα του Enver Robelli που δημοσιευθηκαν πρόσφατα στην Γερμανία. Και για να μην βγεί κανείς και πεί, α, αυτά είναι συνωμοτικά, να προσθέσω, ότι τα άρθρα δημοσιεύθηκαν σε μια απο τις "σοβαρότερες" εφημεριδες της Γερμανιας, την "Süddeutsche Zeitung".
Γράφει λοιπόν ο Enver Robelli: Η σερβική εταρεία Canvas έχει γίνει ο μεγαλύτερος εξαγωγέας λαικών επαναστάσεων και ξεσηκωμών στον κόσμο. Αναλαμβάνοντας και την εκπαίδευση των τοπικών ομάδων που θα κάνουν την αρχή. Όλα τα άλλα έρχονται μετά σχεδόν απο μόνα τους.

Μια επανάσταση δεν πέφτει από τον ουρανό.

Πρέπει να προετοιμασθεί, να έχει σαφείς στόχους και να χαρακτηρίζεται από ισχυρή βούληση και επιμονή. Μια τέτοια επανάσταση είχε βιώσει ο κόσμος στην Σερβία το 2000, όταν η νεολαία με το σύνθημα Otpor! (Αντισταση!) ξεσηκώθηκε και τελικά γκρέμισε τον Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς.

Το ίδιο δε ακριβώς σενάριο παίχτηκε και κατα τις φασαρίες στα Τίρανα το 2002 με το σύνθημα Mjaft! (Αρκετα!, Φτανει πια!),

το 2003 στην Τιφλίδα της Γεωργίας (η «ροζ επαναστάση» με το σύνθημα Kmara!, Φτανει πια!),

το 2004 στο Κίεβο της Ουκρανιας (η «πορτοκαλί επαναστάση» με το σύνθημα Pora! Ηρθε η ωρα!),

το 2005 στο Μπισκέκ του Κιργηστάν (η επανάσταση της «Γιούρτας»),

το 2006 στην Λευκορωσια (επανάσταση «Subr!» Βονασος!),

το 2009 στο Ιραν 2009 καί πολλές άλλες χώρες.
Μην ξεχνάμε και την επανάσταση του Geoffrey Παπανδρέου τον ίδιο χρόνο, που εκτός απο τα ίδια συνθήματα ("Φτάνει πιά κ.λπ.) συνδοδεύονταν και απο καταστρεπτικές πυρκαγιές που έγιναν εκ προθέσεως για να πλήξουν την κυβέρνηση Καραμανλή .

Τις τελευταίες εβδομάδες βλέπουμε να εξελίσσονται, με το ίδιο σενάριο, λαικές επαναστάσεις και στην Βόρεια Αφρική: Σην Τυνησία, την Αίγυπτο, την Λιβύη. Είναι σαν ένα παιχνίδι ντόμινο, που όταν αποκτήσει την δική του δυναμική δεν το σταματά πλέον τίποτε. Έτσι είναι αμφίβολο, αν τελικά αντέξουν οι χώρες που έχουν στοχοποιηθεί με αυτές τις «επαναστάσεις», και είναι το Ιράν και η Κίνα.

Picture
Tα κοινωνικά δίκτυα ήταν και στην Αίγυπτο οι καταλύτες της επανάστασης. Η σερβική εταιρία Canvas - με το σύμβολο της Αντίστασης (Otpor) την γροθιά - συμβούλευσε την αντιπολίτευση στο Κάιρο να χρησιμοποιήσει την τακτική του Ιντερνετ (φωτογραφία απο το βίντεο στο Youtube)
Το γνήσιο και η κόπια: αριστερά το σύμβολο του ΟΤΠΟΡ, δεξια η αιγυπτιακή κόπια
Όταν οι διαδηλωτές του " Κινήματος Νεολαίας 6. Απριλίου" έσειαν στο Κάιρο την μαύρη σημαία με τη λευκή γροθιά, δεν θα φανταζόντουσαν σίγουρα, ότι στην πραγματικότητα κυμάτιζαν την σημαία του Otpor, που σχεδίασαν για την ανατροπή του Μιλόσεβιτς ο αμερικανός κατάσκοπος της CIA, Bob Helvey, και ο Σέρβος συνεργάτης του Srdja Popovic, αυτοί που ίδρυσαν και την εταιρία για την εξαγωγή τεχνολογίας ανατροπών, την Canvas. Η μονη διαφορα στα συμβολα ειναι το χρωμα, μαυρο το σερβικο, ασπρο το αιγυπτιακο.

Και η εταιρία αυτή έχει εξελειχθεί στο μεγαλύτερο κέντρο παροχής συμβουλών για επιτυχημένα κινήματα στον κόσμο. Όπως και στην Βόρεια Αφρική. "Είναι αλήθεια, ότι είχαμε τα τελευταία χρόνια πολλές συναντήσεις με ακτιβιστές από την Αίγυπτο, την Τυνησία και το Ιράν», λέει ο Srdja Popovic.

Τα περισσότερα κινήματα της νεολαίας από τη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική έχουν υιοθετήσει την τακτική του Otpor. Η οποία συνίσταται στην συσπείρωση νέων ανθρώπων πίσω από μια πολιτική ιδέα, όχι πίσω από ένα ηγέτη.

Οι ακτιβιστές θα πρέπει να έχουν πειστεί για την αποτελεσματικότητα μιας ειρηνικής αλλαγής στην εξουσία. Η Κίνηση θα πρέπει να έχει σαν φορέα φοιτητές, γιατί αυτοί είναι δικτυωμένοι άριστα μέσω του Facebook και άλλων παρόμοιων μέσων. 

Το πλύσιμο με Otpor

Οι ακτιβιστές θα πρέπει να έχουν μια μεγάλη αντοχή και υπομονή και να προσφέρουν καθε μέρα και νέες δράσεις που θα γελοιοποιούν το σύστημα.

Όταν πριν την αλλαγή στη Σερβία τον Οκτώβριο του 2000 τα κρατικά μέσα ενημέρωσης κατηγορούσαν τους ακτιβιστές του Otpor σαν τρομοκράτες και προδότες, αρκετές χιλιάδες νέοι συγκεντρώθηκαν έξω από αστυνομικά τμήματα για να παραδοθούν άνευ όρων. Κορόιδευαν δεν τον Μιλόσεβιτς με μια διαφήμιση για ένα απορρυπαντικό, το οποίο τον έδειχνε σαν ένα λεκέ που δεν έβγαινε σε ένα T-shirt. Και καθάρισε μόνο με το Otpor.

Αυτή η εμπειρία απο την αποκαθήκωση του Μιλόσεβιτς είναι και η φιλοσοφία της Canvas, καθώς και το φιλμ "Bringing Down a Dictator" του αμερικανού σκηνοθέτη Steve York, το οποίο διανέμεται, ως επί το πλείστον παράνομα, σε κατάλληλες συσπειρώσεις νεολαίας, απο την Κούβα και την Λιβύη μέχρι την Βιρμανία.

"Δραματουργία του δρόμου"

Ο Popovic εκτιμά, ότι την ταινία αυτή την έχουν δει μέχρι σήμερα περίπου 25 εκατομμύρια νέοι άνθρωποι. Δημοφιλές είναι το βιβλίο "Nonviolent struggle in 50 steps", ένα εγχειρίδιο που γράφτηκε από ειδικούς του Canvas για την αλλαγή καθεστώτων και το οποίο έχουν σπουδάσει αμέτρητοι νέοι "επαναστάτες" στη Μέση Ανατολή, που μπορούν να το κατεβάζουν ελεύθερα από το Internet.

(Ιστοσελίδες όπως το Facebook ήταν οι καταλύτες της επανάστασης στην Αίγυπτο. Η σερβική ομάδα ακτιβιστών του Canvas συμβούλευσε την αντιπολίτευση στο Κάιρο να χρησιμοποιήσει την τακτική του Ιντερνετ)
«Αυτοί οι νέοι με τις αστείες σημαίες"

Το Otpor ιδρύθηκε το 1998 σαν μια οργάνωση σπουδαστών και συνοδεύονταν απο δράσεις καθηγητών πανεπιστημίων, που απηύθυναν έκκληση για δημοκρατία και μεταρρυθμίσεις. Μετά την πτώση του Μιλόσεβιτς, πολλοί ακτιβιστές του Otpor πήγαν στην πολιτική (όπως στην Ελλάδα μετα το Πολυτεχνείο), ενώ άλλοι έγιναν συμβουλάτορες σε νεολαίες άλλων χωρών:

Τον Νοέμβριο του 2003 μέλη της γεωργιανής κίνησης Kmara («Φτάνει πια») με μια σημαία Otpor εισήλθαν στο Κοινοβούλιο της Τιφλίδας και απέβαλαν τον ηγέτη Έντουαρντ Σεβαρντνάτζε από το Βήμα. Όπως δε είπε αργότερα ο Shevardnadze, δεν έλαβε σοβαρά υπ' όψιν του αυτούς τους νέους με τις περίεργες σημαίες: "Αυτό ήταν ένα μεγάλο λάθος." Πριν από την αποκαθήλωσή του, οι ακτιβιστές του Kmara είχαν παρακολουθήσει σεμινάρια με θέμα "η δραματουργία του δρόμου», που είχε οργανώσει ένα μέλος του Otpor.

Οι Σέρβοι στην Τιφλίδα είχαν καλές σχέσεις με τον πρεσβευτή των ΗΠΑ στην Γεωργία, Richard Miles, ο οποίος ως επικεφαλής της αποστολής στο Βελιγράδι είχε υποστηρίξει την δεκαετία του εννενήντα τις διαμαρτυρίες εναντίον του Μιλόσεβιτς.

Για μια επανάσταση χρειάζονται όμως εκτός απο καλές σχέσεις και χρήματα. Ώς κύριος υποστηρικτής τέτοιων επαναστάσεων θεωρείται ο αμερικανός δισεκατομμυριούχος Τζορτζ Σόρος και το ίδρυμά του "Open Society".
Picture
Η κίνηση Kmara πρέπει να έχει λάβει απο τον Σόρος μισό εκατομμύριο δολάρια.
Και ως Spiritus Rector των επαναστατών του Facebook θεωρείται ο αμερικανός καθηγητής Gene Sharp, το κύριο βιβλίο του οποίου "From Dictatorship to Democracy" έχει μεταφραστεί σε 28 γλώσσες.

Μετά την αναίμακτη αλλαγή στη Γεωργία μετακόμισε το καραβάνι των δημιουργικών επαναστατών στο Κίεβο, για να συμβουλέψει την ουκρανική νεολαία με το κίνημα Pora.

Όπου προσπάθησε να ανατρέψει με την πολιτική ανυπακοή μια εκλογική νοθεία υπέρ του τότε υποψηφίου Βίκτορ Γιανουκόβιτς. Με μεγάλη επιτυχία. Τώρα οι ειδικοί του Canvas είναι απασχολημένοι με τις εξεγέρσεις στην Λιβύη, την Υεμένη και το Μπαχρέιν.

Το άρθρο: "Die Umsturz GmbH", Süddeutsche Zeitung, 17.02.2011
Share |
 
Picture
ΓΡΑΦΕΙ Ο
Κωνσταντίνος Χολέβας
Πολιτικός Επιστήμων

Μέσα στο μήνα Απρίλιο η Αλβανία και τα Σκόπια θα διεξαγάγουν απογραφές πληθυσμού με στόχο -μεταξύ άλλων- την καταγραφή των εθνικών και θρησκευτικών ομάδων. Η κάθε περίπτωση έχει τα δικά της χαρακτηριστικά, με εντάσεις και ιδιαιτερότητες. Αλλά και με μεγάλο ελληνικό ενδιαφέρον.

Στη μεν Αλβανία ζει αναγνωρισμένη, αλλά καταπιεσμένη ελληνική εθνική μειονότητα,
στη δε ΦΥΡΟΜ υπάρχουν Έλληνες, αλλά φοβούνται να εκδηλωθούν.

Τη στιγμή που γράφω αυτές τις γραμμές πληροφορούμαι από τα ΜΜΕ ότι η κυβέρνηση της χώρας μας ανακαλεί τον Γενικό Πρόξενο Κορυτσάς κ. Θεόδωρο Οικονόμου –Καμαρινό, διότι ο άνθρωπος τόλμησε να πει τα αυτονόητα:

Ότι δηλαδή κατά την επικείμενη απογραφή πρέπει όσοι νιώθουν Έλληνες να το δηλώσουν και όχι μόνο οι ανήκοντες στις λεγόμενες «μειονοτικές ζώνες». Είναι απορίας άξιον πώς το ελληνικό ΥΠΕΞ μέσα σε λίγα εικοσιτετράωρα αλλάζει άποψη.

Ο μεν εκπρόσωπος Τύπου κ. Γρ. Δελαβέκουρας δήλωσε ότι είναι ευκαιρία να καταγραφούν τα άτομα ελληνικής εθνικής καταγωγής σε κάθε περιοχή της Αλβανίας, ο δε Υπουργός τιμωρεί τον Πρόξενο Κορυτσάς διότι εξειδίκευσε στην περιοχή της ευθύνης του αυτή την ευχή και οδηγία.

Το πρόβλημα είναι διττό.

Πρώτον οι Αλβανοί από την εποχή του Χότζα και του Αλία αναγνωρίζουν μόνο 58000 Έλληνες σε συγκεκριμένες ζώνες χωριών και σε καμία μεγάλη πόλη. Κατά την άποψή τους που ισχύει ακόμη παρά την παρέλευση 20 ετών από την πτώση του Κομμουνισμού, μόνο σε αυτές τις «μειονοτικές ζώνες» μπορούν να λειτουργούν σχολεία για ελληνόπουλα.

Δεύτερον, η γενική φοβία που επικρατεί στους εναπομείναντες Έλληνες και τα συνεχιζόμενα μέτρα καταπίεσης της μειονότητας καθιστά προβληματική την ορθή καταγραφή. Σ’ αυτό το πρόβλημα πάντως έρχεται να προστεθεί και η ερήμωση της Βορείου Ηπείρου λόγω της μετακινήσεως των περισσοτέρων ομογενών μας προς την Ελλάδα σε αναζήτηση εργασίας.

Ιδιαιτέρως δε για την περιοχή της Κορυτσάς, η οποία ουδέποτε περιελήφθη στις μειονοτικές ζώνες, η έκκληση του κ. Καμαρινού είναι βάσιμη λόγω και του ιστορικού παρελθόντος. Το 1940 όταν εισήλθε ο ελληνικός στρατός η πόλη έπλεε στα γαλανόλευκα χρώματα.

Τί απέγιναν σήμερα οι απόγονοι όλων εκείνων των Ελλήνων; Δεν μπορεί να εξαφανίσθηκαν ή να αλβανοποιήθηκαν πλήρως. Κάποια μαγιά θα έχει μείνει. Αυτούς κάλεσε και ορθώς ο Πρόξενος να εκδηλωθούν χωρίς φόβο στην απογραφή και ξεσήκωσε την οργή των Τιράνων. Το αποτέλεσμα είναι η ανάκλησή του. Χαίρε υπερήφανη εξωτερική πολιτική!

Στην Κορυτσά και στην περιοχή Αυλώνος υπάρχουν πολλοί Ελληνόβλαχοι, δηλαδή Έλληνες στην καταγωγή που μιλούν ένα ιδιόρρυθμο λατινογενές γλωσσικό ιδίωμα. Οι άνθρωποι αυτοί τον 18ο και 19ο αιώνα στήριξαν κάθε εκπαιδευτική και εμπορική δραστηριότητα του Ελληνισμού στα Βαλκάνια.

Η Μοσχόπολη της Βορείου Ηπείρου με πλειοψηφία Ελληνοβλαχικού πληθυσμού διέπρεψε στα γράμματα και στις εκδόσεις λίγες δεκαετίες πριν από την Επανάσταση του 1821. Μετά την άνοδο των Κομμουνιστών το 1946 οι Ελληνόβλαχοι αποκόπηκαν βιαίως από την ελληνική παιδεία και την Ορθόδοξη Εκκλησία. (Το 1967 η Αλβανία του Χότζα αυτοανακηρύχθηκε στο πρώτο άθεο κράτος του κόσμου).

Τα τελευταία χρόνια πολλοί από αυτούς εντάχθηκαν σε σωματεία ελληνικά, αλλά πίεση προπαγανδιστική ασκεί και η Ρουμανία λόγω της γλωσσικής συγγένειας.

ΟΙ Ελληνόβλαχοι της επαρχίας Κορυτσάς ναι μεν συνδέθηκαν και πάλι με την Ορθόδοξη Εκκλησία χάρις στις προσπάθειες του Αρχιεπισκόπου Αναστασίου, αλλά είναι φοβισμένοι από όσα πέρασαν και ίσως διστάζουν να εκδηλώσουν σε μία δημόσια απογραφή την εθνική συνείδησή τους.

Αν η Ελλάδα κατορθώσει να τους πείσει να εκφρασθούν ελεύθερα θα έχουμε κερδίσει μία συμπαγή και φιλοπρόοδη ομάδα Ελλήνων που αριθμεί πολλές δεκάδες χιλιάδων ψυχών και το κυριότερο: Μένουν εκεί και δεν μεταναστεύουν εύκολα προς γειτονικές χώρες. Σημειώνω πάντως ότι η δήλωση εθνικότητας και θρησκεύματος από κάθε Αλβανό υπήκοο θα είναι προαιρετική.

Στα Σκόπια τα προβλήματα ξεκινούν από την πολυεθνική σύνθεση του πληθυσμού και από τις συνεχείς εντάσεις μεταξύ Σλάβων ( ψευδομακεδόνων) και Αλβανών.

Φέτος συμπληρώνονται 10 χρόνια από την ένοπλη εξέγερση της αλβανικής κοινότητας που αριθμεί γύρω στο 30% του πληθυσμού. Η συμφωνία της Αχρίδας δεν τηρείται, λένε τα αλβανικά κόμματα.

Συγκρούσεις μεταξύ Σλάβων και Αλβανών λαμβάνουν χώρα καθημερινά.

Η δυτική πλευρά του κράτους έχει ουσιαστικά αυτονομηθεί και τεθεί υπό τον έλεγχο της αλβανικής κοινότητας. Η Ιλλυρίδα, όπως λέγεται αυτή η ημιαυτόνομη περιοχή, αλληθωρίζει προς το «ανεξάρτητο Κόσσοβο» και δεν αποκλείεται συντόμως να ακολουθήσει τις αποσχιστικές τάσεις των ομοεθνών Κοσσοβάρων.

Μέσα σε όλο αυτό το κλίμα πόσο έγκυρη και ήρεμη θα είναι η απογραφή κανείς δεν μπορεί να προβλέψει.

Η Ελλάδα έχει την ευκαιρία σε αυτή την απογραφή να ενθαρρύνει επιτέλους τους κατατρομοκρατημένους Έλληνες της ΦΥΡΟΜ να δηλώσουν την εθνική τους ταυτότητα και να ζητήσουν να αναγνωρισθούν ως μειονότητα.

Το 1993 ο Κίρο Γκλιγκόροφ είχε δηλώσει σε τσέχικη εφημερίδα ότι στη χώρα του ζουν 100.000 Έλληνες.

Σε επισκέψεις Βλαχικών σωματείων από την Ελλάδα, αλλά και σε συνεργεία της ΕΤ3 πολλοί από τους ξεχασμένους ομογενείς μας δηλώνουν: «Είμαστε Ελληνόβλαχοι».

Ίδια περίπτωση με τη Κορυτσά και τον Αυλώνα της Αλβανίας.

Αν κατορθώσουμε να αναγνωρισθεί αυτή η πραγματική μειονότητα θα έχουμε ένα διπλωματικό αντίβαρο όταν τα Σκόπια θα μιλούν για την ανύπαρκτη «μακεδονική» μειονότητα στη Βόρειο Ελλάδα.

Θάρρος χρειάζεται!
Share |
 
ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥ πριν από εννέα χρόνια γνωρίσαμε όλοι τηνόψη της ανελέητης βίας στα γήπεδα. Ηταν ο διαιτητής που ξυλοκοπήθηκε άγρια και σχεδόν λιντσαρίστηκε μέσα στοναγωνιστικό χώρο από οπαδούς και παράγοντες σε ένα ντέρμπι Παναθηναϊκού - Ολυμπιακού. Το ματωμένο από τα χτυπήματα πρόσωπο του Μάκη Ευθυμιάδη άνοιξε τότε μια τεράστια συζήτηση για τη βία στο ποδόσφαιρο. Μέτρα ανακοινώθηκαν, νομοσχέδια ψηφίστηκαν και πολιτικοί και παράγοντες δεσμεύτηκαν ότι η βία θα τελειώσει.
Picture

Μάκης Ευθυμιάδης: «Ημουν απροστάτευτος και μόνος απέναντι στον όχλο»

Παραμονή 25ης Μαρτίου του 2002. Στογήπεδο της Λεωφόρου μυρίζει μπαρούτι.
Το ντέρμπι ανάμεσα στον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό ξεκίνησε με καθυστέρηση20 λεπτών και ολοκληρώθηκεμε τον ανελέητο ξυλοδαρμό του διαιτητή Μάκη Ευθυμιάδη.

Το έγκλημά του; Καταλόγισε πέναλτι στην ανατροπή του Στέλιου Βενετίδη από τον Μιχάλη Κωνσταντίνου, στις καθυστερήσεις, με το οποίο ο Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς ισοφάρισε σε 1-1, χαρίζοντας ουσιαστικά τον τίτλο στον Ολυμπιακό.

Ο τότε πρόεδρος τουΠαναθηναϊκού Αγγελος Φιλιππίδης πήρε στο κυνήγι τον Δραμινό ρέφερι. Το παράδειγμά του ακολούθησαν δεκάδες οπαδοί των «πρασίνων», με αποτέλεσμα ο Ευθυμιάδης να ξυλοκοπηθεί άγρια σε πανελλήνια τηλεοπτική μετάδοση!

Η αθλητική Δικαιοσύνη τιμώρησε τον Φιλιππίδη με έκπτωση από τη θέση του, οι δράστες της άγριας επίθεσης όμως, παρά το γεγονός ότι τα πρόσωπά τους καταγράφηκαν από τον τηλεοπτικό φακό, δεν τιμωρήθηκαν ποτέ…

Ο Μάκης Ευθυμιάδης, δικαστικός υπάλληλος στο επάγγελμα, επιμένει ακόμη και σήμεραότι το σφύριγμάτου ήταν σωστό:
«Δεν υπάρχει αμφισβήτηση γιατην ορθότητα τηςυπόδειξης. Αυτή πρέπει πάντανα καταλογίζεται ανεξαρτήτως
χρονικής στιγμής. Το χρονικό σημείο της υπόδειξης, στις καθυστερήσεις, ξεσήκωσε τον κόσμο».

Παρά το ότι πέρασαν εννέα χρόνια από τότε, οι μνήμες παραμένουν στο μυαλό του ζωντανές.

«Τα γεγονότα τα δικά μου τα έχω πλέον κωδικοποιημένα μέσα μου και δεν με αγγίζουν. Φυσικά δεν ξεχνώ ότι βρέθηκα μόνος μου απέναντι στον όχλο. Με έβρισαν αισχρά και με χτύπησαν. Ημουν απροστάτευτος. Ξέρω πολύ καλά, το ένιωσα τότε και μέχρι τώρα γνωρίζουν όλοι πως αυτά που έγιναν, ο ξυλοδαρμός, δεν είχε καμία σχέσημε τη διαιτησία μου. Δεν μπορεί μια στιγμιαία αγανάκτηση ή πίκρα να προκαλεί τόση ωμή βία».

Ωρες αγωνίας
Οι ώρες εκείνες ήταν δύσκολες, όχι τόσο για τον ίδιο, όπωςλέει, αλλά για την οικογένειάτου: «Η αλήθεια είναι ότι η οι-
κογένεια βίωσε την κατάστασηαυτή πιο δύσκολα.

Εγώ, κατά κάποιον τρόπο, είχα τον έλεγχο,αφού ήμουν εκεί.

Ομως οι δικοί μου άνθρωποι δενμπορούσαν να επικοινωνήσουνμαζί μου και δεν γνώριζαν αν είμαι καλά ή όχι. Καταλαβαίνεις πόση αγωνία είχαν μέχρι να μιλήσουμε και να τους καθησυχάσω. Ευτυχώς τα παιδιά μου ήτανμικρά σε ηλικία και δεν κατάλαβαν τι έγινε τότε».
Picture
«Ο Παναθηναϊκός δεν μου ζήτησε ποτέ συγγνώμη»

Μοναδική συγγνώμη που εισέπραξε ο πρώην διαιτητής Μάκης Ευθυμιάδης για τον ξυλοδαρμό του στο γήπεδο της
Λεωφόρου ήταν σε μία από τις πολλές δίκες για τα γεγονότα -οι οποίες συνεχώς αναβάλλονταν- από έναν οπαδό που του είχε επιτεθεί.

Από τον επίσημο Παναθηναϊκό η συγγνώμη δεν ήρθε ποτέ, και όπως λέει με παράπονο: «Ο Παναθηναϊκός
επίσημα ως διοίκηση δεν μου ζήτησε ποτέ συγγνώμη. Δυστυχώς καμιά φορά ξεχνάμε να δείξουμε ότι είμαστε
άνθρωποι».

Δεν πέρασε από το μυαλό του να σταματήσει τη διαιτησία εξαιτίας εκείνου του περιστατικού, ούτε του ζήτησαν
από το οικογενειακό του περιβάλλον να τα παρατήσει:

«Δεν μου είπαν να σταματήσω και ούτε ένιωσα την ανάγκη να σταματήσω εξαιτίας εκείνων των γεγονότων. Ολοι στάθηκαν στο πλευρό μου, με πρώτη και καλύτερη τη γυναίκα μου. Απλά εκείνα τα γεγονότα ήταν τέτοια
που λειτούργησαν ανασταλτικά στην εξέλιξη της καριέρας μου.

Σφύριξα για άλλα τέσσερα χρόνια, αλλά δεν είχα την εξέλιξη που πιστεύω ότι άξιζα».
ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ
Share |
 
Picture
ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ
Picture
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
Picture
ΕΘΝΟΣ
Picture
ΑΥΡΙΑΝΗ
Picture
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
Picture
ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ
Picture
ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ
Picture
ΒΡΑΔΥΝΗ
Picture
ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ
Picture
ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ
Picture
24 ΩΡΕΣ
Share |
 
Και την ακολουθούμενη από την Ελλάδα πολιτική
Picture
Αντιδρώντας έντονα σε αναφορά του έλληνα προξένου στα Τίρανα σε «Βόρειο Ήπειρο», ο υπουργός Εξωτερικών κ. Δρούτσας ανεκάλεσε στην Αθήνα  τον πρόξενο και έκανε προς αυτόν αυστηρές συστάσεις για το «ατόπημά» του.

Αφορμή ήταν η συντελούμενη απογραφή πληθυσμού στην Αλβανία, κατά την οποία η αλβανική κυβέρνηση προσπαθεί με κάθε τρόπο να μειώσει τον αριθμό και τη σημασία της ελληνικής μειονότητας και ιδίως να αποφύγει οποιαδήποτε αναφορά σε συγκεκριμένη περιοχή με στοιχεία εθνικής συνοχής και ταυτότητας.

Η πλήρης περιθωριοποίηση της ελληνικής μειονότητας, πιστοποιημένης από τη νέα απογραφή, θα είχε ιδιαίτερη σημασία εν όψει της προοπτικής της εντάξεως της Αλβανίας στην ΕΕ, μαζί με τα άλλα Δυτικά Βαλκάνια. Η εφαρμογή των ευρωπαϊκών αρχών και του ευρωπαϊκού κεκτημένου και η προστασία ειδικότερα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων θα είχαν έτσι ως επίσημη αφετηρία και αναφορά τα στοιχεία της απογραφής.

Είναι φυσικό από την πλευρά της Αλβανίας να μην είναι αρεστή η ιδέα οποιασδήποτε πληθυσμιακής ιδιαιτερότητας με εδαφική συνοχή, ακόμη και όταν αυτή αντιπροσωπεύει μια πραγματικότητα, που έχει πίσω της μακραίωνη ιστορία. Η Αλβανία ζει ακόμη με την ψύχωση ότι η ιδιαιτερότητα αυτή θα μπορούσε, υπό ορισμένες περιστάσεις, να γίνει απειλητική και να οδηγήσει σε απόσχιση.

Η ίδια πάντως, ακόμη και σε πολύ υψηλό πολιτικό επίπεδο, δεν διστάζει να προβάλλει ελληνικές περιοχές, μέχρι ακόμη και το Άκτιον, ως δήθεν αλβανικές και να διακινεί στα σχολεία της προκλητικούς, προπαγανδιστικούς χάρτες.

ΑΞΙΟΘΡΗΝΗΤΟΣ ΧΕΙΡΙΣΜΟΣ ΑΠΟ ΤΙΣ
ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΘΕΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΜΕΙΟΝΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ
ΕΛΛΗΝΟΑΛΒΑΝΙΚΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ

Picture
Το αναντίρρητο γεγονός είναι ότι οι ελληνικές κυβερνήσεις, από την πτώση των καθεστώτων του υπαρκτού σοσιαλισμού μέχρι σήμερα, χειρίσθηκαν κατά αξιοθρήνητο τρόπο τόσο τα θέματα ειδικότερα της ελληνικής μειονότητας της Βορείου Ηπείρου όσο και γενικότερα των ελληνοαλβανικών σχέσεων.

Αυτό είχε ως συνέπεια τη διαρροή αφενός στην Ελλάδα του μεγαλύτερου μέρους της ελληνικής μειονότητας και τη συρρίκνωσή της, χωρίς αποτελεσματική προστασία της από την Ελλάδα. Είχε αφετέρου ως συνέπεια την αποτυχία σωστής διαχείρισης της μαζικής αλβανικής λαθρομετανάστευσης στην Ελλάδα και την άσκηση από την Αλβανία πολιτικών που ενοχλούν και ανησυχούν την Ελλάδα.

Συγκεκριμένα, η ελληνική μειονότητα έπρεπε να ενισχυθεί και να παραμείνει στον τόπο της ως γέφυρα συνεργασίας μεταξύ των δύο χωρών. Αντιθέτως, αφέθηκε να διαρρεύσει κατά το μεγαλύτερο μέρος της στην Ελλάδα, ως μέρος ενός ανεξέλεγκτου κύματος λαθρομεταναστών από την Αλβανία.

Η πολιτική ανοχής της λαθρομετανάστευσης που ακολούθησαν οι ελληνικές κυβερνήσεις, υπό την πολιτική και ιδεολογική επιρροή της παγκοσμιοποίησης, οδήγησε σταδιακά σε μαζικές νομιμοποιήσεις των λαθρομεταναστών.

Η Αλβανία είναι μια γειτονική χώρα. Η Ελλάδα, στο πλαίσιο μιας προγραμματισμένης και ελεγχόμενης μετανάστευσης, θα μπορούσε να απασχολεί με πράσινη κάρτα, για ορισμένο χρόνο, τους εργαζομένους που είχε ανάγκη. Δεν υπήρχε κανένας λόγος να ενθαρρύνει τη μαζική, μόνιμη εγκατάσταση εκατοντάδων χιλιάδων λαθρομεταναστών με την άκριτη νομιμοποίησή τους.

Με τον τρόπο αυτόν ευνόησε ταυτοχρόνως τη διαρροή της ελληνικής μειονότητας και τη δημιουργία στην Ελλάδα μεγάλης αλβανικής κοινότητας, η οποία, σε προοπτική, θα αποκτήσει και πολιτικό βάρος μέσα στο ελληνικό πολιτικό σύστημα.

Με άλλα λόγια, η Ελλάδα αποποιήθηκε ένα ισχυρό χαρτί που είχε στα χέρια της για να επηρεάζει την πολιτική της Αλβανίας έναντι της Ελλάδος και δημιούργησε τις προϋποθέσεις για τον επηρεασμό, σε προοπτική, του πολιτικού της συστήματος από τη μεγάλη αλβανική κοινότητα που άφησε να δημιουργηθεί στους κόλπους της.

Η Αλβανία και η Ελλάδα είναι δύο φιλικές χώρες και, ασφαλώς, οι φιλικές σχέσεις τους δεν επηρεάζονται από επιμέρους διαφορές και προβλήματα. Το πράγμα όμως αρχίζει να γίνεται διαφορετικό και ανησυχητικό όταν η Αλβανία αναπτύσσει ορισμένες σχέσεις με μια χώρα, συγκεκριμένα την Τουρκία, της οποίας η πολιτική είναι γνωστή έναντι της Ελλάδος.

ΥΠΑΝΑΧΩΡΗΣΗ ΑΛΒΑΝΙΑΣ ΣΤΗ
ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΓΙΑ ΤΗΝ
ΟΡΙΟΘΕΤΗΣΗ ΤΗΣ ΥΦΑΛΟΚΡΗΠΙΔΟΣ. ΠΡΟΩΘΗΜΕΝΕΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ
ΑΛΒΑΝΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥΡΚΙΑΣ

Picture
Ένα πρώτο ανησυχητικό πρόβλημα είναι η υπαναχώρηση της Αλβανίας από τη συμφωνία που είχε υπογράψει με την Ελλάδα για την οριοθέτηση της μεταξύ τους υφαλοκρηπίδος και ΑΟΖ, υπό έναν αρκετά περιφραστικό τίτλο, για να εξυπηρετηθούν αλβανικές ευαισθησίες.

Η υπαναχώρηση έγινε προφανώς κάτω από τουρκικές πιέσεις και η ακύρωση της συμφωνίας μεθοδεύθηκε μέσω του συνταγματικού δικαστηρίου, που απεφάνθη ότι η συμφωνία είναι αντισυνταγματική και δεν είναι επωφελής για την Αλβανία. Η απόφαση αυτή δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα.

Ένα δεύτερο μεγάλο πρόβλημα είναι η εκχώρηση στην Τουρκία προς εκσυγχρονισμό αλλά και χρήση της υποβρυχιακής βάσεως της Αυλώνος. Στο θέμα αυτό φέρει τεράστιες ευθύνες η πρώην υπουργός Εξωτερικών Ντόρα Μπακογιάννη. Η τελευταία επέδειξε ανεπίτρεπτη αμέλεια και αδιαφορία και επέτρεψε στην Τουρκία να υποκαταστήσει την Ελλάδα στην Αυλώνα.

Ο καθένας αντιλαμβάνεται τη στρατηγική σημασία που έχει για την Τουρκία η εγκατάστασή της στην Αυλώνα, πίσω από την πλάτη της Ελλάδος στο Ιόνιο. Η κίνηση αυτή βρίσκεται, άλλωστε, σε άμεση συνάρτηση και αλληλουχία με την πολιτική που ακολουθεί εσχάτως η Τουρκία στο Αιγαίο, με διείσδυση και παρουσία ναυτικών της σκαφών σε όλο το Αιγαίο μέχρι την Εύβοια και τις ακτές της Αττικής. Συνδέεται επίσης με τις μεγαλεπήβολες ναυτικές της φιλοδοξίες, τις οποίες μεριμνά να στηρίζει με την εφαρμογή μεγάλων προγραμμάτων ναυτικών εξοπλισμών.

Ένα τρίτο, παρόμοιο πρόβλημα είναι άλλες συμφωνίες στρατιωτικής συνεργασίας που υπέγραψε η Αλβανία με την Τουρκία. Οι δύο σημαντικότερες από τις συνολικά επτά συμφωνίες αφορούν αντιστοίχως την ανάθεση στην Τουρκία της οργανώσεως και της εκπαιδεύσεως των αλβανικών ειδικών δυνάμεων και την οργάνωση της αλβανικής πολεμικής αεροπορίας.

Σε ό,τι αφορά ειδικότερα τη δεύτερη, η Τουρκία ανέλαβε να εκπαιδεύσει σε αεροσκάφη F16 αλβανούς πιλότους. Προτίθεται επίσης να παραχωρήσει στην Αλβανία ανεξακρίβωτο αριθμό αεροσκαφών F16, παλαιοτέρας εκδόσεως, για τη δημιουργία αλβανικής πολεμικής αεροπορίας. Η στρατιωτική συνεργασία μεταξύ των δύο χωρών εντάσσεται ευσχήμως στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ. Αυτό όμως δεν αλλάζει την ουσία της αναπτυσσόμενης στρατηγικής σχέσεως μεταξύ των δύο χωρών.

Η ΕΛΛΑΔΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΤΕΙΛΕΙ ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΚΑΙ ΝΑ ΧΑΡΑΞΕΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑΣ
ΚΑΙ ΑΜΟΙΒΑΙΟΤΗΤΑΣ ΣΤΙΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΤΗΣ ΜΕ ΤΗΝ ΑΛΒΑΝΙΑ

Picture
Η σημερινή κυβέρνηση, παρά τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η Ελλάδα στα Βαλκάνια, έσπευσε, ως συνήθως, να εμφανισθεί ως υπέρμαχος της εντάξεως των Δυτικών Βαλκανίων, και όχι μόνον, στην ΕΕ μέχρι το 2014!

Τι γίνεται όμως με τα προβλήματα που υπάρχουν σε σχέση με τα Σκόπια, το Κοσσυφοπέδιο αλλά και την Αλβανία; Καλό είναι να εμφανίζεται κανείς ως πρωτοστάτης της εντάξεως των Δυτικών Βαλκανίων στην ΕΕ, που υποστηρίζεται διακαώς από τις ΗΠΑ, αλλά δεν είναι καθόλου καλό να αυτοεγκλωβίζεται σ' έναν στόχο όταν ο ίδιος έχει σημαντικά προβλήματα με την ένταξή τους.

Ειδικότερα σε ό,τι αφορά την Αλβανία, τι θα πράξει η ελληνική κυβέρνηση σε σχέση με την ένταξή της στην ΕΕ;

Θα υποστηρίξει και θα κατοχυρώσει αποτελεσματικά τα νόμιμα δικαιώματα της ελληνικής μειονότητας, όπως απορρέουν από τις ευρωπαϊκές αρχές και το ευρωπαϊκό κεκτημένο;

Θα απαιτήσει τον σεβασμό και την επικύρωση της συμφωνίας που υπέγραψε η Αλβανία με την Ελλάδα για την οριοθέτηση των μεταξύ τους «θαλασσίων ζωνών»;

Θα ζητήσει τον σεβασμό από την Αλβανία των στρατηγικών ευαισθησιών της Ελλάδος και τον τερματισμό της τουρκικής παρουσίας στη ναυτική βάση της Αυλώνος;

Αυτά είναι δείγματα γραφής τα οποία πρέπει να δώσει η Αλβανία στην Ελλάδα για να εξασφαλίσει την απρόσκοπτη υποστήριξή της στην ενταξιακή της πορεία.

Οι φιλικές σχέσεις είναι ευθύνη και των δύο πλευρών.

Οι δύο χώρες έχουν μπροστά τους απεριόριστο πεδίο διμερούς επωφελούς συνεργασίας.

Η Ελλάδα επίσης έχει κάθε λόγο να υποστηρίζει την ευρωπαϊκή προοπτική της Αλβανίας, υπό την προϋπόθεση όμως ότι και η τελευταία θα σεβασθεί τις βασικές αρχές μιας καλώς νοούμενης ισορροπίας και αμοιβαιότητας στις διμερείς σχέσεις.
ΠΑΡΟΝ
Share |
 
  • Δεν πρόκειται η Τουρκία να σταματήσει την αρπακτική τακτική της
  • Η ιστορία της γείτονος είναι ιστορία παραβιάσεων της υπογραφής της!
Picture
Επιστολή-μάθημα αξιοπρέπειας και πατριωτισμού απέστειλαν στον πρωθυπουργό Γ. Παπανδρέου τριάντα τρεις πρώην πρέσβεις, αναφερόμενοι στις ελληνοτουρκικές σχέσεις και προτείνοντας μια πατριωτική στάση, για να μη βρεθεί προ οδυνηρών αδιεξόδων η χώρα μας.

Είναι, σημειώνουμε, η πρώτη φορά που γίνεται κάτι τέτοιο, έστω από πρώην πρέσβεις. Και έχει σημασία, έχει ειδικό βάρος η άποψή τους, ακριβώς λόγω της προϋπηρεσίας τους. Ορισμένοι μάλιστα εξ αυτών είχαν υπηρετήσει στην Άγκυρα, στην Κύπρο ή στις ΗΠΑ.

Κατά τις πληροφορίες μας, η πρωτοβουλία για την επιστολή είχε αναληφθεί από τους Εμ. Μεγαλοκονόμο, Θ. Στοφορόπουλο, Π. Οικονόμου, ενώ καθοριστικό ρόλο στο τελικό της περιεχόμενο είχε ο καθηγητής και μέλος της Επιτροπής Διεθνούς Δικαίου του ΟΗΕ Κ. Οικονομίδης.

Μεταξύ άλλων με την επιστολή επισημαίνονται τα εξής:
- Είναι λάθος να διαπραγματεύεσαι με κάποιον όταν ενώ εσύ είσαι στο πλευρό της διεθνούς νομιμότητας ο άλλος της διαπραγμάτευσης προβαίνει σε έκνομες ενέργειες. Δείχνεις έτσι ότι δέχεσαι να διαπραγματεύεσαι υπό πίεση, σαν να έχεις ηττηθεί σε πόλεμο.

- Όταν μια χώρα βρίσκεται σε κρίση, όπως η Ελλάδα τώρα, είναι λογικό να αποφεύγει να συνάπτει συμφωνίες που θα τη δεσμεύουν στο διηνεκές.

- Είναι προδιαγεγραμμένη η έκβαση μιας διαπραγμάτευσης σε βάρος εκείνου που δέχεται να συνομιλεί υπό τη συνεχή και προκλητική παραβίαση του εθνικού του χώρου και υπό την απειλή του casus belli.

- Τυχόν συνδιαχείριση του Αιγαίου προϋποθέτει επέκταση των χωρικών μας υδάτων και ορισμό της ελληνικής υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ.

- Είναι κεφαλαιώδους σημασίας για την Ελλάδα η υφαλοκρηπίδα και η ΑΟΖ του Καστελλόριζου.

- Αν η ελληνική πλευρά παραχωρήσει μέρος των κυριαρχικών της δικαιωμάτων, θα πρέπει ο ελληνικός λαός να μάθει τις παραχωρήσεις που έκανε σε αντάλλαγμα η Τουρκία στα δικά της κυριαρχικά δικαιώματα!

- Η Τουρκία, με την απειλή χρήσης όπλων, επιδιώκει να επαναφέρει το καθεστώς της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Ακολουθεί ολόκληρο το κείμενο της επιστολής των τριάντα τριών πρέσβεων.

«Αξιότιμε κύριε πρωθυπουργέ,
Οι υπογράφοντες, έχοντας επί δεκαετίες υπηρετήσει τα εθνικά μας θέματα, δικαιώματα και συμφέροντα, επιθυμούμε να εκφράσουμε την ικανοποίησή μας για τις δημόσιες δηλώσεις σας κατά τη συνάντηση στο Ερζερούμ με τον τούρκο ομόλογό σας και με τους πρέσβεις της γείτονος.

Παρ' όλη όμως την ευθεία και δημοσία αυτή προβολή των θέσεών μας, δεν παύουμε να ανησυχούμε μήπως η σημερινή οικονομική συγκυρία πλήξει τελικά τα εθνικά μας θέματα, εν όλω ή εν μέρει, ανεπανόρθωτα. Και τούτο για τους παρακάτω λόγους τους οποίους επιτρέψτε μας να σας εκθέσουμε, επιθυμώντας να συμβάλουμε και εμείς στον διεξαγόμενο σήμερα δημόσιο διάλογο, ως απλοί πολίτες, χωρίς βεβαίως να αμφισβητείται η αρμοδιότητα της κυβερνήσεως να διαμορφώνει την εξωτερική πολιτική.
Picture
Όταν μια χώρα διέρχεται κρίση, όπως τώρα η πατρίδα μας, είναι λογικό να αποφεύγει να συνάπτει συμφωνίες που θα τη δεσμεύσουν για πολύ μετά το τέλος της κρίσης και, πιθανότατα, εις το διηνεκές.

Στις θεμελιώδεις υποχρεώσεις που επιβάλλει ο Χάρτης των Ηνωμένων Εθνών περιλαμβάνεται και η αποχή από κάθε απειλή ή χρήση βίας στις διεθνείς σχέσεις. Η Αρχή αυτή δεν έχει τεθεί στον Χάρτη ασκόπως. Γιατί είναι προδιαγεγραμμένη η έκβαση της διαπραγμάτευσης εις βάρος του μέρους εκείνου που δέχεται να συνομιλεί υπό την συνεχή και προκλητική παραβίαση του εθνικού του χώρου και υπό την απειλή στρατιωτικής αντίδρασης, όπως είναι η τουρκική, γνωστή ως “casus belli”.

Όταν το ένα μέρος βρίσκεται στο πλευρό της διεθνούς νομιμότητας και εξακολουθεί να διαπραγματεύεται παρά τις έκνομες ενέργειες του άλλου μέρους, δημιουργούνται δύο σοβαρές συνέπειες. Αφενός δείχνει ο απειλούμενος ότι δέχεται να διαπραγματευτεί υπό πίεση -σαν να είχε ηττηθεί σε πόλεμο- και αφετέρου ο παράνομος χαρακτήρας των ενεργειών τού απειλούντος ακυρώνεται ή αποδυναμώνεται σημαντικά στα μάτια των διεθνών παραγόντων.

Το δεύτερο αυτό συμβαίνει διότι κανείς ξένος δεν είναι δυνατόν να πιστεύσει ότι διαπράττονται διεθνείς παραβιάσεις όσο οι διαπραγματεύσεις διαρκούν και ότι το μέρος που τις υφίσταται δέχεται, παρά ταύτα, να συνεχίζει να διαπραγματεύεται.

Έτσι η διαμαρτυρία και η επιχειρηματολογία του αποδυναμώνονται και αυτοαναιρούνται.

Οι επεκτατικές στοχεύσεις της Τουρκίας εδράζονται σε μακροχρόνιες προοπτικές και τούτο είναι σε όλους γνωστό. Οιαδήποτε σημερινή συμφωνία με ελληνικές υποχωρήσεις θα εξασφάλιζε οφέλη μόνο στην Τουρκία, η οποία μετά κάποια μικρή χρονική ίσως διακοπή θα συνέχιζε την ίδια αρπακτική τακτική. Η ιστορία της γείτονος είναι δυστυχώς ιστορία παραβιάσεων της υπογραφής της. Μια ιστορία που έχει ακόμη και πρόσφατα έντονα δείγματα.

Τυχόν συνδιαχείριση των πόρων του Αιγαίου πριν από τη διεύρυνση των χωρικών μας υδάτων και την επακόλουθη οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ θα παρείχε ίσως πρόσκαιρα οικονομικά οφέλη.

Η συνδιαχείριση όμως προϋποθέτει δύο απαραίτητες ενέργειες που πρέπει να γίνουν προηγουμένως:

α) την επέκταση των χωρικών υδάτων με ανεξάρτητη και κυρίαρχη απόφαση της χώρας μας σύμφωνα με τους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου. Και
β) τον ορισμό της ελληνικής υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ. Εάν δεν τηρηθούν οι δύο αυτές προϋποθέσεις, η Τουρκία ασφαλώς θα χρησιμοποιούσε τα ad hoc δικαιώματα τα οποία ενδεχομένως θα της παραχωρηθούν προσωρινά για να αποδυναμώσει τα de jure ελληνικά και να ενισχύσει τις δικές της πάγιες παράνομες θέσεις.
Picture
Εξάλλου, η επί μακρόν αποχή εκ μέρους μας από την άσκηση κυριαρχικών δικαιωμάτων σε συνδυασμό με τη θέση τους υπό συζήτηση είναι δυνατόν, υπό ορισμένες προϋποθέσεις, να δώσει λαβή σε παρερμηνείες.

Εφόσον η Ελλάδα υποστηρίζει ότι συζητά μόνο την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και η Τουρκία επιμένει ότι στο τραπέζι βρίσκονται όλα τα “ζητήματα του Αιγαίου”, η κυβέρνηση οφείλει να ξεκαθαρίσει το ζήτημα. Δεν μπορεί πράγματι να παραμένει μυστικό τόσο το περιεχόμενο της διαπραγμάτευσης όσο και η διαπραγματευτική γραμμή εκκίνησης της ελληνικής πλευράς.

Πρέπει να επισημανθεί ότι η υφαλοκρηπίδα και η ΑΟΖ του νησιωτικού συμπλέγματος Καστελλόριζου είναι κεφαλαιώδους σημασίας για τη χώρα μας και είναι ενθαρρυντικό ότι πρόσφατα έγκυρα δημοσιεύματα στο Ισραήλ το αναγνωρίζουν.

Είναι ευνόητο ότι η χώρα μας έχει κάθε συμφέρον να υποστηρίξει αυτή την άποψη.

Οι πενήντα τουλάχιστον “διερευνητικές επαφές” όπως και άλλες που πραγματοποιήθηκαν μεταξύ των δύο χωρών είναι φανερό ότι έχουν ξεπεράσει το επίπεδο του “διαλόγου” και κινδυνεύουν να εκληφθούν ως διαπραγμάτευση. Η διαπραγμάτευση είναι -έτσι τουλάχιστον ασκείται διεθνώς- αμοιβαία ανταλλαγή παραχωρήσεων με σκοπό να επιτευχθεί λύση ικανοποιητική και για τις δύο πλευρές υπό την προϋπόθεση βεβαίως ότι και οι δύο έχουν νόμιμους τίτλους.

Αν η ελληνική πλευρά παραχωρήσει μέρος των κυριαρχικών της δικαιωμάτων θα πρέπει ο ελληνικός λαός να μάθει και τις παραχωρήσεις των νομίμων δικών της κυριαρχικών δικαιωμάτων που έκανε, σε αντάλλαγμα, η Τουρκία.

Αξιότιμε κύριε πρωθυπουργέ
Η κυριαρχία και τα κυριαρχικά μας δικαιώματα στο Αιγαίο δεν προσδιορίζονται με ασαφείς διατάξεις διεθνούς δικαίου, όπως επιδιώκουν ίσως μερικοί να πείσουν τους πάντες και ιδίως την ηγεσία της χώρας.

Είναι σαφή και αδιαμφισβήτητα έναντι της επιβουλής οιουδήποτε γειτονικού κράτους το οποίο διά της απειλής χρήσεως όπλων επιδιώκει -όπως και επίσημοι Τούρκοι ομολογούν- να επαναφέρει το καθεστώς της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, της οποίας την κατάρρευση κίνησε προ δύο σχεδόν αιώνων ο πόθος των λαών για ελευθερία.
Μετά τιμής,
Οι πρώην πρέσβεις της Ελλάδος:
Χρήστος Αλεξανδρής, Σπύρος Αλιάγας, Γεώργιος Ασημακόπουλος, Διαμαντής Βακαλόπουλος, Βασίλειος Βασσάλος, Ιωάννης Γενηματάς, Εμμανουήλ Γκίκας, Νικόλαος Διαμαντόπουλος, Σπυρίδων Δοκιανός, Ευστράτιος Δούκας, Αχιλλέας Έξαρχος, Ιωάννης Θεοφανόπουλος, Αθανάσιος Θεοδωρακόπουλος, Ιωάννης Θωμόγλου, Αντώνης Κοραντής, Αλέξανδρος Κουντουριώτης, Γεώργιος Κωνσταντής, Νικόλαος Μακρίδης, Λεωνίδας Μαυρομιχάλης, Εμμανουήλ Μεγαλοκονόμος, Παναγιώτης Μπάιζος, Ιωάννης Μπουρλογιάννης-Τσαγγαρίδης, Λάζαρος Νάνος, Αντώνιος Νομικός, Παναγιώτης Οικονόμου, Απόστολος Παπασλιώτης, Κωνσταντίνος Πολίτης, Αντώνης Πρωτονοτάριος, Βασίλειος Σημαντηράκης, Ιάκωβος Σπέτσιος, Θέμος Στοφορόπουλος, Ευάγγελος Φραγκούλης, Κώστας Οικονομίδης, ομότιμος καθηγητής Παντείου Πανεπιστημίου, τέως Προϊστάμενος Ειδικής Νομικής Υπηρεσίας Υπουργείου Εξωτερικών, μέλος Επιτροπής Διεθνούς Δικαίου Ηνωμένων Εθνών (1999-2006).»
ΕΦΗΜ.ΠΑΡΟΝ
Share |
 
Με τα νέα δεσμά που θέλουν να επιβάλουν και οδηγούν σε μακροχρόνια φτώχεια και ανεργία
Picture
Όλα δείχνουν πως η Ελλάδα βρίσκεται σε ένα κρίσιμο μεταίχμιο. Με ορατά όλα τα ενδεχόμενα λόγω της δεινής οικονομικής κρίσης στην οποία έχουμε περιέλθει, σε συνδυασμό με:

– Την ανικανότητα της ΕΕ να διαχειριστεί την κρίση στους κόλπους της, καθώς και τη βουλιμία των ισχυρών, οι οποίοι κερδοσκοπούν εις βάρος των αδύναμων.
– Την ανικανότητα της ελληνικής κυβέρνησης να διαπραγματευτεί αξιοπρεπώς, κάτι που οδηγεί, έχει οδηγήσει αναπόφευκτα, σε απώλεια της εθνικής μας κυριαρχίας, φτώχεια, ανεργία, εξαθλίωση για τον λαό μας.

Τα όσα συνέβησαν κατά την πρόσφατη συνάντηση του Γ. Παπανδρέου με την καγκελάριο Μέρκελ οδηγούν στην εκτίμηση ότι κατά το κρίσιμο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της 25ης Μάρτη ελάχιστα θα πρέπει να περιμένουμε. Δεν υπάρχει διάθεση, ειλικρινής διάθεση, από μέρους της Γερμανίας να βοηθηθούν η Ελλάδα και οι άλλες χώρες-μέλη προκειμένου να φύγει ο βρόχος που σφίγγει τον λαιμό τους και τις απειλεί με χρεοκοπία.

Στην ουσία λοιπόν η χώρα μας σπρώχνεται στη χρεοκοπία, με τους ισχυρούς της Ευρώπης όχι απλώς να παρακολουθούν, αλλά να μας σπρώχνουν κυριολεκτικά σε αυτήν την κατεύθυνση.

Βέβαια υπάρχει και το «αισιόδοξο» σενάριο, σύμφωνα με το οποίο ο πρωθυπουργός κάτι θα πήρε από τη Μέρκελ, που προσώρας δεν ανακοινώθηκε, διαφορετικά δεν δικαιολογούνται τα «ευχαριστώ» που τέσσερις (!) φορές τής είπε.

Τι να πήρε όμως, αντιτείνουν οι απαισιόδοξοι και οι σκεπτικιστές, όταν για να σωθούμε, να μη χρεοκοπήσουμε, δεν αρκεί η επιμήκυνση αποπληρωμής του χρέους προς την «τρόικα» (αυτή όλα δείχνουν πως την έχουμε εξασφαλίσει), αλλά απαιτείται παράλληλα και η μείωση των επιτοκίων, η αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους συνολικά και η δημιουργία του μηχανισμού στήριξης που θα αντιμετωπίζει συνολικά την κρίση στην Ευρωζώνη;

Και αυτά όχι μόνο δεν τα έχουμε εξασφαλίσει, αλλά όλα δείχνουν πως παραπέμπονται στις ελληνικές καλένδες ενός σκληρού, εκβιαστικού παιχνιδιού, με άγνωστη ακόμα κατάληξη και με αρνητικές προδιαγραφές, μέχρι τώρα τουλάχιστον...

Άλλωστε, και αν ακόμα αποφασιστεί κάποια στιγμή η δημιουργία του μηχανισμού στήριξης, θα απαιτηθούν κρίσιμοι μήνες μέχρι να αρχίσει να «περπατά» και να αποδίδει.

Αλλά το σκληρό, ηχηρό «χαστούκι» στον Γ. Παπανδρέου και την κυβέρνησή του ήρθε από τον επικεφαλής της γερμανικής κεντρικής τράπεζας, ο οποίος ούτε λίγο ούτε πολύ μας προέτρεψε να... εγκαταλείψουμε το ευρώ και να επιστρέψουμε στη δραχμή, κάτι που «ΤΟ ΠΑΡΟΝ» είχε προαναγγείλει με πρωτοσέλιδο από τις 9 Γενάρη!

Και μας το ζήτησε αυτό ο γερμανός κεντρικός τραπεζίτης τις μέρες ακριβώς που ο έλληνας πρωθυπουργός βρισκόταν στο Βερολίνο. Τυχαίο; Δεν νομίζουμε... Αντίθετα, ενδεικτικό του γενικότερου κλίματος κατά της Ελλάδας στη Γερμανία και όχι μόνο...
Picture
Ένα κρίσιμο οκτάμηνο...

Γι’ αυτήν τη δίχως έξοδο περιδίνηση φέρει και η κυβέρνηση βαρύτατες ευθύνες, ασυγχώρητες, που την έχουν οδηγήσει σε αδιέξοδα και πλήρη απαξίωση.

Στην ουσία ποτέ δεν διαπραγματεύτηκε.

Οδήγησε τις εξελίξεις στο μη παρέκει (τα όσα αποκαλύφθηκαν για τις συζητήσεις του Γιώργου με τον Στρος Καν λίγες εβδομάδες μετά τις εκλογές του 2009 είναι χαρακτηριστικά) και στη συνέχεια παραδόθηκε άνευ όρων!

Και τώρα τρέχει και παρακαλάει ασθμαίνουσα να πάρει –σχετικά με την επιμήκυνση– όσα πήρε η Ιρλανδία, αυτά που η ίδια δεν διαπραγματεύτηκε ποτέ!

Και φτάσαμε στο σημείο σήμερα να ασπάζονται τον βασικό ισχυρισμό του Αντ. Σαμαρά, ότι δηλαδή το Μνημόνιο δεν ήταν μονόδρομος αλλά υπήρχαν κι άλλες εναλλακτικές, ακόμα και βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, σε εκείνη τη δραματική συνεδρίαση του ΚΤΕ του ΠΑΣΟΚ, όπου ο Γ. Παπακωνσταντίνου «εδάρη» (πολιτικά) ανηλεώς! (Αποκαλυπτικό ρεπορτάζ σε άλλη στήλη.)

Αυτή η απίστευτη (;) κυβερνητική ανικανότητα, σε συνδυασμό με την πρωτοφανή αντιλαϊκή αναλγησία, έχει οδηγήσει την κυβέρνηση του Μνημονίου σε οριακό σημείο. Οι εκτιμήσεις συγκλίνουν στο ότι το οκτάμηνο από τέλη Μάρτη - αρχές Απρίλη μέχρι τον Νοέμβρη θα είναι ένα κρίσιμο διάστημα, εντός του οποίου τα πάντα μπορεί να συμβούν, ακόμα και μη προβλέψιμες αυτήν τη στιγμή εξελίξεις!

Ούτως ή άλλως, μετά το κρίσιμο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της 25ης Μάρτη θα κριθούν πολλά. Και οι πληροφορίες αναφέρουν ότι αμέσως μετά το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο θα αποφασίσει επιτέλους κι ο πρωθυπουργός για το μέλλον της κυβέρνησής του, καθώς και για το προσωπικό του μέλλον...

Αλλά εδώ που έχουμε οδηγηθεί φτάσαμε εξαιτίας της ανικανότητας της κυβέρνησης και του Γ. Παπανδρέου προσωπικά, και της μη αντίστασής τους στους εκβιασμούς.

Νέα μέτρα και οργή του λαού!

Οι τελευταίες απεργιακές κινητοποιήσεις και συγκεντρώσεις, της περασμένης Τετάρτης, έδειξαν με τρόπο που δεν επιδέχεται αμφισβήτηση ότι το καπάκι της λαϊκής οργής είναι πλέον έτοιμο να εκραγεί, ο λαός είναι έτοιμος να ξεσηκωθεί, να εξεγερθεί, να βγει στους δρόμους και να μην επιστρέφει στον καναπέ του.

Έδειξε αυτός ο λαός ανοχή για περίπου 7-8 μήνες, οφειλόμενη και στη γενικότερη απαξία του πολιτικού συστήματος.

Αλλά ο κόμπος έφτασε στο χτένι. Και ανεξάρτητα από το αν αυτήν τη στιγμή εμφανίζεται στον ορίζοντα κάποια πειστική εναλλακτική λύση, ο λαός εμφανίζεται ώριμος για εξέγερση. Ωθείται μάλλον προς τα κει από την Ευρώπη αλλά και από την ανίκανη και ανάλγητη κυβέρνηση.

Ήδη ο υπουργός Οικονομικών έχει συγκεντρώσει όλη την οργή και την αγανάκτηση του κόσμου.

Και αυτό συμβαίνει όχι επειδή υπάρχει κάτι προσωπικό εναντίον του, αλλά επειδή προσωποποιεί αυτήν την αντιλαϊκή πολιτική που έχει οδηγήσει σε φτώχεια, ανεργία, εξαθλίωση και αδιέξοδα.
Picture
α σκάγια όμως αρχίζουν να πιάνουν και τον ίδιο τον Γ. Παπανδρέου, ο οποίος ήταν μέχρι πρόσφατα το «δυνατό χαρτί» μιας κυβέρνησης παραπαίουσας, που έχει γίνει επικίνδυνη για τη χώρα.

Και αυτή η απομυθοποίηση του Γιώργου ίσως είναι το σημείο-καμπή σε ανεξέλεγκτες εξελίξεις!

Δεδομένο είναι ότι ο λαός δεν είναι σε καμία περίπτωση διατεθειμένος να δεχτεί άλλα μέτρα, καθώς η ανοχή και η αντοχή του έχουν εξαντληθεί. Ως εδώ ήταν.

Αλλά είναι επίσης δεδομένο ότι τα νέα μέτρα είναι αναπόφευκτα. Κι αυτό ανεξάρτητα από τα αποτελέσματα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου του Μαρτίου.

Ήδη εξαγγέλθηκαν επιπλέον μέτρα ύψους 1,8 δισ. ευρώ για το 2011 και 25 δισ. ευρώ για το διάστημα 2012-2015! (Ρεπορτάζ σε άλλη στήλη.)

Και ο οργισμένος λαός έχει βαρεθεί να ακούει «διαβεβαιώσεις» περί μη λήψης νέων μέτρων και να βρίσκεται μπροστά σε οδυνηρές εκπλήξεις στη συνέχεια! Και μάλιστα και από τα χείλη του πρωθυπουργού και του αρμόδιου υπουργού, του Γ. Παπακωνσταντίνου, έτσι, χωρίς αιδώ, χωρίς τσίπα! Τα νέα μέτρα είναι λοιπόν αναπόφευκτα, κάποια έχουν κιόλας εξαγγελθεί.

ΑΝ αποφασιστεί η επιμήκυνση αποπληρωμής του χρέους, θα είναι συνοδευτικά αυτής της επιμήκυνσης.

ΑΝ δεν αποφασιστεί, οπότε η χρεοκοπία θα έρθει πιο κοντά, τότε... δεν μας σώζει ούτε ο Θεός!

Και θα πρέπει να επισημάνουμε ότι ούτε η επιμήκυνση δεν θα πρέπει να θεωρείται δεδομένη, παρά τα περί του αντιθέτου λεγόμενα. Ήδη η Ά. Μέρκελ στη συνέντευξη που έδωσε μετά τη συνάντηση με τον Γ. Παπανδρέου τη συνέδεσε με τη δημιουργία του μηχανισμού στήριξης και του Συμφώνου Σταθερότητας.

Κάτι που θεωρείται ότι μάλλον δεν θα γίνει στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της 25ης Μάρτη, αφού την επομένη στη Γερμανία είναι οι κρίσιμες για την «αγαπητή Άνγκελα» εκλογές στο κρατίδιο της Βάδης-Βυρτεμβέργης. Και η Μέρκελ θα το συνυπολογίσει αυτό στο τι θα κάνει τελικά...

Συμπέρασμα;

Αναπόφευκτα τα νέα μέτρα, σίγουρα ο λαός σε εξέγερση!

Κυβέρνηση σε... αργία!

Μέσα σε αυτό το μαύρο κλίμα, η κατάσταση επιτείνεται από την πρωτόγνωρη αδράνεια της κυβέρνησης Παπανδρέου.

Ωσάν να μη συμβαίνει τίποτα, πρωθυπουργός και κυβέρνηση ζουν στον κόσμο τους! Η φτώχεια θεριεύει, η ανεργία σπάει όλα τα ρεκόρ, η ύφεση πάει με ρυθμούς... πολεμικούς, όλοι γενικά οι οικονομικοί δείκτες είναι αρνητικοί και πρωθυπουργός και κυβέρνηση σφίγγουν τη θηλιά ακόμα περισσότερο.

Ο πρωθυπουργός ειδικά είναι... άφαντος από τις εξελίξεις. Εμφανίζεται για να κάνει καμιά επικοινωνιακή επιχείρηση μόνο.

Η κυβέρνηση σέρνεται.

Ο αρμόδιος υπουργός Οικονομικών έχει σπάσει όλα τα κοντέρ αναξιοπιστίας και παραμένει ακόμα στη θέση του.

Διευθυντική ομάδα δεν υπάρχει.

Ο Ραγκούσης, ο οποίος υποτίθεται ότι μετά τον ανασχηματισμό θα λειτουργούσε ως συντονιστής, είναι επίσης άφαντος, θέλοντας να βγει από το κάδρο της ασυνεννοησίας και της οπερέτας.

Συνοχή ανύπαρκτη. Κυριαρχεί η αλληλοϋπονόμευση και το «ο σώζων εαυτόν σωθήτω». Ηγετική ομάδα, είδος εν ανεπαρκεία, μάλλον υπό εξαφάνιση.

Και –προσέξτε– τα παραπάνω δεν τα λέμε μόνο εμείς. Είναι εκτιμήσεις και βασικά σημεία κριτικής βουλευτών του ΠΑΣΟΚ, ακόμα και υπουργών!
ΕΦΗΜ. ΠΑΡΟΝ
Share |
 
Picture
Όσοι ελπίζουν ότι  υπάρχει περίπτωση επί πρωθυπουργίας Γ.Παπανδρέου να λάμψει η αλήθεια για τις ΜΚΟ,  «πλανώνται πλάνην οικτρά». Είναι  γνωστό ότι  το φαινόμενο «ΜΚΟ αλά ελληνικά» είναι δικό του δημιούργημα.

Η ιστορία με τις ΜΚΟ ξεκίνησε όταν ο Γ.Παπανδρέου έγινε υπουργός Εξωτερικών και άρχισε να χρηματοδοτεί ΜΚΟ φίλων, συνεργατών και συγγενών με υπέρογκα ποσά και χωρίς καμία διαφάνεια.

Όταν στο πλαίσιο διαφόρων ρεπορτάζ που έγιναν την τελευταία δεκαετία, ρωτήθηκαν πρέσβεις και πρόξενοι για την ύπαρξη ό όχι  του έργου που παρουσιάζουν στα χαρτιά οι ΜΚΟ που εμφανίζονται να δρουν στις χώρες που αυτοί υπηρετούν, εκείνοι απαντούσαν ότι δεν είχαν ποτέ καμία γνώση αλλά και καμία δυνατότητα ελέγχου.

Δηλαδή, 12 χρόνια μετά, κανένας δεν είναι σε θέση να γνωρίζει, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, που πήγαν όλα αυτά τα εκατομμύρια που έφυγαν από τα ταμεία του ΥΠΕΞ.

Σύμφωνα με στοιχεία που συζητήθηκαν στην Βουλή στο μεγάλο “πάρτι” που είχε στηθεί με τις “χρυσές” ΜΚΟ την εξαετία 1999 – 2004 μοιράστηκαν  68.971.978 ευρώ

Ποιοι βρίσκονται πίσω από τις ΜΚΟ που χρηματοδοτούσε το ΥΠΕΞ επίΓ.Παπανδρέου;  Συνήθως πρόσωπα που του είναι αρκετά οικεία. Νόμιμο; Ναι. Ηθικό; Μένει να απαντηθεί.

Στις  ΜΚΟ που χρηματοδοτούνταν  υπάρχουν ονόματα όπως αυτό της μητέρας του Μαργαρίτας Παπανδρέου, της συμβούλου του ως προέδρου του ΠΑΣΟΚ, Αντιγόνης Δημητριάδη, του πρώην συμβούλου του Γρηγόρη Βαλιανάτου, τουΆλεξ Ρόντου, του Χάρη Παμπούκη, του φίλου του Χάρη Παμπούκη Σπύρου Φλογαίτη,  του πρώην δημοσιογράφου της «Εξόρμησης»Κώστα Τζεβελέκου, του φίλου του και πρώην προέδρου του Συνδέσμου Βιομηχάνων Βόρειας Ελλάδας, Νίκου Ευθυμιάδη, του Γιάννη Μπουτάρη, της Μαρίας Δαμανάκη….και πολλών άλλων.
Picture
Και αλήθεια, πρόσωπα όπως  η Μαρία Δαμανάκη, η οποία διατηρούσε ΜΚΟ που  όπως  έλεγε έκανε σεμινάρια σε βουλευτίνες των Βαλκανίων,  γιατί δεν ένιωσε ποτέ να ανάγκη να βγει να κάνει μια δήλωση και να παρουσιάσει δημοσίως το έργο που έκανε με τα χρήματα αυτά;

Γιατί δε μαθαίναμε ποτέ  τίποτα για τα θεάρεστα αυτά έργα; Πως και δε φώναξαν μια φορά, έναν δημοσιογράφο για να του παρουσιάσουν  τα έργα τους, όταν άλλες φορές παρακαλάνε για δημοσιότητα για ψύλλου πήδημα;

Ο Νίκος Ευθυμιάδης, πάλι, ο βιομήχανος που η ΜΚΟ του έλαβε εκατομμύρια ευρώ (όπως φαίνεται στις λίστες του ΥΠΕΞ),   στη Θεσσαλονίκη φημίζεται  ως

στενός φίλος αξιωματούχων της αμερικανικής διπλωματίας, όπως ο Νίκολας Μπερνς, ο Μάθιου Νίμιτς και ο Ρίτσαρντ Σίφτερ

Μάλιστα για τον μεσολαβητή του ΟΗΕ στο θέμα της ονομασίας της ΠΓΔΜ , Μάθιου Νίμιτς , έχει δηλώσει ότι συνδέθηκε μαζί του πριν οριστεί μεσολαβητής, ότι είναι φίλοι και δεν χάνει ευκαιρία να προωθεί τις ελληνικές θέσεις στο ζήτημα.

Η ΜΚΟ του βιομήχανου  Ν.Ευθυμιάδη (INA Academy) έχει λάβει εκατομμύρια ευρώ για έργα τηλεπικοινωνιών στις χώρες των Βαλκανίων. Μήπως θα έπρεπε να μας εξηγήσει κάποιος γιατί χρηματοδοτείται και μάλιστα τόσο αδρά  η ΜΚΟ του πλούσιου φίλου της οικογένειας Παπανδρέου; Και ποιο είναι το φιλανθρωπικό έργο της;

Μία απλή ανάγνωση των ονομάτων των ιδρυτικών μελών των ΜΚΟ που χρηματοδοτήθηκαν, καταδεικνύει ότι πολλοί από αυτούς  είναι άνθρωποι του στενού περιβάλλοντος του Γ.Παπανδρέου, ή του πολιτικού του μηχανισμού. Οι ΜΚΟ φαίνεται να έχουν παίξει σημαντικό ρόλο στην εδραίωση και στην άνοδό του στο πολιτικό σύστημα.

Όταν πριν από 12 περίπου χρόνια η Μαργαρίτα Παπανδρέου έλεγε ότι ο Γιώργος θα γίνει πρωθυπουργός, όλοι χαμογελούσαν και θεωρούσαν ότι ως μάνα «δικαιολογείται να λέει μια κουβέντα παραπάνω». Σε μια μητέρα, όταν μιλά για το παιδί της,  της συγχωρείται ακόμα και η  αμετροέπεια.

Όταν αργότερα, σύμφωνα με  τα ρεπορτάζ που είδαν το φως της δημοσιότητας,  η μητέρα του τού έλεγε ότι πρέπει να αξιοποιήσει το όνομά της δυναστείας Παπανδρέου  και να αρχίσουν να συγκεντρώνουν χρήματα,  και  πάλι δε δώσαμε σημασία.

Τελικά η Μαργαρίτα και ο Γιώργος Παπανδρέου είχαν σχέδιο, που  δούλεψε ρολόι (κι εξακολουθεί)..

Αλέξανδρος Σγουρός
ANTINEWS
Share |
    free counters
    Picture
    ΟΙ ΜΕΓΑΛΕΣ ΑΓΑΠΕΣ ΔΙΑΡΚΟΥΝ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ
    Picture
    ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΙ-ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ
    Picture
    ΗΡΘΑΜΕ ΚΑΙ ΕΔΩ
    Picture
    Picture
    Picture

    ΚΛΥΣΜΑ
    σ’ έναν τρελό κόσμο η απλή, καθημερινή λογική δεν επαρκεί – αλλά η αληθινή νοημοσύνη δε στηρίχτηκε ποτέ στη λογική όσο στη διαίσθηση και τη φαντασία.

    Picture
    Picture
    Picture
    Picture
    Picture
    Picture

    Archives

    July 2012
    June 2012
    May 2012
    April 2012
    January 2012
    December 2011
    November 2011
    October 2011
    September 2011
    August 2011
    July 2011
    June 2011
    May 2011
    April 2011
    March 2011
    February 2011
    December 2010
    November 2010
    October 2010