Μετά από την επιστροφή του από την διεθνή διάσκεψη για την Λιβύη ο υπουργός Εξωτερικών, Δημήτρης Δρούτσας μεταβαίνει στο Καστελόριζο για... δενδροφύτευση.

Η ανακοίνωση του υπουργείου Εξωτερικών δεν αφήνει καμία αμφιβολία για την νέα πρωτοβουλία της Ελλάδας η οποία και εμπεδώνει την ελληνική κυριαρχία στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της στην περιοχή του Καστελορίζου.

Έτσι, σήμερα ο Δ. Δρούτσας θα συμμετάσχει στην εκδήλωση δενδροφύτευσης που διοργανώνει η «Εταιρεία Μελέτης και Καταγραφής Αποδήμου Ελληνισμού» σε συνεργασία με το Δήμο Μεγίστης και το ελληνοαμερικανικό Ίδρυμα «Φύτεψε τις Ρίζες σου στην Ελλάδα».

Το defence-point.gr μπαίνει στον πειρασμό να σημειώσει τα εξής:

1.    Προς αποφυγή κάθε παρεξήγησης θα πρέπει εξ αρχής να υπογραμμίσουμε πως  η κίνηση των διαφόρων οργανισμών και φορέων για τον εμπλουτισμό της χλωρίδας της νήσου είναι πράγματι αξιέπαινη και σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να βρει μιμητές έτσι ώστε να βάλουμε όλοι ένα λιθαράκι στην αναγέννηση του τόπου μας και στο περιβαλλοντολογικό πεδίο, το οποίο δεν βιάζεται λιγότερο από όλα τα υπόλοιπα.

2.    Αναρωτιόμαστε όμως πως είναι δυνατόν το υπουργείο Εξωτερικών να ενημερώνει την κοινή γνώμη για την συγκεκριμένη πρωτοβουλία ενώ έχει κουκουλώσει στην κυριολεξία την υπόθεση του EXPLORA λίγα μόλις εικοσιτετράωρα πριν. Είναι δυνατόν το ελληνικό υπουργείο ΕΞΩΤΕΡΙΚΩΝ να μιλάει για δενδροφύτευση όταν έχουμε μόλις πριν από λίγο αντιμετωπίσει, το «αντιμετωπίσει», βέβαια, τρόπος του λέγειν, μία επιθετική ενέργεια από την Τουρκία και μία ιταμή πρόκληση από την Ιταλία η οποία ζήτησε δήθεν άδεια από την Άγκυρα για την διενέργεια εργασιών σε ελληνική ΑΟΖ.

3.    Μετά από όλα αυτά θα βγει από την ακριτική νήσο ο Δ. Δρούτσας να μας μιλήσει για... την ελληνικότητα των «Θαλάσσιων Ζωνών», και την ελληνική «αποφασιστική στάση»; ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΟΥΜΕ ΓΙΑ ΑΚΟΜΑ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΠΩΣ ΕΑΝ ΚΑΠΟΙΟΣ ΠΡΟΣΕΞΕΙ ΤΙΣ ΕΠΙΣΗΜΕΣ ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΩΝ ΤΑΓΩΝ ΜΑΣ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΑΝΑΦΕΡΟΝΤΑΙ ΣΕ ΑΟΖ ΑΛΛΑ ΣΕ...ΘΑΛΑΣΣΙΕΣ ΖΩΝΕΣ, με ότι αυτό σημαίνει από διπλωματική και νομική σκοπιά.
Τι φοβάστε κύριε Δρούτσα, εσείς και ο πολιτικός σας προϊστάμενος και δεν αναφέρεστε σε ΑΟΖ;
Ούτε σε αυτό το θέμα δικαιούμαστε να γνωρίζουμε; Ποιος σας ψήφισε για να κάνετε ως… πεφωτισμένοι, ότι «σας κατέβει» χωρίς να δίνεται λογαριασμό πουθενά; Από πού αντλείται τη νομιμοποίηση, εάν λάβουμε ως προϋπόθεση ότι το καθεστώς στην Ελλάδα είναι δημοκρατικό; Και ο… Καντάφι, ξέρετε, δεν έδινε λογαριασμό πουθενά, υποστήριζε όμως πως ό,τι έκανε ήταν στο όνομα και για το καλό του λιβυκού λαού.
Τι είδους δεσποτική νοοτροπία είναι αυτή που έχετε αναπτύξει;

4.    Πως θα τολμήσει κάποιος να ισχυριστεί πως ενισχύει την... αποτρεπτική ικανότητα της χώρας στην συγκεκριμένη περιοχή μέσω της... δενδροφύτευσης ενώ καταπίνει την ΜΕΓΙΣΤΗ τουρκική πρόκληση και ιταλική τουλάχιστον μη φιλική ενέργεια; Μήπως θα ισχυριστεί πως η δενδροφύτευση καλύπτει τις  δυνητικές... ζώνες ρίψης αλεξιπτωτιστών ή αεραπόβασης με ελικόπτερα;

Δυστυχώς η υπόθεση δεν είναι για γέλια αλλά για κλάματα, αν συνεχίσουμε έτσι θα γίνουνε θρήνοι...
defencepoin

ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΜΕΤΑΞΑ*

[email protected]

Από την περασμένη Πέμπτη, πασχίζουμε να αναγνωρίσουμε κάποια χαρακτηριστικά της λαθρομετανάστευσης στη χώρα μας. Κάποιους μύθους. Ενας μύθος θέλει οι λαθρομετανάστες να είναι οι αγωνιστές στις εισβολές των ιμπεριαλιστών και στα διεφθαρμένα τους καθεστώτα.

Οχι πως δεν υπάρχουν ανάμεσά τους πολιτικοί πρόσφυγες. Αλλά αυτοί ξεχωρίζουν αμέσως. Προβάλλουν την ιδεολογική τους ταυτότητα, συνεχίζουν τον αγώνα, βγαίνουν στη δημοσιότητα (δοκιμασμένη άμυνα από τους κινδύνους που διατρέχουν από τις μυστικές υπηρεσίες).

Και φυσικά, δεν είναι οι δεκάδες χιλιάδες που παρουσιάζονται (μακάρι να ήτανε έτσι, αλίμονο τότε στους τυράννους). Απλά, ζητούν όλοι πολιτικό άσυλο με μπερδεμένα στοιχεία ώστε να μπλοκάρουν το σύστημα των ελέγχων. Ετσι, καταφέρνουν να κερδίσουν χρόνο, περιμένοντας, ώστε να παρατείνεται η παραμονή τους, εν αναμονή κάποιας ευκαιρίας.

Ο άλλος μύθος είναι του δραπέτη από τη λιμοκτονία. Σίγουρα, οι πατρίδες τους είναι σε τραγική κατάσταση. Και η προσωπική τους κατάσταση τραγική είναι. Μαθαίνουμε ότι οι φτωχοί ζουν με αμοιβές δύο ή τρία δολάρια τη μέρα. (Οι εργάτες στην Αίγυπτο, ο πυρπολημένος μικροπωλητής στην Τυνησία).

Ο λαθρομετανάστης δεν προέρχεται από τα στρώματα αυτά. Είχε ή μπόρεσε να εξοικονομήσει τα τρία ή πέντε χιλιάδες δολάρια που έδωσε στο πρακτορείο των δουλεμπόρων, που τον έφεραν. Η διαφορά αυτή είναι σημαντική. Δεν ήρθε γιατί λιμοκτονούσε, αλλά για να βρει καλύτερη ζωή. (Και σίγουρα τη βρήκε, εφόσον δεν επιστρέφει). Τα δεδομένα αυτά καθορίζουν και τις συμπεριφορές των λαθρομεταναστών.

Αναφερόμαστε στον άλλο αριστερό μύθο. Πως, τάχατες, οι λαθρομετανάστες είναι «ο στρατός της κοινωνικής επανάστασης». Για την κοινωνική επανάσταση απαιτούνται πολλά, αλλά το απαραίτητο είναι η ταξική συνείδηση. Ο λαθρομετανάστης, από τις εμπειρίες στη χώρα του, δεν κουβαλάει διαμορφωμένη ταξική συνείδηση. Να τη διαμορφώσει στη χώρα μας απίθανο. Μαζική βιομηχανία δεν υπάρχει.

Αρα, ο λαθρομετανάστης θα πάει σε εποχικά αγροτικά μεροκάματα σε μισοπαράνομο κλίμα ή σε βοηθητικές ή παρασιτικές δουλειές σε παράνομο κλίμα. Μ' αυτές τις συνθήκες δεν αποκτιέται ταξική συνείδηση. Ατομικισμός, ναι, ένστικτο επιβίωσης, αλλά συλλογικότητα, όχι.

Η λαθρομετανάστευση, όπως προχωράει, άναρχη, απεριόριστη, μόνο να διαλύσει την κοινωνία μπορεί. Να ακυρώσει την πρόοδο σε όλους τους τομείς, και κύρια στο εργατικό κίνημα.

Στο χαλασμό, κερδισμένοι οι μαφιόζοι, τα αφεντικά, η βία, ο αυταρχισμός, οι θρησκοληψίες, το σκοτάδι. Ψηλαφώντας, βρίσκουμε το αβγό του φιδιού να επωάζει την επόμενη μέρα.

* Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΕΤΑΞΑΣ είναι πολιτικός μηχανικός
ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ

Παρά τις αρχικές περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις τους, οι Ιταλοί ζήτησαν τελικά άδεια και από την Αγκυρα προκειμένου να πραγματοποιηθούν έρευνες από ιταλικό σκάφος την περασμένη εβδομάδα νοτίως του Καστελορίζου και εντός ελληνικής υφαλοκρηπίδος.

Αυτό είχε ως αποτέλεσμα η Αθήνα να ανακαλέσει την άδεια διεξαγωγής ερευνών που είχε παράσχει, αν και το σκάφος είχε ήδη ολοκληρώσει τις έρευνές του στην περιοχή.

Ως γνωστόν, την περασμένη εβδομάδα, το ιταλικό ερευνητικό σκάφος «Explora» είχε ζητήσει άδεια για να συνεχίσει τις έρευνές του για την πόντιση καλωδίων οπτικών ινών, για λογαριασμό ισραηλινής εταιρείας, οι οποίες είχαν διακοπεί στις 12 Μαρτίου λόγω παρέμβασης της Τουρκίας.

Συγκεκριμένα, η Αγκυρα είχε στείλει κορβέτα του Πολεμικού της Ναυτικού να παρενοχλήσει το ιταλικό σκάφος, ενώ αυτό έπλεε σε περιοχή ελληνικής δικαιοδοσίας νοτίως του Καστελορίζου.

Μάλιστα, οι Τούρκοι είχαν δώσει στον πλοίαρχο του σκάφους δικές τους συντεταγμένες με τις οποίες όριζαν τη συγκεκριμένη περιοχή ως τουρκική υφαλοκρηπίδα.

Οταν το «Explora» αποφάσισε να επαναλάβει τις έρευνες ζήτησε άδεια από την Αθήνα την οποία και έλαβε. Ωστόσο, η Τουρκία είχε ήδη σπεύσει να εκδόσει ναυτική αγγελία (NAVTEX) για την αποστολή του ιταλικού πλοίου όταν, φαινομενικά, δεν είχε κανένα λόγο για κάτι τέτοιο.

Τελικά όμως φαίνεται ότι είχε διότι όπως πληροφορήθηκε τη Δευτέρα 28 Μαρτίου η ελληνική πλευρά, η πλοιοκτήτρια εταιρεία είχε ζητήσει την έκδοση άδειας και από τους Τούρκους παρά τα περί αντιθέτου λεγόμενά της.

Το θέμα επεσήμανε σε πολύ αυστηρό τόνο ο Γενικός Διευθυντής Πολιτικός Υποθέσεων του υπουργείου Εξωτερικών στον ιταλό πρέσβη στην Αθήνα και η άδεια ανακλήθηκε όταν όμως πλέον το ιταλικό σκάφος εκινείτο στα ανοιχτά της Πελοποννήσου
σύνδεσμος71

Ποιος από εμάς που υπηρέτησε στις Ε.Δ. δεν θυμάται τον ανταρτοπόλεμο την ταλαιπωρία και κούραση που σφυρηλάτησε τους δεσμούς φιλίας με τους συναδέλφους συνηπηρετούντες (η Ελληνιστί ΄΄σειρες΄΄), αυτήν την γεμάτο γνώσεις ταλαιπωρία προσέφερε η ΛΕΦΕΔ στα μέλη της το τριήμερο 21-23\01\11 στα βουνά της Μακεδονίας στα πλαίσια του 3μηνιαιου προγράμματος εκπαίδευσης των μελών της.

Η ΤΑΜΣ''ΑΧΙΛΛΕΑΣ11''που τόσο αναμενότανε από παλαιά και νέα μέλη(διότι δίνει την ευκαιρία και στις δυο κατηγορίες να ασκηθούν και να μετρήσουν τις δυνάμεις τους)διεξήχθη υπό άσχημες καιρικές συνθήκες σε υψόμετρο και με ιδιαίτερο ενθουσιασμό από τα μέλη της ΛΕΦΕΔ(μητροπολιτικής και Ξάνθης)τα οποία έφθασαν 38 τω αριθμό δίνοντας έτσι την δυνατότητα να υπάρχει διπλή αντίδραση(τμήμα ανορθόδοξου πόλεμου και ενεργής απεικονίσεως).

Οι παρουσιαζόμενοι διατάσσονταν εφ΄οσον τακτοποιούσαν τα οχήματα τους και αναλάμβαναν τα υλικά τους(σάκο μακράς διημέρευσις,εξάρτυση και όπλο airsoft)να ακολουθήσουν μια διαδρομή η οποία τους έβγαζε στον Χ.Α.εκεί παρουσιαζόταν στον επικεφαλής ο οποίος τους κατέγραφε και τους τοποθετούσε σε μια ομάδα (υπήρχαν 4 )

κατόπιν ο Λ\χιας(κ/δ) ομαδάρχης αναλάμβανε την τακτοποίηση του νέου μέλους, την καθοδήγηση ως προς την κατασκευή πρόχειρου καταλύματος (γιατάκι) με poncho και ΄΄χταποδια΄΄,την τοπογραφική ενημέρωση την υπόδειξη των ορίων της ομάδας και των άλλων ομάδων,την θέση μηχανισμών παγιδεύσεως, τα δρομολόγια για συγκέντρωση τις ομάδας σε περίπτωση ΄΄λαγου΄΄(υπήρχαν 4 λαγοί ένας για κάθε σημείο του ορίζοντα,με το ανάλογο συνθηματικό) και  ότι άλλο ήτανε απαραίτητο.

Εύκολα καταλαβαίνει κανείς ότι το βάρος σήκωσαν οι ομαδάρχες διότι συνέχεια υπήρχε κάθοδος μελών κατά συνέπεια χρειαζότανε να επαναλαμβάνουν την ίδια διαδικασία συν ότι ο επικεφαλής τους ΄΄ετρεχε΄΄ συνέχεια με το να τους βάλει κάθε μια ώρα να φέρνουν άντρες για να επανδρώσουν Π.Κ.Π. (προκεχωρημενο κέντρο παρατηρήσεως)

βάλτε και τους ΄΄λαγους΄΄ που ξεκίνησαν με το τελευταίο φως και φανταστείτε την κούραση τους αν υπολογίσετε ότι ο μέσος όρος ηλικίας των ομαδαρχών ήτανε 40 έτη και  όλες οι κινήσεις (πλην των λαγών που έγιναν με bergen) γινόντουσαν με εξάρτυση και όπλο,φυσικά η επιλογή τους δεν έγινε τυχαία αφού αποτελούν την ραχοκοκκαλιά της εφεδρείας και φυσικά της ΛΕΦΕΔ.

Τα πράγματα όμως δεν πήγαν καλά και το π.κ.π.εντόπισε ύποπτες κινήσεις εχθρικής μηχανοκίνητης φάλαγγας (ευχαριστίες στον Σύλλογο ιστορικών στρατιωτικών οχημάτων  και το εξαίρετο μέλος τους Μουλαγανιο Αθ.για την διάθεση ενός Μ-38 και μιας ΄΄καναδεζας΄΄)

απ ότι φάνηκε ο εχθρός είχε στείλει μια ε.ο.[τον ρόλο έπαιξε η ομάδα αναγνωρίσεως της ΛΕΦΕΔ η οποία είχε πάρει την αποστολή από την προηγουμένη Βδομάδα και είχε ήδη σκάψει από την παρασκευή την Θ.Π. (θέση παρατηρήσεως)

με αποτέλεσμα την τελείως αόρατη παραμονή της σε σημείο επιλογής της στο βουνό αν και κινδύνευσε από υποθερμία] να παρακολουθεί δρομολόγια κινήσεως που πιθανολογούσε ότι χρησιμοποιούσε το ανταρτικό τμήμα και κατάφερε να υπολογίσει την θέση τους . 

Με το που ενημερώθηκε ο επικεφαλής για την κίνηση του μ\κ τμήματος θεώρησε σίγουρο ότι το τμήμα κινδύνευε με σίγουρη καταστροφή και διέταξε λαγο3 (3 σφυρίγματα) οπότε το τμήμα με όλο τον εξοπλισμό του διέφευγε στην αντίθετη κατεύθυνση από αυτήν του εχθρού,παρόλο όμως την  άμεση αποχώρηση του τμήματος ο εχθρός κατάφερε να τους εντοπίσει που σήμαινε ότι είχε και από αλλού πληροφορίες και είχε αποφασίσει όντως την πλήρη εξάλειψη του κινδύνου,έτσι άρχισε ένα παιχνίδι σκύλου-γάτας όπου όταν στριμώχνει ο σκύλος την γάτα στην γωνιά αναγκαστικά δυνόταν μάχη.

Στην πράξη οι επιτιθέμενοι είχαν το πλεονέκτημα να ορμούν ξεκούραστοι και με βαρύ οπλισμό ενώ οι καταδιωκόμενοι έπρεπε να τα δώσουν όλα για την Ζωή τους.

Εντύπωση δημιουργήθηκε από τα κόλπα που σκαρφιζόταν όλοι για να νικήσουν αλλήλους έτσι το μ\κ έβαλε άντρες επάνω στο προπορευόμενο όχημα να ελέγχουν μπροστά από αυτό για πατημασιές στην λάσπη (και ακρόαση στις στάσεις) έτσι ώστε όπου αυτές οδηγούσαν στο βουνό (έβγαιναν από το δρομολόγιο) να δίνουν σήμα και οι άντρες να εξέρχονται από τα οχήματα ορμώντας επί τόπου στο βουνό για αντιμετώπιση ευκαιριακής ενέδρας κ.τ.λ.,

η απάντηση από το αντάρτικο τμήμα ήτανε να γίνεται κυκλική κίνηση και να επιστρέφουν  ταχέως πίσω για να δουν αν ακολουθούνται και για την οργάνωση αποτελεσματικότερης ενέδρας ή να αφήνεται ένα τμήμα πίσω το οποίο πλαγιοκοπούσε το μ/κ.Μετά από την διακοπή επαφής με τον εχθρό το κ\δ\ τμήμα κοιμήθηκε έξω σε καταλύματα που φτιάχτηκαν με την ίδια τεχνική δοκιμάζοντας για ακόμη μια φορά την αντοχή της αφού όλοι ήτανε κατάκοποι και μούσκεμα από την βροχή και την έντονη σωματική προσπάθεια.

Κλείνοντας θα πω ότι τα οφέλη από τέτοιες ασκήσεις είναι ποίκιλλα διότι:
α) δίνεται η ευκαιρία να δοκιμαστούν υλικά που όλοι συνεχώς αγοράζουμε-ανανεώνουμε και πρέπει οπωσδήποτε να δοκιμάσουμε.

β)στα νέα μέλη και κυρίως αυτά που δεν έχουν υπηρετήσει στις ε.δ.δίνεται η ευκαιρία να πάρουν μια γεύση του τι συμβαίνει(και να μην μιλάνε αβίαστα κρίνοντας πράγματα που δεν γνωρίζουν).

γ) να επιλέξουν τον εξοπλισμό που θα αγοράσουν βλέποντας από τα παλαιά και πιο οργανωμένα μέλη.

δ)όλοι αντιλαμβάνονται την φυσική κατάσταση που έχουν περιέλθει λόγω ηλικίας η καθιστικής Ζωής.

ε) αποκτούν γνώσεις που μόνο στην πράξη αποκτούνται.
 
Για πάντα ΕΦ ΑΞ'\ΚΟΣ(ΠΖ-ΕΔ)Γ.Ν.
ΛΕΦΕΔ

ΑΚΟΜΗ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΥΛΙΚΟ  ΕΔΩ

Του Δημήτρη Μπεκιάρη
(RIEAS Αναλυτής)

Κατά τη διάρκεια της ενημέρωσης των κομμάτων στο ελληνικό κοινοβούλιο για τις εξελίξεις στη Λιβύη, ο πρωθυπουργός κ. Γιώργος Παπανδρέου αποκάλυψε την πρόθεση της Τουρκίας να συνδράμει στις επιχειρήσεις εναντίον του καθεστώτος του Καντάφι μέσω του ελέγχου της θαλάσσιας περιοχής ανάμεσα στη Βεγγάζη και στην Κρήτη.

Συγκεκριμένα ο κ. Παπανδρέου δήλωσε μεταξύ άλλων στην ελληνική βουλή ότι «Ο πρωθυπουργός της Τουρκίας μιλώντας σε στελέχη του κόμματός του πρόσθεσε ότι η Τουρκία είναι πρόθυμη να αναλάβει την διανομή της ανθρωπιστικής βοήθειας στην Λιβύη, να διαχειριστεί το αεροδρόμιο της Βεγγάζης και να αναπτύξει ναυτικές δυνάμεις, ακούστε, για τον έλεγχο της θαλάσσιας περιοχής μεταξύ Βεγγάζης και Κρήτης».

Λίγο νωρίτερα, το Σάββατο 12 Μαρτίου 2011, μία κορβέτα του τουρκικού πολεμικού ναυτικού παρενόχλησε το ιταλικό ερευνητικό σκάφος OGS EXPLORA, το οποίο πραγματοποιούσε έρευνες για λογαριασμό του Ισραήλ στην θαλάσσια περιοχή νότια του Καστελόριζου.

H τουρκική κορβέτα επέδωσε συντεταγμένες με τις οποίες ενημέρωσε το πλήρωμα του ιταλικού ερευνητικού σκάφους ότι βρίσκεται εντός της τουρκικής (!) υφαλοκρηπίδας και στη συνέχεια ζήτησε την απομάκρυνση του ιταλικού σκάφους, προχωρώντας με αυτόν τον τρόπο σε ανοικτή πρόκληση κατά της Ελλάδας. Αυτή η ενέργεια αποτέλεσε την κορύφωση των ανοικτών προκλήσεων της Άγκυρας, έναντι της Αθήνας.

Κατά την πρόσφατη επίσημη επίσκεψη του υπουργού Εξωτερικών της Τουρκίας και εκφραστή του νέο - οθωμανισμού Αχμέτ Νταβούτογλου, ο οποίος λίγο πριν από τις επίσημες επαφές του στην ελληνική πρωτεύουσα δήλωσε σε ελληνική εφημερίδα ότι «Το Καστελόριζο δεν ανήκει στο Αιγαίο, αλλά στη Μεσόγειο Θάλασσα».

Εκτός αυτών τις προηγούμενες ημέρες έγινε γνωστό, ότι σε αντίθεση με ότι περιέχει η Σύμβαση για το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας, η Τουρκία, μέσω της κρατικής πετρελαϊκής εταιρείας TPAO (Turkiye Petrolleri A.O.) απηύθυνε, μάλιστα, προσκλητήριο σε διεθνείς πετρελαϊκές εταιρείες ώστε να τους παραχωρήσει για έρευνα «πετρελαϊκά οικόπεδα» στην περιοχή ανάμεσα στο Καστελόριζο και την Κύπρο.
 
Η Τουρκία σε μία συγκυρία ραγδαίων εξελίξεων και ευρύτατων ανακατατάξεων στον βορειο- αφρικανικό γεωγραφικό χώρο, στον αραβικό κόσμο και στην ανατολική λεκάνη της Μεσογείου, εντατικοποιεί τις προκλήσεις της για ένα θέμα το οποίο βρίσκεται στο επίκεντρο των συζητήσεων στην Ελλάδα τους τελευταίους μήνες και αυτό δεν είναι άλλο από τον καθορισμό της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης στο Αιγαίο, ιδιαίτερα σήμερα που οι ενδείξεις για την ύπαρξη πετρελαίου ή άλλων ενεργειακών κοιτασμάτων είναι πιο πολλές από ποτέ.

Οι τουρκικές προκλήσεις, κλιμακώνονται σε μία περίοδο που έχει προηγηθεί η στρατηγικού χαρακτήρα προσέγγιση Ισραήλ – Κύπρου – Ελλάδας και λίγο μετά από την συμφωνία ανάμεσα στην Λευκωσία και στο Τελ Αβίβ για τον καθορισμό των δικών τους Αποκλειστικών Οικονομικών Ζωνών, έπειτα από την διαπίστωση της ύπαρξης φυσικού αερίου στα κοιτάσματα Λεβιάθαν και Ταμάρ και στο «οικόπεδο 12» στη θαλάσσια περιοχή ανάμεσα στα δύο κράτη.
 
Οι επιδιώξεις της Τουρκίας
 
Σε διπλωματικό, οικονομικό και γεωπολιτικό επίπεδο, η Τουρκία έχει θέσεις πλέον τους εξής στόχους, οι οποίοι απορρέουν από τον νεο – οθωμανικό πολιτικό πρόγραμμα, του οποίου εμπνευστής και εκφραστής είναι ο υπουργός Εξωτερικών της γειτονικής χώρας Αχμέτ Νταβούτογλου:

• Την εξέλιξή της σε παγκόσμιο οικονομικό και πολιτικό παράγοντα ή άλλως σε «διεθνής παίκτη»

• Την ενίσχυση της επιρροής της στα εδάφη της πάλαι ποτέ Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, από την βαλκανική χερσόνησο μέχρι την βόρειο Αφρική

• Την ανάδειξή της στην 9η ισχυρότερη οικονομία μέχρι το 2050, όπως έχει εκτιμήσει σχετικά, με βάση μελέτη την οποία συνέταξε, το Stratfor Global Iintelligence.

Η λεκάνη της ανατολικής Μεσογείου, προσλαμβάνει χαρακτηριστικά κορυφαίας στρατηγικής σημασίας χωροταξικού πλαισίου και πεδίου για την ολοκλήρωση των στόχων του νέο – οθωμανικού πολιτικού προγράμματος, το οποίο κυριαρχεί σήμερα στην τουρκική διπλωματία.

Το Καστελόριζο αποτελεί ένα από τα καθοριστικά γεωγραφικά σημεία τα οποία θα προσδιορίσουν τις ανακατατάξεις στην ανατολική Μεσόγειο στο μέλλον. Η Τουρκία επιδιώκει με τρόπο σταθερό και απαρέγκλιτο την εξαίρεσή του από τη συζήτηση για την υφαλοκρηπίδα, γνωρίζοντας ότι αν πετύχει κάτι τέτοιο θα εμποδίσει την επαφή της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης της Ελλάδας με εκείνη της Κύπρου και κατ’ επέκταση με εκείνη του Ισραήλ.

Η Τουρκία, σήμερα, έχει πρόσθετους λόγους να ανησυχεί για την πολιτική που ενδεχόμενα θα ακολουθήσει η Ελλάδα στον κρίσιμο τομέα της χάραξης της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης, δεδομένου ότι αν η Ελλάδα προχωρήσει σε μία τέτοια απόφαση, ο ρόλος της Τουρκίας στην ανατολική Μεσόγειο και η πιθανότητα αξιοποίησης των ενεργειακών κοιτασμάτων στο Αιγαίο θα περιοριστούν ή θα ελαχιστοποιηθούν.

Ταυτόχρονα ανησυχία της Άγκυρας για την στρατηγικού χαρακτήρα προσέγγιση της Αθήνας και, κυρίως, της Λευκωσίας με το Τελ Αβίβ, ιδιαίτερα σε μία περίοδο που διαπιστώνεται ρήγμα στις σχέσεις Τουρκίας – Ισραήλ, είναι εξαιρετικά  μεγάλη.

Η Τουρκία, η οποία επιδιώκει να ενισχύσει, μέσω του μετριοπαθούς πολιτικού Ισλάμ, την επιρροή της στη Μέση Ανατολή και να δημιουργήσει δεσμούς με κράτη και με πολιτικές ηγεσίες, τα οποία αποτελούν παραδοσιακούς εχθρούς του Ισραήλ, όπως για παράδειγμα το Ιράν, η Συρία και ο Λίβανος, ανησυχεί για το φυσικό και σχεδόν νομοτελειακό αντίμετρο της ισραηλινής διπλωματίας, το οποίο δεν είναι άλλο από την απόκτηση στρατηγικού βάθους στη Μεσόγειο και συγκεκριμένα στην γραμμή «Κύπρος – Κρήτη – Μάλτα- Γιβραλτάρ».

Η Άγκυρα επιλέγει την παρούσα συγκυρία για να καταστήσει ακόμη πιο δηλωτικές όχι μόνο τις παράλογες απαιτήσεις της, αλλά και τις βαθύτερες επιδιώξεις της για το ζήτημα του ζωτικού χώρου των συμφερόντων της. Χαρακτηριστικό είναι τμήμα της ομιλίας του Τούρκου υπουργού Εξωτερικών Αχμέτ Νταβούτογλου κατά τη διάρκεια συμποσίου, το οποίο πραγματοποιήθηκε πολύ πρόσφατα στην Κωνσταντινούπολη. Ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών δήλωσε ««Το 2023 είναι το 100ο έτος της Δημοκρατίας μας.

Όπως, κατακερματίστηκε σε κομμάτια ένα κράτος που ήταν το πολιτικό κέντρο ενός πανάρχαιου πολιτισμού, διαχωρίστηκαν τα ιδρυτικά στοιχεία αυτού του κράτους, απομακρύνθηκαν ψυχολογικά και ιστορικά το ένα από το άλλο, μέσα στα 12 χρόνια που πέρασαν από το 1911, ξεκινώντας από την Τρίπολη, και μέχρι το 1923, και όπως στο ιστορικό αποτέλεσμα αυτής της απομάκρυνσης, το 1923 γεννήθηκε μια νέα δημοκρατία, ως ένα νέο εθνικό κράτος και με αυτούς που απομείνανε επωμίστηκε τον αγώνα να μεταφέρει στο κόσμο κάποια συγκεκριμένα μηνύματα, έτσι και εμείς τώρα από το 2011 μέχρι το 2023 είμαστε αντιμέτωποι με την ανάγκη να ενοποιήσουμε ξανά αυτά τα διασπασμένα, αποχωρισμένα εθνικά στοιχεία».

Επίσης ο Αχμέτ Νταβούτογλου τόνισε ότι «Είμαστε στα πρόθυρα μιας ιστορικής ενοποίησης».

Ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών υπήρξε απόλυτα σαφής αναφορικά με τις επιδιώξεις το πρόγραμμα της εξωτερικής πολιτικής της γειτονικής χώρας και εκτίμησε, επί της ουσίας, ότι μέχρι το 2023 στόχος είναι η ενοποίηση των εδαφών της πάλαι ποτέ Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Αυτή η υποθετική ενοποίηση δεν μπορεί παρά να περιλαμβάνει και τον θαλάσσιο χώρο της ανατολικής λεκάνης της Μεσογείου. Ένα από τα χαρακτηριστικότερα παραδείγματα του ιδιαίτερου ενδιαφέροντος που αποκτά για την Τουρκία η ισχύς στη θάλασσα, είναι το γεγονός ότι οι προκλήσεις έναντι της Ελλάδας στο Αιγαίο το τελευταίο χρονικό διάστημα, διαπιστώνονται μέσω κυρίως «αβλαβών διελεύσεων» τουρκικών πλεούμενων σκαφών. Αντίθετα οι παραβιάσεις του εθνικού εναέριου χώρου από τουρκικά μαχητικά αεροσκάφη και οι υπερπτήσεις περιορίζονται.

Πιο εξειδικευμένα, σε ότι έχει να κάνει με το Αιγαίο και τα νησιά του, ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών έχει παρουσιάσει τις θέσεις του στο βιβλίο του, το οποίο εκδόθηκε το έτος 2001 με τίτλο «Στρατηγικό βάθος – Η διεθνής θέση της Τουρκίας».

Συγκεκριμένα στη σελίδα 171 αναφέρει μεταξύ άλλων: «Σε αντίθεση προς το γεγονός ότι τα νησιά του Αιγαίου Πελάγους είναι φυσική προέκταση της γεωλογικής δομής της χερσονήσου της Ανατολίας, και προς τις γεωπολιτικές αναγκαιότητες που γεννιούνται από την παραπάνω κατάσταση, η πολιτική διανομή έγινε μέσω διεθνών συμφωνιών, υπέρ της Ελλάδας, πράγμα που υποδαυλίζει προβλήματα όπως η υφαλοκρηπίδα, τα χωρικά ύδατα, ο εναέριος χώρος, η γραμμή FIR, οι περιοχές διοίκησης και ελέγχου και η στρατιωτικοποίηση των νησιών».

Η συγκεκριμένη αντίληψη, η οποία αποτελεί τη βάση για την βαθύτερη αντίληψη του Αχμέτ Νταβούτογλου ή αλλιώς του «Κίσινγκερ», όπως οι Αμερικανοί τον αποκάλεσαν, της τουρκικής διπλωματίας είναι εμπνευσμένη από τη θέση, την οποία το 1973 είχε διατυπώσει ο τότε Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ Γιόζεφ Λουνς ότι κάποια από τα νησιά, τα οποία βρίσκονται απέναντι από τις ακτές της Τουρκίας αποτελούν προέκταση της Τουρκίας. Λίγο μετά ακολούθησε η εισβολή των τουρκικών στρατευμάτων στην Κύπρο, το 1974.

Η Τουρκία και οι ΑΟΖ

Το 2008 είχε αποκαλυφθεί ότι η τουρκική κρατική ενεργειακή εταιρεία TPAO (η οποία βρίσκεται προ των πυλών της ιδιωτικοποίησης) είχε αναλάβει τη διεξαγωγή ενεργειακών ερευνών σε τέσσερις περιοχές, οι οποίες εντοπίζονταν από το Καστελόριζο μέχρι το Λιβυκό πέλαγος. Την ίδια περίοδο πραγματοποιήθηκε η έξοδος, για άλλη μια φορά μετά τις δεκαετίες του 1970 και του 1980, τουρκικών ερευνητικών σκαφών στο Αιγαίο πέλαγος, όπως για παράδειγμα του Πίρι Ρέις και του νορβηγικού Malene Ostervold.

Τα τουρκικά σχέδια για ενεργειακές έρευνες στο Αιγαίο περιελάμβαναν περιοχές, οι οποίες κατά 80% ανήκαν στην περιοχή που η Ελλάδα θα έπρεπε εδώ και πολύ καιρό να έχει ορίσει ως ελληνική Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη. Την ίδια στιγμή, η Τουρκία επεξεργαζόταν τα σχέδια της για διεξαγωγή ερευνών στη θαλάσσια περιοχή βόρεια της Κύπρου, αποστέλλοντας, με σαφήνεια, τα μηνύματά της προς κάθε κατεύθυνση.

Αντικειμενικός σκοπός της Τουρκίας στο Αιγαίο είναι το «γκριζάρισμα» περιοχών στις οποίες ενδεχόμενα εντοπίζονται κοιτάσματα πετρελαίου ή ακόμη και φυσικού αερίου.

Το Αύγουστο του 2009, η Τουρκία προχώρησε ένα βήμα ακόμη στις προκλήσεις της επιχειρώντας να προκαλέσει τεχνητή κρίση στη νήσο Ρω. Τούρκοι δημοσιογράφοι, είχαν επιχειρήσει να προσεγγίσουν τη Ρω, λίγο μετά την αποκάλυψη στην Ελλάδα, ότι σε διάφορα σημεία του Αιγαίου είχαν αναπτυχθεί περισσότεροι από 1000 καταδρομείς του ελληνικού στρατού.

Το επεισόδιο εκείνο, το οποίο είχε προκαλέσει εξαιρετικά μεγάλη κινητικότητα στα υπουργεία Εξωτερικών τόσο της Ελλάδας, όσο και της Τουρκίας, όπως ήταν λογικό είχε επαναφέρει στη μνήμη όλων τα γεγονότα των Ιμίων το 1996. Όμως, εκείνη η μίνι- κρίση δεν είναι ανεξάρτητη από το διεθνές ενδιαφέρον που εκδηλώνεται τα τελευταία χρόνια για τα κοιτάσματα φυσικού αερίου και πετρελαίου στην ανατολική λεκάνη της Μεσογείου.

Τον Αύγουστο του 2009, ακριβώς την περίοδο της μίνι – κρίσης στη νήσο Ρω είχε εκδηλωθεί εξαιρετικά μεγάλο ενδιαφέρον από πολυεθνικές πετρελαϊκές εταιρείες, αμερικανικών, βρετανικών και άλλων συμφερόντων για τη διεξαγωγή ερευνών σε κοιτάσματα φυσικού αερίου και πετρελαίου στην ανατολική Μεσόγειο, αλλά και για την εκμετάλλευση των ενεργειακών αποθεμάτων στην ευρύτερη περιοχή.

Αποδέκτες αυτού του ενδιαφέροντος είχαν γίνει τόσο η τότε ελληνική, όσο και η κυπριακή κυβέρνηση. Η εμπλοκή ξένων πολυεθνικών κολοσσών στην περιοχή, είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα αποτελούσε σοβαρό εμπόδιο για τα σχέδια της Τουρκίας, αλλά και για περεταίρω κλιμάκωση των προκλήσεών της έναντι της Ελλάδας, δεδομένου ότι θα έβρισκε απέναντί της εκτός από την ελληνική διπλωματία και τα πανίσχυρα πολυεθνικά συμφέροντα.

Με λίγα λόγια οι πολυεθνικοί κολοσσοί δεν θα ήταν διατεθειμένοι να διαπραγματευτούν τα συμφέροντά τους, ανεχόμενοι τις προκλήσεις της Άγκυρας και έτσι η Τουρκία, με τη πολιτική απόφαση τόσο του πρωθυπουργού Ταγίπ Ερντογάν, όσο και του υπουργού Εξωτερικών Αχμέτ Νταβούτογλου αποφάσισε να πραγματοποιήσει επίδειξη ισχύος, η οποία κλιμακώνεται σε βάθος χρόνου.

Τον Νοέμβριο του 2010, ωστόσο, η Τουρκία προχώρησε ένα βήμα παραπάνω, αφού ο υπουργός Επικρατείας της Τουρκίας Εγκεμέν Μπαγίς πραγματοποίησε διαδοχικές δηλώσεις – προτάσεις για συνεκμετάλλευση και κατ’ επέκταση για συνδιαχείριση στο Αιγαίο. Την ίδια περίπου χρονική περίοδο, ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας Αχμέτ Νταβούτογλου, αποκάλυψε ότι η Ελλάδα και η Τουρκία «πραγματοποιούν από κοινού business στο Αιγαίο», προκαλώντας αμηχανία στην ελληνική κυβέρνηση, η οποία, ωστόσο, διέψευσε τα όσα ανέφερε ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών.

Η στάση της Ελλάδας

Η κυριαρχία στην ανατολική λεκάνη της Μεσογείου αποτελεί τμήμα του νεο – οθωμανικού πολιτικού προγράμματος. Η ενεργειακή σύμπραξη Ισραήλ – Κύπρου, τείνει να ανατρέψει τους ευσεβείς πόθους της Άγκυρας, η οποία στο παρασκήνιο κινητοποιεί πολιτικούς παράγοντες και κράτη στην περιοχή, όπως για παράδειγμα ο Λίβανος, ώστε να αποφευχθεί ο αποκλεισμός της από τις ενεργειακές προοπτικές της περιοχής.

Για παράδειγμα, ο Λίβανος εμφανώς καθοδηγούμενος από την Άγκυρα αντέδρασε έντονα στη συμφωνία Ισραήλ – Κύπρου για τον καθορισμό Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης. Σε αντίθεση με την Ελλάδα, η Κύπρος κατοχύρωσε τις δικές της Αποκλειστικές Οικονομικές Ζώνες με σχετικό νόμο, ο οποίος ψηφίστηκε το 2004.

Αντίθετα με την πολιτική βούληση που έχουν δείξει οι κυπριακές κυβερνήσεις τα τελευταία χρόνια στο θέμα των Αποκλειστικών Οικονομικών Ζωνών, σοβαρά ερωτήματα προκαλούν η ατολμία της Αθήνας στον τομέα της χάραξης εθνικά ωφέλιμης ενεργειακής πολιτικής, οι νωχελικές αντιδράσεις απέναντι στις συνεχείς προκλήσεις της Άγκυρας και η πλήρης αδράνεια σε ότι έχει να κάνει με την χάραξη Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης στο Αιγαίο, η οποία θα αποτελέσει την αφετηρία για την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων, οι οποίοι θεωρείται σχεδόν βέβαιο ότι βρίσκονται στην περιοχή.

Ταυτόχρονα σοβαρά ερωτήματα προκαλεί η άρνηση της Ελλάδας να ανταποκριθεί στο προσκλητήριο που απευθύνουν τόσο η Λευκωσία, όσο και το Ισραήλ για στρατηγικού χαρακτήρα συνεργασία, στη βάση του καθορισμού των Αποκλειστικών Οικονομικών Ζωνών και ευρύτερων συμπράξεων. Μάλιστα το Ισραήλ επεξεργάζεται σχέδιο κατασκευής αγωγού μεταφοράς φυσικού αερίου από τα δικά του κοιτάσματα, το οποίο θα μεταφέρεται στην Ευρώπη έχοντας με διαμετακομιστικό κέντρο την Ελλάδα.

Στην πραγματικότητα η στάση της Ελλάδας υπαγορεύεται από εγχώρια επιχειρηματικά συμφέροντα, τα οποία εξαιτίας των επενδύσεων που έχουν πραγματοποιήσει στη γειτονική χώρα, έχουν εκφράσει τους φόβους τους στην ελληνική πολιτική ηγεσία, αναφορικά με το ενδεχόμενο της διάρρηξης των ελληνο – τουρκικών σχέσεων, το οποίο μπορεί να θέσει σε κίνδυνο τα επενδυτικά τους σχέδια.

Προς το παρόν η ελληνική κυβέρνηση – όπως έπραξαν και οι προηγούμενες- απορρίπτει το ενδεχόμενο να ορίσουν Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη στο Αιγαίο, στρέφοντας το ενδιαφέρον της στα κοιτάσματα πετρελαίου, τα οποία εντοπίζονται στο Ιόνιο πέλαγος και στον ευρύτερο γεωγραφικό χώρο της Δυτικής Ελλάδας.

Όπως αναφέρουν καλά πληροφορημένες διπλωματικές πηγές σε ιδιωτικές συζητήσεις «Ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου δεν πρόκειται να αποφασίσει τον καθορισμό της ελληνικής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης στο Αιγαίο, διότι δεν θέλει να συγκρουστεί με την Τουρκία, ακόμη και αν το επιβάλλει το εθνικό συμφέρον και οι δυνατότητες να δημιουργηθούν νέα συμμαχικά πλέγματα στην ανατολική Μεσόγειο».

Η σημερινή ελληνική κυβέρνηση, αν και αρχικά φάνηκε διατεθειμένη να αναβαθμίσει τη γεωστρατηγική και γεωπολιτική της θέση στην ανατολική Μεσόγειο, ξεκινώντας την στρατηγικού χαρακτήρα προσέγγιση με το Ισραήλ, εν τούτοις δεν έδωσε, με τολμηρές κινήσεις, συνέχεια στην προσπάθεια, η οποία ξεκίνησε το καλοκαίρι του 2010, όταν ο Έλληνας πρωθυπουργός κ. Γιώργος Παπαναδρέου και ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Μπέντζαμιν Νετανιάχου, πραγματοποίησαν επίσημες επισκέψεις σε Τελ Αβίβ και Αθήνα αντίστοιχα.

Η Ελλάδα θα πρέπει να επανεξετάσει συνολικά τον ρόλο, τον οποίο θέλει να διαδραματίσει στην ανατολική Μεσόγειο. Η προηγούμενη κυβέρνηση, δηλαδή η κυβέρνηση Καραμανλή, είχε φτάσει πολύ κοντά στο να συνάψει συμφωνία για τον καθορισμό Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης με την Αίγυπτο. Ωστόσο στη συνέχεια η Αιγυπτιακή πλευρά, ενημέρωσε ότι είχε ξεκινήσει συζητήσεις με την Τουρκία για το ίδιο θέμα, αποκαλύπτοντας με αυτόν τον τρόπο της διαχρονικές αδυναμίες της ελληνικής διπλωματίας.

Ο ρόλος της Αιγύπτου είναι ιδιαίτερα σημαντικός και η Ελλάδα, τώρα που συντελείται η πολιτική αλλαγή στην εν λόγω βορειο – αφρικανική χώρα θα πρέπει να προλάβει τις εξελίξεις, να παρακολουθήσει στενά την πολιτική αλλαγή και να δηλώσει «παρούσα».

Η Τουρκία επιδιώκει η δική της Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη να εφάπτεται με εκείνη της Αιγύπτου, ενδεχόμενο το οποίο θα αποκλείσει την επαφή ελληνικής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης με την κυπριακή, άρα και την πιθανότητα να δημιουργηθεί ένας επί της ουσίας, ενιαίος στρατηγικής σημασίας θαλάσσιος χώρος ανάμεσα στην Ελλάδα, την Κύπρο και το Ισραήλ. «Αγκάθι» για τα τουρκικά σχέδια είναι το Καστελόριζο.

Η Ελλάδα, θα έπρεπε να έχει πραγματοποιήσει τολμηρές κινήσεις, όπως ακριβώς έπραξαν οι κυβερνήσεις της Κύπρου, τα τελευταία χρόνια. Η Κύπρος συμφώνησε για τον καθορισμό των Αποκλειστικών Οικονομικών Ζωνών με την Αίγυπτο, με τον Λίβανο και κυρίως με τον Ισραήλ, παρά τις απειλές της Τουρκίας ακόμη και για τη διεξαγωγή πολέμου.

Σήμερα καλά ενημερωμένοι διπλωματικοί κύκλοι επισημαίνουν ότι στην παρούσα χρονική συγκυρία των ριζικών ανακατατάξεων τόσο στο βορειο – αφρικανικό γεωγραφικό τόξο, όσο στη Μέση Ανατολή και ευρύτερα στην ανατολική Μεσόγειο είναι η ευκαιρία η ελληνική διπλωματία να δείξει την απαιτούμενη τόλμη και να προχωρήσει στον ορισμό της ελληνικής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης.

Μάλιστα το ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό διαθέτει τους χάρτες, οι οποίοι περιέχουν τα όρια τόσο της ελληνικής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης στο Αιγαίο, όσο και της ελληνικής υφαλοκρηπίδας και εκείνο το οποίο θα πρέπει, ως πρώτο βήμα, να πράξει η ελληνική κυβέρνηση, είναι να υποβάλλει αυτούς τους χάρτες στον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών.

Σε μια ομιλία – τομή στην σημερινή συνεδρίαση της Εκτελεστικής Γραμματείας της ΝΔ, ο Αντώνης Σαμαράς έστειλε σαφέστατο μήνυμα στα διάφορα κέντρα που μεθοδεύουν εξωθεσμικές λύσεις και εκτροπές και παράλληλα καλλιεργούν κλίμα διχόνοιας στη ΝΔ: “δεν πτοούμαι”, είπε, “δεν χρωστάω σε κανέναν, παρά μόνο στον ελληνικό λαό”, “θα πάρουν την απάντησή τους όσοι προσπαθούν να μας εμποδίσουν ή να μας εκτρέψουν “.

Τόνισε επίσης για μια ακόμα φορά ότι εκλέχθηκε για να τα αλλάξει όλα και ότι δεν θα δεχθεί συγκυβέρνηση με το ΠΑΣΟΚ και συμπράξεις με όσους υποστηρίζουν το Μνημόνιο και ότι η ΝΔ είναι έτοιμη για εκλογές.

Η σημερινή ομιλία του Σαμαρά σηματοδοτεί μια σημαντική στροφή στην πολιτική του. Επειδή ακολουθεί ένα κύκλο σκληρών πιέσεων από το σύστημα να συμβιβασθεί στο Μνημόνιο, την συγκυβέρνηση κλπ. Το μήνυμα είναι σαφές προς όλους: “Δεν συμβιβάζομαι και φεύγω μπροστά”

Ακολουθεί η εισήγηση του στην Εκτελεστική Γραμματεία:

Την ώρα που η πολιτική μας κερδίζει έδαφος μέσα στην Ελλάδα και επαληθεύεται και στην Ευρώπη, εκεί που έδωσα αγώνα για την Ελλάδα και τα συμφέροντά της,

Την ώρα που η κυβερνητική πολιτική περιέρχεται σε όλο και μεγαλύτερα αδιέξοδα,

Την ώρα που το ΠΑΣΟΚ περιέρχεται σε όλο και πιο δύσκολη θέση,

Την ώρα που ετοιμάζουμε την επικαιροποίηση του προγράμματός μας, του οικονομικού μας προγράμματος, το Ζάππειο-ΙΙ, που θα αποτελέσει τη μόνη εναλλακτική λύση από τα σημερινά αδιέξοδα, που μας έχει η κυβέρνηση,

Την ώρα που το κόμμα μας κάνει το επόμενο βήμα και είναι έτοιμο για εκλογές οποτεδήποτε κι αν αυτές γίνουν,

Την κρίσιμη αυτή ώρα, θα ήθελα να πω ότι κάποιοι προσπαθούν, υστερόβουλα και άκομψα, να εμφανίσουν δήθεν προβλήματα, ανύπαρκτα προβλήματα, στη Νέα Δημοκρατία, για να στερήσουν τη χώρα από μιαν ισχυρή και αυτοδύναμη εναλλακτική λύση. Ξέρω γιατί το κάνουν…

Ας γνωρίζουν, λοιπόν, όλοι, ότι δεν πρόκειται να δεχθώ συγκυβέρνηση, με ένα ΠΑΣΟΚ το οποίο δεν μπορεί να συνεννοηθεί ούτε με τον εαυτό του.

Ας γνωρίζουν, ότι δεν πρόκειται να δεχθώ «συμπράξεις» με όσους υποστήριξαν το Μνημόνιο και έκαναν ό,τι μπορούσαν για να βοηθήσουν την κυβέρνηση να περάσει τα αδιέξοδά της και την κυβερνητική προπαγάνδα να περάσει τα ψέματά της.

Ούτε και βεβαίως θα συναινέσω σε θεόσταλτες έξω-θεσμικές λύσεις.

Υπενθυμίζω ότι εκλέχθηκα για να τα αλλάξω όλα. Για να δώσω προοπτική σε ένα κόμμα που βγήκε από δεινή ήττα…

Και Ελπίδα στην Ελλάδα, που δοκιμάζεται τόσο…

Αυτό ακριβώς κάνω. Και σε αυτό δεν πρόκειται να συμβιβαστώ.

Δεν με πτοεί η διαστρέβλωση των θέσεών μας, ούτε η απόκρυψη της αλήθειας, ούτε η παραπλάνηση της κοινωνίας με διάφορα μυθεύματα που συστηματικά προωθούνται.

Ούτε, ασφαλώς, με απασχολούν οι επίδοξοι ενοικιαστές μιας… ανύπαρκτης «πολυκατοικίας».

Απευθύνομαι σε ολόκληρο τον Ελληνικό λαό.

Οι ιδέες μας κερδίζουν έδαφος παντού.

Θα κερδίσουν και στην Ελλάδα!

Θα κερδίσουν και το λαό μας, που έχει χάσει κάθε εμπιστοσύνη στο παλιό που τέλειωσε. Και θέλει να πιστέψει στο καινούργιο που έρχεται.

Αντιλαμβάνομαι και τις μνήμες και τους δισταγμούς του απλού πολίτη.

Αλλά αυτή την εμπιστοσύνη στο καινούργιο, είμαστε αποφασισμένοι να του τη δώσουμε.

Κι όσοι προσπαθούν να μας εμποδίσουν ή να μας εκτρέψουν, θα πάρουν την απάντησή τους.

Δεν παίζω μικροκομματικά παιγνίδια, ούτε ασχολούμαι με τις κακές συνήθειες της μικροπολιτικής.

Δεν  χρωστάω σε κανένα!

Παρά μόνο στον Ελληνικό λαό:

Την Ελπίδα που του υποσχέθηκα!

ANTINEWS

Γράφει η Πόπη Σουφλή

Η Κερατέα, ζει τον απόλυτο εφιάλτη της  βίας από την κυβέρνηση της κατοχής.


Οι δυνάμεις καταστολής των ΜΑΤ και των ΕΚΑΜ, ρίχνουν κυριολεκτικά στο ψαχνό, κατά των κατοίκων, με πλαστικές  σφαίρες, ενώ σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες του attikanea.blogspot.com, δεκάδες είναι οι τραυματίες από την πλευρά των κατοίκων.

Οι κάτοικοι βρίσκονται από την πρώτη στιγμή στους δρόμους και οι μάχες δίδονται σώμα με σώμα.

Φίλοι από την Κερατέα βρίσκονται σε συνεχή επικοινωνία με τα attikanea  και μας ενημερώνουν για την εξέλιξη των  συγκρούσεων.

Όλοι είναι αποφασισμένοι να αγωνιστούν με κάθε τρόπο κατά του παράνομου ΧΥΤΑ στον τόπο τους.Αγωνίζονται για την αξιοπρέπειά τους.
forkeratea

Περιστατικό που συνέβη την περασμένη Πέμπτη το πληροφορούμαστε μόλις σήμερα αφού το υπουργείο Εξωτερικών, προφανώς, δεν το θεώρησε άξιο λόγου...

Την περασμένη Πέμπτη, όπως «καταγγέλλει» το υπουργείο Εξωτερικών της Τουρκίας με διάβημά του στο αντίστοιχο ελληνικό, στην περιοχή της βραχονησίδας Ζουράφα, πραγματοποιήθηκε παρενόχληση τριών τουρκικών αλιευτικών από δύο σκάφη του ελληνικού Λιμενικού Σώματος, της Ακτοφυλακής όπως πλέον αποκαλείται.

Η συγκεκριμένη βραχονησίδα βρίσκεται σε απόσταση 6 ναυτικών μιλίων ανατολικά της Σαμοθράκης. Η ελληνική παρέμβαση όμως έγινε λόγω του ότι τα τρία τουρκικά αλιευτικά εισήλθαν εντός των ελληνικών χωρικών υδάτων τα οποία δεν αναγνωρίζει η Άγκυρα.

Το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών προέβη στο συγκεκριμένο διάβημα προς την ελληνική πλευρά διότι γνωρίζει ότι στην περιοχή της Λαδοξέρας (η άλλη ονομασία Ζουράφας) υπάρχουν ενδείξεις ύπαρξης υδρογονανθράκων, εξ ου και το ανωτέρω «παρατσούκλι» της βραχονησίδας.

Η ελληνική πλευρά απέρριψε το τουρκικό διάβημα. Ερωτηματικά προκύπτουν για τη στάση του υπουργείου Εξωτερικών για τη νοοτροπία που διέπει τα στελέχη του να μην ενημερώνουν τον ελληνικό λαό.

Για το ΥΠΕΞ της Ελλάδας δεν αποτελεί φαίνεται είδηση η τουρκική προσπάθεια να «γκριζάρει» τη Ζουράφα και αποφάσισε με το έτσι θέλω να μη μας ενημερώσει. Φαίνεται ότι στη Βασιλίσσης  Σοφίας είναι τόσο συνεπαρμένη με τη συγκλονιστική επιτυχία του διμερούς διαλόγου και θεώρησαν ότι τέτοια... ήσσονος σημασίας γι’ αυτούς γεγονότα, θα διαταράξουν το «καλό κλίμα» που επικρατεί... στο δωμάτιο των συνομιλιών.

Η μακαριότητα ορισμένων μάλλον διαταράσσεται...

Η Ζούραφα, εκτός από το ενδεχόμενο ύπαρξης υδρογονανθράκων παρουσιάζει και αρχαιολογικό ενδιαφέρον καθώς έχουν βρεθεί μαρμάρινοι κίονες και ίχνη αρχαίων οικημάτων, γεγονότα της αδιαμφισβήτητης ελληνικότητάς της. Το πρόβλημα είναι η θαλάσσια διάβρωση που έχει οδηγήσει σε συρρίκνωσή της η έκταση της έχει μειωθεί σημαντικά, επιβάλλοντας την άμεση λήψη μέτρων.

Το θέμα αυτό είχε εγείρει με ερώτησή του στο Ευρωκοινοβούλιο ο πρώην ευρωβουλευτής της Νέας Δημοκρατίας Σταύρος Ξαρχάκος, χωρίς όμως να κινητοποιηθούν συνειδήσεις, κυρίως εντός Ελλάδος...

Η Τουρκία συμπεριλαμβάνει τη βραχονησίδα Ζουράφα στην λίστα των 130 «αμφισβητούμενων νήσων και βραχονησίδων» που είχε δώσει την δημοσιότητα το 1997, μετά την κρίση στα Ίμια, από όπου μας προέκυψε και ο όρος «γκρίζες ζώνες»...
defencepoint