Του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΚΑΡΑΚΑΤΣΟΥΛΗ,
Ομότ. Καθηγητή Γεωπονικού Παν/μίου Αθηνών
Ομότ. Καθηγητή Γεωπονικού Παν/μίου Αθηνών
Από τις ομιλίες του Προέδρου του ΠΑΣΟΚ αβίαστα προκύπτουν, εκ των πεπραγμένων, ορισμένα βασικά ερωτηματικά που, αντικειμενικά, θέτουν εν αμφιβολία την αξιοπιστία του ανδρός, τοσούτω μάλλον, καθ’ όσον τα λεχθέντα προέρχονται από ένα ευφυή πολιτικό, άριστο χειριστή της ελληνικής γλώσσας και της ρητορικής τέχνης με θαυμαστή ευστροφία και ευρηματικότητα.
Δυστυχώς όμως, αυτά τα χαρισματικά χαρακτηριστικά επιβαρύνουν, επί του προκειμένου, την αξιοπιστία των λόγων του και δεν του παρέχουν άλλοθι για τα κακώς πεπραχθέντα κατά τον πρότερον πολιτικόν του βίον εντός του «ριζοσπαστικού» σοσιαλιστικού (;) ΠΑΣΟΚ.
Ο αναποφάσιστος ψηφοφόρος διερωτάται, απορεί και… τσιμπιέται για να διαπιστώσει ότι δεν κοιμάται, ότι είναι σίγουρα ξύπνιος, ότι δεν είναι κάφρος και ότι ακούει καλά, επικεντρώνοντας την προσοχή του σε όσα τον προβλημάτισαν περισσότερο από τα λεχθέντα και λεγόμενα από τον κ. Βενιζέλο.
• «Ζητάμε συγνώμη» από τον ελληνικό λαό για όσα κακά κάναμε και όσα καλά μπορούσαμε να κάνουμε, αλλά δεν τα κάναμε...
Τι αντίκρυσμα έχει η οποιαδήποτε «συγνώμη», η «ανάληψη της πολιτικής ευθύνης και το «mea culpa» μπροστά στην δυστυχία ενός ολόκληρου λαού και τη χρεωκοπία της χώρας, χωρίς ποινικές ευθύνες;
• Η συγνώμη σας, θέλετε να λειτουργήσει σαν η «κολυμβήθρα του Σιλωάμ» και με απύθμενη υποκρισία θέλετε να πείσετε τον ελληνικό λαό ότι μετά απ’ αυτή την αναγνώριση εξιλεωθήκατε – εξαγνισθήκατε από όλα τα κακά που του συσσωρεύσατε χωρίς ίχνος ντροπής, χωρίς ίχνος ευαισθησίας, χωρίς ίχνος ευθιξίας, χωρίς καν μια παραίτηση.
• «Ανανεωθήκαμε...». Πώς όμως; Διατηρώντας ως στενούς συνεργάτες σας όλα τα κορυφαία στελέχη της συμφοράς που ψήφισαν το επαχθές μνημόνιο χωρίς καν να το διαβάσουν; Σε ποια τριτοκοσμική χώρα τα άτομα αυτά θα παρέμεναν υπουργοί; Αλήθεια, εσείς τα είχατε διαβάσει ή όχι; Θα ήταν χρήσιμο, με την ειλικρίνεια την οποία συχνά επικαλείσθε, να τα πείτε στον ελληνικό λαό για να κρίνει το βαθμό της υπευθυνότητάς σας.
Η ανανέωση απαιτεί αυτοκάθαρση και κάθαρση στο κόμμα σας δεν έγινε. Αντιθέτως, ακόμα και στην κραυγαλέα περίπτωση του κ. Τσοχατζόπουλου κρύβεσθε ως η στρουθοκάμηλος με το έωλο επιχείρημα ότι τότε δεν είχατε τα στοιχεία που τώρα ήλθαν στο φως... Τι κάνατε όμως επί μία ολόκληρη δεκαετία, όταν και τα «κακαρίσματα των ορνίθων» μεταφραζόταν σε απλά ελληνικά «πού τα βρήκε τόσα λεφτά ο ωραίος Brumel;». Τι κάνατε και τι κάνετε με το στρατηγό κ. Τσουκάτο; Πού πήγε τελικά το εκατομμύριο ευρώ; Γιατί δεν το ψάχνετε; Τι συμβαίνει;
• «Ξαναρχίζουμε...». Φτου κι απ’ την αρχή, όμως τώρα εξαγνισμένοι, διδαγμένοι από τα λάθη μας στου «κασσίδι το κεφάλι» υποσχόμενοι ότι στο μέλλον τέτοια λάθη δεν θα επαναληφθούν... Αλήθεια, εσείς ως ευφυής πολιτικός τι βαθμό ευφυΐας θα βάζατε στους συναδέλφους σας υπουργούς που για να μάθουν χρειάστηκαν δεκαετίες ολόκληρες και συνειδητοποίησαν την ανεπάρκειά τους, όταν ο «ολίγιστος» κατά τον συνάδελφό μας καθηγητή κ. Γιανναρά, κ. Γ. Παπανδρέου, τους έφερε στο χείλος του γκρεμού μαζί με την καταστροφή της χώρας;
Η μόνη εξιλέωση που άξιζε θα ήταν με κορυφαίο τον τέως πρωθυπουργό να σύρουν το χορό του Ζαλόγγου... αλλ’ αντ’ αυτού, με υποκριτικό ύφος, ζητάτε τη στήριξη του ελληνικού λαού για να «ξαναρχίσετε» μια νέα πορεία με τα ίδια παλιά και εξαντλημένα άλογα που τυχαία γεγονότα τα έβαλαν στον ιππόδρομο της πολιτικής της χώρας προς μεγάλη της «δυστυχώς» ατυχία. Είναι επικίνδυνο να θεωρείτε τους Έλληνες πολίτες κάφρους.
• Πώς, ύστερα από τα ελάχιστα ανωτέρω δείγματα, διότι αναρίθμητα άλλα θα μπορούσαν ν’ αναφερθούν, ζητάει ο κ. Βενιζέλος να γίνει «πιστευτός;». Για όσους μπορούν να τον ερμηνεύσουν, οι επιμελώς υποκρυπτόμενες προθέσεις του είναι να συσπειρώσει όσους περισσότερους ψηφοφόρους μπορεί, ώστε με «δημοκρατικές, εσωκομματικές διαδικασίες...» να θέσει υπό αμφισβήτηση την πρωθυπουργοποίηση του κ. Σαμαρά και να σχηματισθεί, τελικά, λόγω της κρισιμότητος της οικονομικής κατάστασης, κυβέρνηση συνεργασίας με πρωθυπουργό κοινής αποδοχής.
Με τη μεθόδευση αυτή εξασφαλίζει την κάλυψη όσων πολιτικών του χώρου του για τους οποίους υπάρχουν υπόνοιες ενοχής τους σε σκάνδαλα, τη διατήρηση των στρατιών που φόρτωσαν στις κρατικές υπηρεσίες, τον έλεγχο της δημόσιας διοίκησης και την προσωπικη του φιλοδοξία να ασκεί κυβερνητική εξουσία.
Αυτά για να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, γιατί τεκμηριώνονται όχι μόνο από τη μακρά του θητεία ως κορυφαίου υπουργού του ΠΑΣΟΚ, αλλά και από την πρόσφατη θητεία του ως υπουργού Εθνικής Οικονομίας στην κυβέρνηση Παπαδήμου.
Χωρίς να παραβλέπει κανείς τις άοκνες προσπάθειές του να προασπίσει, όσο μπορούσε καλύτερα, τα συμφέροντα της χώρας στην Ε.Ε., δυστυχώς όμως, όπως λένε ειδικοί εντός και εκτός Ελλάδος, χωρίς να υπάρχει φως στο βάθος του τούνελ, λόγω των υπογραφεισών προϋποθέσεων που είναι αδύνατον να εφαρμοσθούν από μια ξεχαρβαλωμένη κρατική μηχανή (ποιος ευθύνεται;) διερωτάται ο απλός πολίτης.
Γιατί δεν πρότεινε στον κ. Παπαδήμο την μείωση των 50 περίπου υπουργών με τις στρατιές αδαών συμβούλων;
Γιατί να μην καταργήσει τις άχρηστες Γραμματείες που γίναν μόνο και μόνο για βόλεμα ημετέρων;
Γιατί δεν αναζήτησε τα κλεμμένα και δεν τα αναζητά, επιτακτικά, ακόμα και σήμερα;
Γιατί παίρνει μόνο άδικα μέτρα;
Ποια είναι τα δίκαια και γιατί δεν τα πήρε;
Αυτά και πολλά άλλα ερωτηματικά γύρω από την αξιοπιστία του κ. Βενιζέλου.
Ακόμα και αν έκαμε μέσα του συνειδητή αυτοκριτική, ακόμα και αν, πραγματικά, έγινε ένας αναβαπτισμένος πολιτικός, όπως θέλει να πιστεύει και ο γράφων, δυστυχώς ο πρότερος πολιτικός του βίος δεν συνηγορεί για να γίνει πιστευτός;
Δυστυχώς όμως, αυτά τα χαρισματικά χαρακτηριστικά επιβαρύνουν, επί του προκειμένου, την αξιοπιστία των λόγων του και δεν του παρέχουν άλλοθι για τα κακώς πεπραχθέντα κατά τον πρότερον πολιτικόν του βίον εντός του «ριζοσπαστικού» σοσιαλιστικού (;) ΠΑΣΟΚ.
Ο αναποφάσιστος ψηφοφόρος διερωτάται, απορεί και… τσιμπιέται για να διαπιστώσει ότι δεν κοιμάται, ότι είναι σίγουρα ξύπνιος, ότι δεν είναι κάφρος και ότι ακούει καλά, επικεντρώνοντας την προσοχή του σε όσα τον προβλημάτισαν περισσότερο από τα λεχθέντα και λεγόμενα από τον κ. Βενιζέλο.
• «Ζητάμε συγνώμη» από τον ελληνικό λαό για όσα κακά κάναμε και όσα καλά μπορούσαμε να κάνουμε, αλλά δεν τα κάναμε...
Τι αντίκρυσμα έχει η οποιαδήποτε «συγνώμη», η «ανάληψη της πολιτικής ευθύνης και το «mea culpa» μπροστά στην δυστυχία ενός ολόκληρου λαού και τη χρεωκοπία της χώρας, χωρίς ποινικές ευθύνες;
• Η συγνώμη σας, θέλετε να λειτουργήσει σαν η «κολυμβήθρα του Σιλωάμ» και με απύθμενη υποκρισία θέλετε να πείσετε τον ελληνικό λαό ότι μετά απ’ αυτή την αναγνώριση εξιλεωθήκατε – εξαγνισθήκατε από όλα τα κακά που του συσσωρεύσατε χωρίς ίχνος ντροπής, χωρίς ίχνος ευαισθησίας, χωρίς ίχνος ευθιξίας, χωρίς καν μια παραίτηση.
• «Ανανεωθήκαμε...». Πώς όμως; Διατηρώντας ως στενούς συνεργάτες σας όλα τα κορυφαία στελέχη της συμφοράς που ψήφισαν το επαχθές μνημόνιο χωρίς καν να το διαβάσουν; Σε ποια τριτοκοσμική χώρα τα άτομα αυτά θα παρέμεναν υπουργοί; Αλήθεια, εσείς τα είχατε διαβάσει ή όχι; Θα ήταν χρήσιμο, με την ειλικρίνεια την οποία συχνά επικαλείσθε, να τα πείτε στον ελληνικό λαό για να κρίνει το βαθμό της υπευθυνότητάς σας.
Η ανανέωση απαιτεί αυτοκάθαρση και κάθαρση στο κόμμα σας δεν έγινε. Αντιθέτως, ακόμα και στην κραυγαλέα περίπτωση του κ. Τσοχατζόπουλου κρύβεσθε ως η στρουθοκάμηλος με το έωλο επιχείρημα ότι τότε δεν είχατε τα στοιχεία που τώρα ήλθαν στο φως... Τι κάνατε όμως επί μία ολόκληρη δεκαετία, όταν και τα «κακαρίσματα των ορνίθων» μεταφραζόταν σε απλά ελληνικά «πού τα βρήκε τόσα λεφτά ο ωραίος Brumel;». Τι κάνατε και τι κάνετε με το στρατηγό κ. Τσουκάτο; Πού πήγε τελικά το εκατομμύριο ευρώ; Γιατί δεν το ψάχνετε; Τι συμβαίνει;
• «Ξαναρχίζουμε...». Φτου κι απ’ την αρχή, όμως τώρα εξαγνισμένοι, διδαγμένοι από τα λάθη μας στου «κασσίδι το κεφάλι» υποσχόμενοι ότι στο μέλλον τέτοια λάθη δεν θα επαναληφθούν... Αλήθεια, εσείς ως ευφυής πολιτικός τι βαθμό ευφυΐας θα βάζατε στους συναδέλφους σας υπουργούς που για να μάθουν χρειάστηκαν δεκαετίες ολόκληρες και συνειδητοποίησαν την ανεπάρκειά τους, όταν ο «ολίγιστος» κατά τον συνάδελφό μας καθηγητή κ. Γιανναρά, κ. Γ. Παπανδρέου, τους έφερε στο χείλος του γκρεμού μαζί με την καταστροφή της χώρας;
Η μόνη εξιλέωση που άξιζε θα ήταν με κορυφαίο τον τέως πρωθυπουργό να σύρουν το χορό του Ζαλόγγου... αλλ’ αντ’ αυτού, με υποκριτικό ύφος, ζητάτε τη στήριξη του ελληνικού λαού για να «ξαναρχίσετε» μια νέα πορεία με τα ίδια παλιά και εξαντλημένα άλογα που τυχαία γεγονότα τα έβαλαν στον ιππόδρομο της πολιτικής της χώρας προς μεγάλη της «δυστυχώς» ατυχία. Είναι επικίνδυνο να θεωρείτε τους Έλληνες πολίτες κάφρους.
• Πώς, ύστερα από τα ελάχιστα ανωτέρω δείγματα, διότι αναρίθμητα άλλα θα μπορούσαν ν’ αναφερθούν, ζητάει ο κ. Βενιζέλος να γίνει «πιστευτός;». Για όσους μπορούν να τον ερμηνεύσουν, οι επιμελώς υποκρυπτόμενες προθέσεις του είναι να συσπειρώσει όσους περισσότερους ψηφοφόρους μπορεί, ώστε με «δημοκρατικές, εσωκομματικές διαδικασίες...» να θέσει υπό αμφισβήτηση την πρωθυπουργοποίηση του κ. Σαμαρά και να σχηματισθεί, τελικά, λόγω της κρισιμότητος της οικονομικής κατάστασης, κυβέρνηση συνεργασίας με πρωθυπουργό κοινής αποδοχής.
Με τη μεθόδευση αυτή εξασφαλίζει την κάλυψη όσων πολιτικών του χώρου του για τους οποίους υπάρχουν υπόνοιες ενοχής τους σε σκάνδαλα, τη διατήρηση των στρατιών που φόρτωσαν στις κρατικές υπηρεσίες, τον έλεγχο της δημόσιας διοίκησης και την προσωπικη του φιλοδοξία να ασκεί κυβερνητική εξουσία.
Αυτά για να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, γιατί τεκμηριώνονται όχι μόνο από τη μακρά του θητεία ως κορυφαίου υπουργού του ΠΑΣΟΚ, αλλά και από την πρόσφατη θητεία του ως υπουργού Εθνικής Οικονομίας στην κυβέρνηση Παπαδήμου.
Χωρίς να παραβλέπει κανείς τις άοκνες προσπάθειές του να προασπίσει, όσο μπορούσε καλύτερα, τα συμφέροντα της χώρας στην Ε.Ε., δυστυχώς όμως, όπως λένε ειδικοί εντός και εκτός Ελλάδος, χωρίς να υπάρχει φως στο βάθος του τούνελ, λόγω των υπογραφεισών προϋποθέσεων που είναι αδύνατον να εφαρμοσθούν από μια ξεχαρβαλωμένη κρατική μηχανή (ποιος ευθύνεται;) διερωτάται ο απλός πολίτης.
Γιατί δεν πρότεινε στον κ. Παπαδήμο την μείωση των 50 περίπου υπουργών με τις στρατιές αδαών συμβούλων;
Γιατί να μην καταργήσει τις άχρηστες Γραμματείες που γίναν μόνο και μόνο για βόλεμα ημετέρων;
Γιατί δεν αναζήτησε τα κλεμμένα και δεν τα αναζητά, επιτακτικά, ακόμα και σήμερα;
Γιατί παίρνει μόνο άδικα μέτρα;
Ποια είναι τα δίκαια και γιατί δεν τα πήρε;
Αυτά και πολλά άλλα ερωτηματικά γύρω από την αξιοπιστία του κ. Βενιζέλου.
Ακόμα και αν έκαμε μέσα του συνειδητή αυτοκριτική, ακόμα και αν, πραγματικά, έγινε ένας αναβαπτισμένος πολιτικός, όπως θέλει να πιστεύει και ο γράφων, δυστυχώς ο πρότερος πολιτικός του βίος δεν συνηγορεί για να γίνει πιστευτός;
