ΓΡΑΦΕΙ Ο
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΥΡΤΣΟΣ
Ο γνωστός δημοσιογράφος Στέλιος Κούλογλου, ο οποίος πρωταγωνιστεί σε μία ομάδα πολιτών που στηρίζουν την υποψηφιότητα του κ. Καμίνη για το Δήμο Αθηναίων, δήλωσε χθες ότι «66 χρόνια μετά τη γερμανική κατοχή, νεοναζί μπήκαν στην Αθήνα ξανά».
Υπογράμμισε, επίσης, ότι η πόλη δεν υπήρξε ποτέ άλλοτε τόσο βρόμικη και κατηγόρησε το δήμαρχο κ. Κακλαμάνη ότι είναι αποκλειστικά υπεύθυνος γι’ αυτή την κατάσταση. Υπάρχει ένα στοιχείο δημοσιογραφικής υπερβολής στην παρέμβαση του κ. Κούλογλου, μας δίνει, όμως, την ευκαιρία να πούμε δυο λόγια για το οικονομικό και κοινωνικό αδιέξοδο στο οποίο έχει περιέλθει η πρωτεύουσα.
Το μνημόνιο
Ο κ. Κούλογλου, ο οποίος δείχνει να ανησυχεί για τους «νεοναζί» (πρόκειται για ορισμένους ακροδεξιούς οι οποίοι αξιοποιούν τη δυσαρέσκεια μη προνομιούχων συμπολιτών μας με την κυριαρχία των παράνομων μεταναστών σε υποβαθμισμένες περιοχές της πρωτεύουσας) που έκαναν την εμφάνισή τους στην Αθήνα «66 χρόνια μετά τη γερμανική κατοχή», θα έπρεπε να δείχνει μεγαλύτερη πατριωτική ευαισθησία για την εκχώρηση κυριαρχικών μας δικαιωμάτων, μέσω του μνημονίου, στην τρόικα και στην καγκελάριο της Γερμανίας κ. Μέρκελ, που βρίσκεται πίσω από αυτήν.
Το περιεχόμενο του μνημονίου, για όσους έχουν κάνει τον κόπο να το διαβάσουν, μετατρέπει την Ελλάδα σε ένα είδος οικονομικού δορυφόρου του Βερολίνου. Επιβάλλει μια μορφή διεθνούς οικονομικού ελέγχου και μετατρέπει τα κυβερνητικά και κρατικά στελέχη σε ακριβοπληρωμένους μεταφραστές στη διάθεση ξένων παραγόντων.
Εάν θέλουμε, λοιπόν, να κάνουμε συγκρίσεις με τη γερμανική κατοχή και την εθνική ταπείνωση που συνδέεται με αυτή, θα πρέπει να δούμε το «δάσος» του μνημονίου αντί να περιοριστούμε στο «δένδρο» ορισμένων ακροδεξιών του Αγίου Παντελεήμονα.
Η εξαθλίωση
Οι ακροδεξιοί του Αγίου Παντελεήμονα, το «αυγό του φιδιού» που περιγράφουν ορισμένοι αριστεροί διανοούμενοι, είναι υποπροϊόν της αφγανοποίησης μεγάλων περιοχών της πρωτεύουσας. Τα τελευταία χρόνια συγκεντρώθηκαν σε αυτήν πολλές δεκάδες χιλιάδες παράνομοι μετανάστες που προέρχονται από το Αφγανιστάν, το Πακιστάν, τη Σομαλία, τη Νιγηρία και άλλες χώρες οι κάτοικοι των οποίων βρίσκονται αντιμέτωποι με τις πιο ακραίες και επικίνδυνες καταστάσεις.
Πάντα υποστήριζα ότι δεν υπάρχει δυνατότητα κοινωνικής ενσωμάτωσης τόσων πολλών ανθρώπων με τόσα πολλά προβλήματα. Μια ματιά στο κέντρο της Αθήνας ενισχύει την επιχειρηματολογία μου. Υπάρχουν, όμως, ο πολιτικός καθωσπρεπισμός των βολεμένων της πρωτεύουσας που αγανακτούν με τη «βρομιά» αλλά δεν θέλουν να δουν το ανεξέλεγκτο μεταναστευτικό ρεύμα που βρίσκεται πίσω από αυτήν, και η πολυπολιτισμικότητα εκείνων που θεωρούν αυτονόητο ότι οι μη προνομιούχοι της Αθήνας μπορεί να χάσουν και τα τελευταία οικονομικά και κοινωνικά δικαιώματά τους προκειμένου να συντηρηθεί μια χαοτική κατάσταση που συνδέεται με τις πιο αρνητικές πλευρές της παγκοσμιοποίησης.
Η πρωτεύουσα αποσυντίθεται μεταξύ μνημονίου και αφγανοποίησης και οι «λύσεις» που προτείνουν ορισμένοι μοιάζουν χειρότερες και από το πρόβλημα.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΥΡΤΣΟΣ
Ο γνωστός δημοσιογράφος Στέλιος Κούλογλου, ο οποίος πρωταγωνιστεί σε μία ομάδα πολιτών που στηρίζουν την υποψηφιότητα του κ. Καμίνη για το Δήμο Αθηναίων, δήλωσε χθες ότι «66 χρόνια μετά τη γερμανική κατοχή, νεοναζί μπήκαν στην Αθήνα ξανά».
Υπογράμμισε, επίσης, ότι η πόλη δεν υπήρξε ποτέ άλλοτε τόσο βρόμικη και κατηγόρησε το δήμαρχο κ. Κακλαμάνη ότι είναι αποκλειστικά υπεύθυνος γι’ αυτή την κατάσταση. Υπάρχει ένα στοιχείο δημοσιογραφικής υπερβολής στην παρέμβαση του κ. Κούλογλου, μας δίνει, όμως, την ευκαιρία να πούμε δυο λόγια για το οικονομικό και κοινωνικό αδιέξοδο στο οποίο έχει περιέλθει η πρωτεύουσα.
Το μνημόνιο
Ο κ. Κούλογλου, ο οποίος δείχνει να ανησυχεί για τους «νεοναζί» (πρόκειται για ορισμένους ακροδεξιούς οι οποίοι αξιοποιούν τη δυσαρέσκεια μη προνομιούχων συμπολιτών μας με την κυριαρχία των παράνομων μεταναστών σε υποβαθμισμένες περιοχές της πρωτεύουσας) που έκαναν την εμφάνισή τους στην Αθήνα «66 χρόνια μετά τη γερμανική κατοχή», θα έπρεπε να δείχνει μεγαλύτερη πατριωτική ευαισθησία για την εκχώρηση κυριαρχικών μας δικαιωμάτων, μέσω του μνημονίου, στην τρόικα και στην καγκελάριο της Γερμανίας κ. Μέρκελ, που βρίσκεται πίσω από αυτήν.
Το περιεχόμενο του μνημονίου, για όσους έχουν κάνει τον κόπο να το διαβάσουν, μετατρέπει την Ελλάδα σε ένα είδος οικονομικού δορυφόρου του Βερολίνου. Επιβάλλει μια μορφή διεθνούς οικονομικού ελέγχου και μετατρέπει τα κυβερνητικά και κρατικά στελέχη σε ακριβοπληρωμένους μεταφραστές στη διάθεση ξένων παραγόντων.
Εάν θέλουμε, λοιπόν, να κάνουμε συγκρίσεις με τη γερμανική κατοχή και την εθνική ταπείνωση που συνδέεται με αυτή, θα πρέπει να δούμε το «δάσος» του μνημονίου αντί να περιοριστούμε στο «δένδρο» ορισμένων ακροδεξιών του Αγίου Παντελεήμονα.
Η εξαθλίωση
Οι ακροδεξιοί του Αγίου Παντελεήμονα, το «αυγό του φιδιού» που περιγράφουν ορισμένοι αριστεροί διανοούμενοι, είναι υποπροϊόν της αφγανοποίησης μεγάλων περιοχών της πρωτεύουσας. Τα τελευταία χρόνια συγκεντρώθηκαν σε αυτήν πολλές δεκάδες χιλιάδες παράνομοι μετανάστες που προέρχονται από το Αφγανιστάν, το Πακιστάν, τη Σομαλία, τη Νιγηρία και άλλες χώρες οι κάτοικοι των οποίων βρίσκονται αντιμέτωποι με τις πιο ακραίες και επικίνδυνες καταστάσεις.
Πάντα υποστήριζα ότι δεν υπάρχει δυνατότητα κοινωνικής ενσωμάτωσης τόσων πολλών ανθρώπων με τόσα πολλά προβλήματα. Μια ματιά στο κέντρο της Αθήνας ενισχύει την επιχειρηματολογία μου. Υπάρχουν, όμως, ο πολιτικός καθωσπρεπισμός των βολεμένων της πρωτεύουσας που αγανακτούν με τη «βρομιά» αλλά δεν θέλουν να δουν το ανεξέλεγκτο μεταναστευτικό ρεύμα που βρίσκεται πίσω από αυτήν, και η πολυπολιτισμικότητα εκείνων που θεωρούν αυτονόητο ότι οι μη προνομιούχοι της Αθήνας μπορεί να χάσουν και τα τελευταία οικονομικά και κοινωνικά δικαιώματά τους προκειμένου να συντηρηθεί μια χαοτική κατάσταση που συνδέεται με τις πιο αρνητικές πλευρές της παγκοσμιοποίησης.
Η πρωτεύουσα αποσυντίθεται μεταξύ μνημονίου και αφγανοποίησης και οι «λύσεις» που προτείνουν ορισμένοι μοιάζουν χειρότερες και από το πρόβλημα.
