Του Παναγιώτη Μπάρκα
Συγχαρητήρια κύριε Γενικέ Πρόξενε της Ελλάδας στο Αργυρόκαστρο!Κέρδισες!
Στο διπλωματικό ενεργητικό σου σημείωσες μια ακόμη «επιτυχία»!!.
Κατάφερες να κλείσεις και έμπρακτα το Τμήμα Ελληνικής Γλώσσας, Λογοτεχνίας και Ελληνικού Πολιτισμού στο Πανεπιστήμιο Αργυροκάστρου (!!)
Πληροφορώ, βέβαια δημοσιογραφικά διότι επίσημα θα λάβεις ενημέρωση από το ομοίωμά σου στην εθνική «προσφορά», τον τοποθετημένο κατά τις προτιμήσεις σου πρόεδρο Γ. Γιάννη, ότι το πρώτο έτος στο Τμήμα αυτό, βάση του νόμου παύει να λειτουργεί.
Την Παρασκευή, στις 03.12.2010 ένας ακόμα πρωτοετής φοιτητής εγγεγραμμένος στο Τμήμα απέσυρε τα χαρτιά του. Και το μοιραία επήλθε. Ήταν ο τελευταίος, μέσω του οποίου το Τμήμα δικαιούνταν να είχε πρώτο έτος. Σαν αποτέλεσμα το πρώτο έτος του Τμήματος έχει εγγεγραμμένους 4 φοιτητές, ενώ στην ουσία μόνο τρεις. Ο νόμος απαιτεί τουλάχιστον 5 φοιτητές για να λειτουργήσει ένα έτος.
Κανείς επίσης δεν μπορεί να πει κάτι για την τύχη των τριών ντε φάκτο φοιτητριών στο πρώτο έτος του Τμήματος. Σίγουρα θα μας βολέψει η ελεημοσύνη των Τιράνων. (!!) Με το γράμμα του νόμου και το τέταρτο έτος, το επαγγελματικό ΜΑΣΤΕΡ, απαιτεί δέκα φοιτητές.
Το δικό μας λειτουργεί με 8 χωρίς να αναλάβει κάποιος επίσημα τις ευθύνες. Η είδηση είναι πικρή. Ιστορικά πιο πικρή. Προαγγελθείσα όμως. Απέδωσαν οι δίχρονες προσπάθειες του Γενικού Προξένου της Ελλάδας για να το κλείσει. Ποτέ όμως δεν είπε γιατί πρέπει να κλείσει.
Το 2007 οι προσπάθειες για την υπογραφή και εφαρμογή της συμφωνίας με το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων για την αναβάθμιση του Τμήματος είχαν ως πρώτιστο στόχο τη σωτηρία του Τμήματος από το κλείσιμο. Και τότε είχαν εγγραφή στο πρώτο έτος μόλις τρεις φοιτητές. Συνέπεια της διοίκησης του νυν προέδρου Γ. Γιάννη.
Την ίδια χρονιά που άρχισε η εφαρμογή της συμφωνίας ο αριθμός των εγγεγραμμένων πρωτοετών φοιτητών ανήλθε σε 17, για να φτάσει μετά από δύο χρόνια στους 23.Η ιστορικώς ανεύθυνη παρέμβαση του Γενικού Προξένου Ιωάννη Ριζόπουλου για το κλείσιμο του Τμήματος στις αρχές του 2009, ολοκληρώθηκε με την επαναφορά του Γ. Γιάννη στο τιμόνι του Τμήματος.
Δεν τα κατάφερε πριν τέσσερα χρόνια, τα καταφέρνει τώρα.
Είναι και γι΄ αυτόν κατόρθωμα καταστροφής
.Ωστόσο, για άλλη μια φορά επιβεβαιώνεται ότι η δική μας κοινότητα, πολιτικοί, δημοσιογράφοι, διανοούμενοι, στελέχη, άνθρωποι των γραμμάτων και της τέχνης, απλοί άνθρωποι και δάσκαλοι, δεν υψώνουν τη φωνή για την απώλεια αυτή, για ένα άλλο σημαντικό ιστορικό κεκτημένο.
Ένα Πανεπιστημιακό Τμήμα στη μητρική γλώσσα σε κρατικό πανεπιστήμιο, αποτελεί βασικό πυλώνα για μια μειονότητα, για τον πολιτισμό της και την ταυτότητά της. Πιθανόν το Τμήμα να μη έκανε πολλά προς την κατεύθυνση αυτή. Αρκετά όμως για να κρατηθεί με νύχια και με δόντια.
Για να εκπληρώσει στο μέλλον την αποστολή του.Αν ένας διπλωμάτης είναι καραγκιόζης αυτό δε σημαίνει ότι και η δική μας κοινότητα πρέπει να δει ένα Ελληνικό Πανεπιστημιακό Τμήμα ως ξένο κρέας της, ως υπόθεση του αλβανικού κράτους. Τόσο το χειρότερο να το κρίνει ως υπόθεση 5-7 καθηγητών, οι οποίοι κακήν κακώς μπέρδεψαν τα πολιτικά τους πάθη με τις ακαδημαϊκές τους υποχρεώσεις. Η περίπτωση του Τμήματος αποτελεί μια ακόμη έμπρακτη μαρτυρία του δικού μας χαμηλού πολιτιστικού, πολιτικού και εθνικού επιπέδου.Αν δεν το αξιολογήσαμε όταν το είχαμε, ασφαλώς θα το ζητήσομε όταν δε θα το έχουμε.Και στην περίπτωση αυτή είμαστε άξιοι της μοίρας μας.
borioipirotis
Συγχαρητήρια κύριε Γενικέ Πρόξενε της Ελλάδας στο Αργυρόκαστρο!Κέρδισες!
Στο διπλωματικό ενεργητικό σου σημείωσες μια ακόμη «επιτυχία»!!.
Κατάφερες να κλείσεις και έμπρακτα το Τμήμα Ελληνικής Γλώσσας, Λογοτεχνίας και Ελληνικού Πολιτισμού στο Πανεπιστήμιο Αργυροκάστρου (!!)
Πληροφορώ, βέβαια δημοσιογραφικά διότι επίσημα θα λάβεις ενημέρωση από το ομοίωμά σου στην εθνική «προσφορά», τον τοποθετημένο κατά τις προτιμήσεις σου πρόεδρο Γ. Γιάννη, ότι το πρώτο έτος στο Τμήμα αυτό, βάση του νόμου παύει να λειτουργεί.
Την Παρασκευή, στις 03.12.2010 ένας ακόμα πρωτοετής φοιτητής εγγεγραμμένος στο Τμήμα απέσυρε τα χαρτιά του. Και το μοιραία επήλθε. Ήταν ο τελευταίος, μέσω του οποίου το Τμήμα δικαιούνταν να είχε πρώτο έτος. Σαν αποτέλεσμα το πρώτο έτος του Τμήματος έχει εγγεγραμμένους 4 φοιτητές, ενώ στην ουσία μόνο τρεις. Ο νόμος απαιτεί τουλάχιστον 5 φοιτητές για να λειτουργήσει ένα έτος.
Κανείς επίσης δεν μπορεί να πει κάτι για την τύχη των τριών ντε φάκτο φοιτητριών στο πρώτο έτος του Τμήματος. Σίγουρα θα μας βολέψει η ελεημοσύνη των Τιράνων. (!!) Με το γράμμα του νόμου και το τέταρτο έτος, το επαγγελματικό ΜΑΣΤΕΡ, απαιτεί δέκα φοιτητές.
Το δικό μας λειτουργεί με 8 χωρίς να αναλάβει κάποιος επίσημα τις ευθύνες. Η είδηση είναι πικρή. Ιστορικά πιο πικρή. Προαγγελθείσα όμως. Απέδωσαν οι δίχρονες προσπάθειες του Γενικού Προξένου της Ελλάδας για να το κλείσει. Ποτέ όμως δεν είπε γιατί πρέπει να κλείσει.
Το 2007 οι προσπάθειες για την υπογραφή και εφαρμογή της συμφωνίας με το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων για την αναβάθμιση του Τμήματος είχαν ως πρώτιστο στόχο τη σωτηρία του Τμήματος από το κλείσιμο. Και τότε είχαν εγγραφή στο πρώτο έτος μόλις τρεις φοιτητές. Συνέπεια της διοίκησης του νυν προέδρου Γ. Γιάννη.
Την ίδια χρονιά που άρχισε η εφαρμογή της συμφωνίας ο αριθμός των εγγεγραμμένων πρωτοετών φοιτητών ανήλθε σε 17, για να φτάσει μετά από δύο χρόνια στους 23.Η ιστορικώς ανεύθυνη παρέμβαση του Γενικού Προξένου Ιωάννη Ριζόπουλου για το κλείσιμο του Τμήματος στις αρχές του 2009, ολοκληρώθηκε με την επαναφορά του Γ. Γιάννη στο τιμόνι του Τμήματος.
Δεν τα κατάφερε πριν τέσσερα χρόνια, τα καταφέρνει τώρα.
Είναι και γι΄ αυτόν κατόρθωμα καταστροφής
.Ωστόσο, για άλλη μια φορά επιβεβαιώνεται ότι η δική μας κοινότητα, πολιτικοί, δημοσιογράφοι, διανοούμενοι, στελέχη, άνθρωποι των γραμμάτων και της τέχνης, απλοί άνθρωποι και δάσκαλοι, δεν υψώνουν τη φωνή για την απώλεια αυτή, για ένα άλλο σημαντικό ιστορικό κεκτημένο.
Ένα Πανεπιστημιακό Τμήμα στη μητρική γλώσσα σε κρατικό πανεπιστήμιο, αποτελεί βασικό πυλώνα για μια μειονότητα, για τον πολιτισμό της και την ταυτότητά της. Πιθανόν το Τμήμα να μη έκανε πολλά προς την κατεύθυνση αυτή. Αρκετά όμως για να κρατηθεί με νύχια και με δόντια.
Για να εκπληρώσει στο μέλλον την αποστολή του.Αν ένας διπλωμάτης είναι καραγκιόζης αυτό δε σημαίνει ότι και η δική μας κοινότητα πρέπει να δει ένα Ελληνικό Πανεπιστημιακό Τμήμα ως ξένο κρέας της, ως υπόθεση του αλβανικού κράτους. Τόσο το χειρότερο να το κρίνει ως υπόθεση 5-7 καθηγητών, οι οποίοι κακήν κακώς μπέρδεψαν τα πολιτικά τους πάθη με τις ακαδημαϊκές τους υποχρεώσεις. Η περίπτωση του Τμήματος αποτελεί μια ακόμη έμπρακτη μαρτυρία του δικού μας χαμηλού πολιτιστικού, πολιτικού και εθνικού επιπέδου.Αν δεν το αξιολογήσαμε όταν το είχαμε, ασφαλώς θα το ζητήσομε όταν δε θα το έχουμε.Και στην περίπτωση αυτή είμαστε άξιοι της μοίρας μας.
borioipirotis
