ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΜΕΤΑΞΑ*
[email protected]
Από την περασμένη Πέμπτη, πασχίζουμε να αναγνωρίσουμε κάποια χαρακτηριστικά της λαθρομετανάστευσης στη χώρα μας. Κάποιους μύθους. Ενας μύθος θέλει οι λαθρομετανάστες να είναι οι αγωνιστές στις εισβολές των ιμπεριαλιστών και στα διεφθαρμένα τους καθεστώτα.
Οχι πως δεν υπάρχουν ανάμεσά τους πολιτικοί πρόσφυγες. Αλλά αυτοί ξεχωρίζουν αμέσως. Προβάλλουν την ιδεολογική τους ταυτότητα, συνεχίζουν τον αγώνα, βγαίνουν στη δημοσιότητα (δοκιμασμένη άμυνα από τους κινδύνους που διατρέχουν από τις μυστικές υπηρεσίες).
Και φυσικά, δεν είναι οι δεκάδες χιλιάδες που παρουσιάζονται (μακάρι να ήτανε έτσι, αλίμονο τότε στους τυράννους). Απλά, ζητούν όλοι πολιτικό άσυλο με μπερδεμένα στοιχεία ώστε να μπλοκάρουν το σύστημα των ελέγχων. Ετσι, καταφέρνουν να κερδίσουν χρόνο, περιμένοντας, ώστε να παρατείνεται η παραμονή τους, εν αναμονή κάποιας ευκαιρίας.
Ο άλλος μύθος είναι του δραπέτη από τη λιμοκτονία. Σίγουρα, οι πατρίδες τους είναι σε τραγική κατάσταση. Και η προσωπική τους κατάσταση τραγική είναι. Μαθαίνουμε ότι οι φτωχοί ζουν με αμοιβές δύο ή τρία δολάρια τη μέρα. (Οι εργάτες στην Αίγυπτο, ο πυρπολημένος μικροπωλητής στην Τυνησία).
Ο λαθρομετανάστης δεν προέρχεται από τα στρώματα αυτά. Είχε ή μπόρεσε να εξοικονομήσει τα τρία ή πέντε χιλιάδες δολάρια που έδωσε στο πρακτορείο των δουλεμπόρων, που τον έφεραν. Η διαφορά αυτή είναι σημαντική. Δεν ήρθε γιατί λιμοκτονούσε, αλλά για να βρει καλύτερη ζωή. (Και σίγουρα τη βρήκε, εφόσον δεν επιστρέφει). Τα δεδομένα αυτά καθορίζουν και τις συμπεριφορές των λαθρομεταναστών.
Αναφερόμαστε στον άλλο αριστερό μύθο. Πως, τάχατες, οι λαθρομετανάστες είναι «ο στρατός της κοινωνικής επανάστασης». Για την κοινωνική επανάσταση απαιτούνται πολλά, αλλά το απαραίτητο είναι η ταξική συνείδηση. Ο λαθρομετανάστης, από τις εμπειρίες στη χώρα του, δεν κουβαλάει διαμορφωμένη ταξική συνείδηση. Να τη διαμορφώσει στη χώρα μας απίθανο. Μαζική βιομηχανία δεν υπάρχει.
Αρα, ο λαθρομετανάστης θα πάει σε εποχικά αγροτικά μεροκάματα σε μισοπαράνομο κλίμα ή σε βοηθητικές ή παρασιτικές δουλειές σε παράνομο κλίμα. Μ' αυτές τις συνθήκες δεν αποκτιέται ταξική συνείδηση. Ατομικισμός, ναι, ένστικτο επιβίωσης, αλλά συλλογικότητα, όχι.
Η λαθρομετανάστευση, όπως προχωράει, άναρχη, απεριόριστη, μόνο να διαλύσει την κοινωνία μπορεί. Να ακυρώσει την πρόοδο σε όλους τους τομείς, και κύρια στο εργατικό κίνημα.
Στο χαλασμό, κερδισμένοι οι μαφιόζοι, τα αφεντικά, η βία, ο αυταρχισμός, οι θρησκοληψίες, το σκοτάδι. Ψηλαφώντας, βρίσκουμε το αβγό του φιδιού να επωάζει την επόμενη μέρα.
* Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΕΤΑΞΑΣ είναι πολιτικός μηχανικός
ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ
[email protected]
Από την περασμένη Πέμπτη, πασχίζουμε να αναγνωρίσουμε κάποια χαρακτηριστικά της λαθρομετανάστευσης στη χώρα μας. Κάποιους μύθους. Ενας μύθος θέλει οι λαθρομετανάστες να είναι οι αγωνιστές στις εισβολές των ιμπεριαλιστών και στα διεφθαρμένα τους καθεστώτα.
Οχι πως δεν υπάρχουν ανάμεσά τους πολιτικοί πρόσφυγες. Αλλά αυτοί ξεχωρίζουν αμέσως. Προβάλλουν την ιδεολογική τους ταυτότητα, συνεχίζουν τον αγώνα, βγαίνουν στη δημοσιότητα (δοκιμασμένη άμυνα από τους κινδύνους που διατρέχουν από τις μυστικές υπηρεσίες).
Και φυσικά, δεν είναι οι δεκάδες χιλιάδες που παρουσιάζονται (μακάρι να ήτανε έτσι, αλίμονο τότε στους τυράννους). Απλά, ζητούν όλοι πολιτικό άσυλο με μπερδεμένα στοιχεία ώστε να μπλοκάρουν το σύστημα των ελέγχων. Ετσι, καταφέρνουν να κερδίσουν χρόνο, περιμένοντας, ώστε να παρατείνεται η παραμονή τους, εν αναμονή κάποιας ευκαιρίας.
Ο άλλος μύθος είναι του δραπέτη από τη λιμοκτονία. Σίγουρα, οι πατρίδες τους είναι σε τραγική κατάσταση. Και η προσωπική τους κατάσταση τραγική είναι. Μαθαίνουμε ότι οι φτωχοί ζουν με αμοιβές δύο ή τρία δολάρια τη μέρα. (Οι εργάτες στην Αίγυπτο, ο πυρπολημένος μικροπωλητής στην Τυνησία).
Ο λαθρομετανάστης δεν προέρχεται από τα στρώματα αυτά. Είχε ή μπόρεσε να εξοικονομήσει τα τρία ή πέντε χιλιάδες δολάρια που έδωσε στο πρακτορείο των δουλεμπόρων, που τον έφεραν. Η διαφορά αυτή είναι σημαντική. Δεν ήρθε γιατί λιμοκτονούσε, αλλά για να βρει καλύτερη ζωή. (Και σίγουρα τη βρήκε, εφόσον δεν επιστρέφει). Τα δεδομένα αυτά καθορίζουν και τις συμπεριφορές των λαθρομεταναστών.
Αναφερόμαστε στον άλλο αριστερό μύθο. Πως, τάχατες, οι λαθρομετανάστες είναι «ο στρατός της κοινωνικής επανάστασης». Για την κοινωνική επανάσταση απαιτούνται πολλά, αλλά το απαραίτητο είναι η ταξική συνείδηση. Ο λαθρομετανάστης, από τις εμπειρίες στη χώρα του, δεν κουβαλάει διαμορφωμένη ταξική συνείδηση. Να τη διαμορφώσει στη χώρα μας απίθανο. Μαζική βιομηχανία δεν υπάρχει.
Αρα, ο λαθρομετανάστης θα πάει σε εποχικά αγροτικά μεροκάματα σε μισοπαράνομο κλίμα ή σε βοηθητικές ή παρασιτικές δουλειές σε παράνομο κλίμα. Μ' αυτές τις συνθήκες δεν αποκτιέται ταξική συνείδηση. Ατομικισμός, ναι, ένστικτο επιβίωσης, αλλά συλλογικότητα, όχι.
Η λαθρομετανάστευση, όπως προχωράει, άναρχη, απεριόριστη, μόνο να διαλύσει την κοινωνία μπορεί. Να ακυρώσει την πρόοδο σε όλους τους τομείς, και κύρια στο εργατικό κίνημα.
Στο χαλασμό, κερδισμένοι οι μαφιόζοι, τα αφεντικά, η βία, ο αυταρχισμός, οι θρησκοληψίες, το σκοτάδι. Ψηλαφώντας, βρίσκουμε το αβγό του φιδιού να επωάζει την επόμενη μέρα.
* Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΕΤΑΞΑΣ είναι πολιτικός μηχανικός
ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ
