ΑΡΘΡΟ Του ΑΝΤΩΝΗ ΣΑΜΑΡΑ Προέδρου της Νέας Δημοκρατίας

Η συμφωνία για το κούρεμα του ελληνικού χρέους έχει ακόμα πολλά σκοτεινά σημεία. Πολλές λεπτομέρειες που πρέπει να διευκρινιστούν και πολλές «δοκιμασίες» που πρέπει να ξεπεράσει για να υλοποιηθεί.

Μην ξεχνάμε, ότι εκτός από το ελληνικό χρέος περιλαμβάνει κι άλλες ρυθμίσεις, ευρύτερα για την ευρωζώνη, όπως το πώς θα λειτουργήσει ο Μηχανισμός Χρηματοοικονομικής Στήριξης, το EFSF, αλλά και το πώς θα γίνει η «επανακεφαλαιοποίηση» των ευρωπαϊκών τραπεζών.

Αλλά και σε ό,τι αφορά το ίδιο το ελληνικό χρέος, δεν διευκρινίζεται πώς θα γίνει η «εθελοντική συμμετοχή» όλων των ιδιωτών στο κούρεμα, δηλαδή πώς δεν θα βρεθούν κάποιοι (ιδιώτες) που θα αρνηθούν τη συμφωνία. Οπότε θα δημιουργηθεί σοβαρό πρόβλημα...

Τέλος -κι ίσως πιο σημαντικό σε ό,τι μας αφορά- δεν διευκρινίζεται πόσο θα στοιχίσει σε νέο δανεισμό για την Ελλάδα η επανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών, η διάσωση των ασφαλιστικών ταμείων, αλλά και η «ενίσχυση αξιοπιστίας» των νέων ελληνικών ομολόγων που θα βγουν για να αντικαταστήσουν τα «κουρεμένα». Γιατί, μην ξεχνάμε, όλα αυτά θα σημαίνουν νέο δανεισμό για την Ελλάδα...

Δηλαδή το συνολικό χρέος μας δεν θα μειωθεί κατά 100 δισεκατομμύρια μόλις ισχύσει η συμφωνία, αλλά λιγότερα. Μπορεί και πολύ λιγότερα...

Ολα αυτά θα τα δούμε μόλις αποσαφηνιστούν οι λεπτομέρειες.

Για την ώρα, όμως, μπορούμε να κάνουμε τέσσερις πολιτικές παρατηρήσεις:

*Το «κούρεμα» έγινε αναπόφευκτο, γιατί το χρέος έγινε μη βιώσιμο. Κι από την ώρα που το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο επισήμανε τη «μη βιωσιμότητα» του ελληνικού χρέους, δεν μπορούσε να συμμετάσχει πλέον στην ενίσχυση της Ελλάδας, εκτός κι αν γινόταν «κούρεμα». Κι αφού οι Ευρωπαίοι ήθελαν οπωσδήποτε τη συμμετοχή του ΔΝΤ στο μηχανισμό στήριξης της Ελλάδας, ήταν αναπόφευκτο να αποδεχθούν το «κούρεμα» του ελληνικού χρέους.

*Αυτή η εξέλιξη φωτογραφίζει την πλήρη αποτυχία της πολιτικής που εφαρμόστηκε μέχρι σήμερα.

Εδώ δεν χωρούν μισόλογα. Τόσο καιρό όλοι συμφωνούσαμε ότι το «κούρεμα» έπρεπε να αποφευχθεί. Ο κ. Παπανδρέου μάλιστα, όπως και ο κ. Παπακωνσταντίνου παλαιότερα, είχαν εξηγήσει αναλυτικά και επανειλημμένως γιατί έπρεπε να αποφευχθεί το «κούρεμα»: Γιατί θα κινδυνεύσει σοβαρά το ελληνικό τραπεζικό σύστημα. Γιατί θα κινδυνεύσει σοβαρά η ρευστότητα, που είναι προϋπόθεση για την ανάκαμψη της οικονομίας. Γιατί θα κινδυνεύσουν τα ασφαλιστικά ταμεία. Ολα αυτά τα είχαν πει, όπως τα είχαμε πει και μεις.

Και τώρα συμβαίνει αυτό ακριβώς που όλοι απεύχονταν. Αυτό που όλοι εξόρκιζαν. Και γι' αυτό κανείς δεν μπορεί να πανηγυρίζει...

Κι όποιος πανηγυρίζει, απλώς αυτο-γελοιοποιείται!

*Η «αποτυχία» μιας πολιτικής συχνά είναι διαπίστωση που σηκώνει αρκετή συζήτηση. Δεν είναι προφανής σε όλους...

Τώρα, όμως, η αποτυχία αυτής της πολιτικής είναι πια αδιαμφισβήτητη:

Παρέλαβαν την Ελλάδα με χρέος προς ΑΕΠ 120% περίπου. Της επέβαλαν μια «σωτηρία» που αντί να προκαλέσει μείωση του ελλείμματος προκάλεσε αύξηση της ύφεσης. Κι αντί να βοηθήσει να βγει η χώρα σύντομα στις αγορές, υγιέστερη, δύο χρόνια αργότερα διαπίστωσαν ότι το χρέος της έχει εκτοξευθεί, έχει ξεφύγει από κάθε έλεγχο και πρέπει να «κουρευτεί». Γιατί άραγε;

Για να μπορέσει η Ελλάδα να ξαναβγεί στις αγορές μετά από δέκα (ακόμα) χρόνια και για να καταφέρει να ρίξει το χρέος της -τότε, το 2020- εκεί που ήταν όταν ξεκινούσε, το 2009: στο 120%!

Πάνω από δέκα χρόνια θυσίες και «κούρεμα» κι αφού πουλήσουμε μέρος της περιουσίας μας, για να καταφέρουμε τι ακριβώς;

Για να ξαναφτάσουμε εκεί που ήμασταν πριν μας... «σώσουν»!

Αυτό δεν είναι απλώς «αποτυχία». Αυτό είναι ο ορισμός της αποτυχίας!

*Τώρα την απόλυτη αποτυχία της πολιτικής που εφαρμόστηκε την διαπιστώνουν όλοι...

Αλλά όταν υπογράφηκε το μνημόνιο ήμασταν από τους πολύ λίγους, τότε, που εκτιμήσαμε πως θα οδηγήσει σε αδιέξοδο. Και το είπαμε χωρίς πολλές περιστροφές. Και το καταψηφίσαμε, γι' αυτό ακριβώς: γιατί οδηγούσε σε αδιέξοδο...

Στην πορεία αυτού του ενάμιση χρόνου, πολλές φορές υποστήκαμε κριτική για την άρνησή μας να στηρίξουμε αυτή την πολιτική. Μας ασκήθηκαν ακόμα πιέσεις να τη στηρίξουμε, έστω και εκ των υστέρων. Δεν υποκύψαμε για ένα και μόνο λόγο:

Διότι εξακολουθούσαμε να πιστεύουμε ότι είναι λάθος. Και υποστηρίζοντας ένα λάθος δεν το... διορθώνεις. Ούτε κάνεις καλό στον τόπο σου.

Αποδείχθηκε σήμερα ότι είχαμε δίκιο.

Και περιμένουμε να το αναγνωρίσουν δημόσια, ειδικά όσοι μας έκαναν την πιο σκληρή και -κάποιες φορές- κακόπιστη κριτική.

Αυτό δεν είναι κάτι που το χρωστάνε σε μας...

Αυτό είναι κάτι που το χρωστάνε στη δημοκρατία:

Γιατί ένα κόμμα της αντιπολίτευσης έχει τρεις τρόπους να πολιτευθεί:

- Είτε να ακολουθήσει τον εύκολο δρόμο, να τάζει στους πάντες τα πάντα, προκειμένου να τους κερδίσει...

- Είτε να ακολουθήσει το συνηθισμένο δρόμο: να τα λέει όλα «στρογγυλεμένα», ώστε να μην κακοκαρδίζει κανέναν, ή να είναι ταυτόχρονα «και με τον χωροφύλαξ και με τον αστυφύλαξ». Κι ύστερα να τα γυρίζει, να κάνει όλες τις πιθανές και απίθανες... «τούμπες», ανάλογα με τη συγκυρία. Χωρίς να λέει τίποτε το ουσιώδες και χωρίς να διακινδυνεύει το παραμικρό...

- Είτε, τέλος, να ακολουθήσει το δύσκολο δρόμο: να λέει το σωστό, ακόμα και κόντρα σε όλους, να προτείνει τη δική του εναλλακτική λύση, και να επιμένει ώς το τέλος.

Ο πρώτος είναι ο δρόμος του λαϊκισμού. Ο δεύτερος του καιροσκοπισμού. Και ο τρίτος της ευθύνης.

Εμείς ακολουθήσαμε τον τρίτο δρόμο -της ευθύνης. Αυτό πιστεύαμε, αυτό είπαμε, σε αυτό επιμείναμε ώς το τέλος. Και αποδείχθηκε ότι είχαμε δίκιο.

Οσοι καταδικάζουν το λαϊκισμό και τον καιροσκοπισμό οφείλουν αυτό να το αναγνωρίσουν.

Εμείς αποδείξαμε ότι «δεν είμαστε ίδιοι»...

Τώρα είναι καιρός να αποδείξουν κι όσοι μας επέκριναν ότι δεν είναι χειρότεροι απ' αυτά που καταδίκαζαν.

Κάπως έτσι λειτουργεί η δημοκρατία. Ή όχι;

Απ' όλη αυτή την ιστορία πολλοί θα πάρουν μαθήματα για το πώς λειτουργεί η οικονομία. Μερικοί πρέπει να πάρουν και μαθήματα για το πώς λειτουργεί η δημοκρατία...
ελευθεροτυπια

Του ΣΗΦΗ ΜΑΝΟΥΣΟΓΙΑΝΝΑΚΗ
ΑΝΤΙΝΑΥΑΡΧΟΣ ΠΝ ε.α

Δυο μέρες πριν η Ελλάδα συρόταν από τις Ευρωπαϊκές δυνάμεις σε μια δέσμευση οικονομική και πολιτική τουλάχιστον εικοσαετούς προοπτικής. Νίκη παρουσίασε η Ελληνική κυβέρνηση ότι σε δέκα χρόνια θα ευρεθούμε στα οικονομικά επίπεδα που ήμασταν το 2009.

Όμως εξ αιτίας της οικονομικής μας κατάστασης το 2009 συρθήκαμε σαν λαός ως εδώ με δυσβάσταχτα οικονομικά μέτρα που μας έχουν ρίξει στη δυστυχία.

Είναι καιρός τώρα, που ο Ελληνικός λαός, έχει δείξει την αγανάκτηση και την περιφρόνηση του στο υπάρχον συντεχνιακό κράτος που οικοδόμησαν οι πολιτικοί από την μεταπολίτευση και μετά.

Πολλές φορές η αγανάκτηση αυτή εναντίον των πολιτικών έχει καταγραφεί όχι μόνον φραστικά αλλά και με έργα (ξυλοδαρμοί και εκσφενδόνιση αυγών και γιαουρτιών).

Καιρό τώρα σαν τελευταία ελπίδα, αφού το κυβερνών πολιτικό κόμμα δεν συγκινείται αναμένει μια πολιτική πρωτοβουλία (παραίτηση) από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας που θα οδηγούσε σε εκλογές και θα έδιδε προοπτική και ανακούφιση στον λαό.

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ως υπέρτατη αρχή της πολιτείας πρέπει να εξασφαλίζει την ενότητα και την συνοχή του κοινωνικού ιστού.

Είδαμε όμως στα γεγονότα της Θεσσαλονίκης τον κ. Παπούλια να κάνει δηλώσεις οι οποίες σε καμιά περίπτωση δεν ταιριάζουν με τον θεσμό τον οποίο υπηρετεί. Το απολογητικό του ύφος για την πατριωτική και δημοκρατική του στάση μιλώντας σε πρώτο πρόσωπο τον υποβάθμισε σε επίπεδο μέτριου πολιτικού αφού προσέδωσε προσωπική χροιά.

Έτσι ο ίδιος ξέχασε τον θεσμό του ανωτάτου άρχοντα και προκάλεσε αυτό ακριβώς που δεν έπρεπε να γίνει. Να αμφισβητούνται άμεσα το ήθος και η πολιτική του -ανοικτά- είτε με υπολογισμό της ηλικίας του με βάση το βιογραφικό και να τίθενται ερωτηματικά για το πότε ανέπτυξε την αντιστασιακή του δράση κατά την κατοχή, είτε με δημοσίευση φωτογραφιών με παρέες στη θάλασσα που παραπέμπουν σε θλιβερή δεκαετία του παρελθόντος.

Θα έπρεπε ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας να έχει καταλάβει την αγωνία του τόπου και να στεκόταν εκεί δίνοντας στην συνείδηση του κόσμου την ελπίδα και την ομόνοια έστω και αν “κάποιοι” όπως λέει η κυβέρνηση προκάλεσαν τα γεγονότα.

Αντίθετα φάνηκε να λειτουργεί ως εντολοδόχος μιας κυβέρνησης που έχει καταστεί τελείως αναξιόπιστη και μισητή στον κόσμο κατά την διετή πορεία της.
onalert

Η απολογία του Νίκου Καζαντζάκη στην ανακριτική αρχή του Ηρακλείου, που δημοσιεύτηκε τη Δευτέρα 16 Φεβρουαρίου 1925, δεν αποτελεί μόνο ένα έξοχο πολιτικό κείμενο αλλά είναι και δραματικά επίκαιρη σήμερα, την εποχή της κρίσης. Μιας εποχής που η σύγχιση, οι πολιτικές και κοινωνικές συγκρούσεις αλλά και αντιφάσεις στον πολιτικό λόγο κυριαρχούν.

Παρακάτω, παραθέτουμε ένα τμήμα της διάσημης "απολογίας του Καζαντζάκη"

1- Πιστεύω ότι το σύγχρονον αστικόν καθεστώς κατέστη ανίκανον να ρυθμίσει τας συγχρόνους ανάγκας και ανησυχίας του κοινωνικού συνόλου.

ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΣ.-Στηρίζεται εις την άνισον κατανομήν του πλούτου, εις την ασύστολον εκμετάλλευσιν των εργαζομένων τάξεων υπό αρπακτικής ισχυρώς ωργανωμένης κεφαλαιοκρατίας.

ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΣ.-Η ολοένα καταρρέουσα ηθική βάσις εις τας σχέσεις μεταξύ των ατόμων, παραλύει οιανδήποτε, εντός του αστικού καθεστώτος, προσπάθειαν όπως στηριχθή επί ηθικών αρχών ατομική, οικογενειακή και κοινωνική ζωή των ανθρώπων.

ΠΟΛΙΤΙΚΩΣ.-Η σχεδόν καθολική έλλειψις κάθε ενδιαφέροντος δια τα κοινά, ή σχεδόν αποκλειστική εξυπηρέτησις της αρχούσης τάξεως υπό της εκάστοτε πολιτικής εξουσίας, εις βάρος της μεγίστης πλειονοψηφίας του λαού, καθιστά ανεπαρκή και επιπολαίαν οιανδήποτε αλλαγήν προσώπων ή θεσμού.

Ταύτα πάντα θεωρώ συμπτώματα της παρακμής μιας τάξεως. Η αστική τάξις απέδωκεν-και εις θαυμαστήν ποσότητα και ποιότητα-ό,τι ηδύνατο εις την σκέψιν, εις την τέχνην, εις την επιστήμην, εις την πράξιν. Επάλαισεν εναντίον της προηγούμενης της Φεουδαλικής ιδεολογίας, ενίκησεν, εδημιούργησεν, εξετέλεσεν τον προορισμόν της-αρχίζει ν’ αποσυντίθεται και να βαίνει εις εξαφάνισιν.

Τοιούτος υπήρξε πάντοτε ο ρυθμός της ιστορίας. Μια τάξις, εκάστοτε εναλάσσουσα-οι βασιλείς, οι ευγενείς, οι αστοί-γεννάται, παλαίει, νικά, δημιουργεί, και εξαφανίζεται. Και άλλη τάξις την διαδέχεται, διαγράφουσα και αυτή, εις την πάροδον των αιώνων, την ιδίαν μοιραίαν τροχιάν.

Ζώμεν, ακλονήτως πιστεύω, το τέλος μιας κοινωνικής τάξεως, της αστικής.

ΙΙ- Ποία τάξις θα την διαδεχθή; Η τάξις των εργαζομένων-είτε εργάται είνε ούτοι, είτε αγρόται, είτε πνευματικοί παραγωγοί.

Η τάξις αύτη διήλθε προς ενός ήδη αιώνος, το πρώτον στάδιον της πορείας της, καθ’ ό προσεπάθει να εξεγείρη τις τας τάξεις των αστών το αίσθημα της φιλανθρωπίας και δικαιοσύνης, υπέρ των πεινώντων και αδικουμένων και ικέτευεν εξ ονόματος υψηλών ηθικών αρχών, να βελτιωθούν οι όροι της ζωής.

Ταχέως όμως σαφώς αντελήφθη ότι η πάλη των τάξεων είνε νόμος ιστορικός, αναπόφευκτος και όπως τα άτομα ούτω και οι λαοί, ούτω και αι κοινωνικαί τάξεις, διατρέχουν μοιραίως τα στάδια της γεννήσεως, της ακμής και της φθοράς.

Ουδεμία τάξις έμενε δια παντός εις την εξουσίαν. Η αστική τάξις θ’ ακολουθήση και αυτή, τον απαράγραπτον φυσιολογικόν νόμον και τότε η τάξις των εργαζομένων μοιραίως θα την διαδεχθή.

Η επίγνωσις αύτη κατέστη η αφετηρία μιας νέας όλως βαθυτέρας, αντιλήψεως των δικαιωμάτων και των υποχρεώσεων της τάξεως των εργαζομένων. Αντελήφθη δια πρώτην φοράν ότι χρέος έχει να οργανωθεί, να μορφωθή, να διατυπώση ωρισμένον πρόγραμμα, αφού είνε κεκλημένη, από ιστορικήν ανάγκην αργά ή γρήγορα να διαδεχθή την άρχουσαν σήμερον αστικήν τάξιν.

Τοιουτοτρόπως συγάσσονται, συνειδητά πλέον, αναγκασμέναι από τον ιστορικόν ρυθμόν, τα δύο αντίπαλα στρατόπεδα.

Τον ρυθμόν τούτον επετάχυνεν απροσδοκήτως ο εκραγείς παγκόσμιος πόλεμος. Ο πόλεμος ούτος μετέβαλε την ψυχικήν ατμόσφαιραν του κόσμου ότι θ’ απήτει γενεά ολόκληρος δια να γίνη καταληπτόν έπειτα από την φοβεράν ταύτην δοκιμασίαν της ανθρωπότητος, αμέσως όχι μόνον γίνεται ιδέα αντιληπτή, αλλά και αγωνίζεται να μετουσιωθή εις πράξιν.

Η ψυχική αύτη μεταπολεμική αγωνία η οξεία συναίσθησις πως είνε ανάγκη πλέον να εξευρεθή μια λύτρωσις από την οικονομικήν αυτήν κοινωνικήν πολιτικήν και πνευματικήν αθλιότητα, αποτελεί σήμερον την Μεγάλην παγκόσμιον Πραγματικότητα.

ΙΙΙ- Απέναντι της Μεγάλης ταύτης παγκοσμίου Πραγματικότητος, έχομεν την Μικράν πραγματικότητα την καθαρώς τοπικήν της Ελλάδος.

Ποία είνε η Ελληνική αύτη πραγματικότης και ποία κατ’ ανάγκην ανακύπτει η σχέσις μεταξύ της Μεγάλης και της Μικράς Πραγματικότητας;

Μόνον εάν σαφώς απαντήσωμεν εις το ερώτημα τούτο θα ημπορέσωμεν ν’ αντιληφθώμεν το σύγχρονον ημών χρέος ως Ελλήνων και ως ανθρώπων.

Εις την Ελλάδα δεν υπάρχει ακόμη εις τόσην οξύτητα και έντασιν όσον εις άλλους βιομηχανικώς ή πνευματικώς περισσότερον προηγουμένας χώρας, η σαφής διαγραφή της πάλης των τάξεων. Εν τούτοις, σήμερον, με τα μέσα της συγκοινωνίας, με τα βιβλία, με τας εφημερίδας, με τας διαλέξεις, με την εργατικήν παγκόσμιον αλληλεγγύην, με την φοβεράν και γονιμωτάτην πείραν του μακροχρονίου πολέμου, μία Ιδέα δεν δύναται να εντοπισθή εις μίαν χώραν, αλλά υπερπηδά ταχύτατα τα σύνορα και διατρέχει όλην την γην.

Δια τούτο, είτε θέλομεν είτε μη, είτε είμεθα ώριμοι είτε μη, η παγκόσμιος αύτη Ιδέα, η οποία εις πολλάς ήδη χώρας ήρχισε να μεταβάλλεται εις τεραστίαν δύναμιν-θα παρασύρη και την Ελλάδα, χωρίς να την περιμένει να ωριμάση Βιομηχανικώς ή πνευματικώς. Η μικρά τοπική πραγματικότης θα παρασυρθή από την Μεγάλην.

Ποίον λοιπόν είναι το χρέος μας; Πιστεύω βαθύτατα ότι το χρέος των δυνάμενων να έχωσιν επίδρασιν εις τον τόπον μας, είτε επί του πεδίου της σκέψεως είτε επί του πεδίου της δράσεως είναι τούτο:

Να προσαρμόσωμεν την μικράν μας Πραγματικότητα εις την Μεγάλην. Πώς; Μορφώνοντες, φωτίζοντες τον λαόν, τονώνοντες τας ανωτέρας ηθικάς Αρχάς που απομένουν ακόμη, καταδεικνύοντες όχι μόνον πλέον τα δικαιώματα, αλλά και τας υποχρεώσεις άς έχει μία τάξις ήτις μέλλει ν’ αναλάβη ευθύνας.

Μόνον εάν τοιουτοτρόπως προπαρασκευάσωμεν τον λαόν, θα είμεθα εις θέσιν, όταν θα έλθη η μοιραία κρίσιμος στιγμή, να προσαρμόσωμεν την σημερινήν παγκόσμιον ορμήν προς αναδημιουργίαν με τας ιδιαιτέρας συνθήκας του τόπου μας, με την ειδικήν ψυχολογίαν της ιστορίας και του λαού μας.

Ο αγών, όπως τον αντιλαμβάνωμαι, δεν είναι απλώς οικονομικός. Η οικονομική χειραφέτησις είναι μόνον μέσον προς ψυχικήν και πνευματικήν χειραφέτησιν του ανθρώπου. Δεν ζητούμεν ν’ ανατρέψωμεν την θρησκείαν, την οικογένειαν, την Πατρίδα, αλλά να δώσωμεν ανώτερον, βαθύτερον περιεχόμενον εις την θρησκείαν, εις την οικογένειαν, εις την Πατρίδα.

Ολοι, όσοι πονούμεν τον άνθρωπον, έχομεν χρέος α) να μην ανεχώμεθα πλέον την αδικίαν και την ανηθικότητα της συγχρόνου κοινωνικής, πολιτικής και οικονομικής ζωής β) να διασώσωμεν και να τονίσωμεν το δικαίωμα, το οποίον έχει ο λαός να θέλη να βελτιώση την θέσιν του. Και όχι μόνον το δικαίωμα αλλά και την δύναμιν να υψώση το επίπεδον της όλης ζωής του.

Σκοπός μας είναι να δημιουργήσωμεν μίαν ανωτέραν ηθικήν, να φέρωμεν δικαιοσύνην εις τον κόσμον, να δώσωμεν βαθυτέραν έννοιαν εις την αρετήν, εις την τιμήν, εις την ανθρωπότητα.

Ν. ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ

Ξεπερνά κάθε όριο η φαντασία των υπεύθυνων στο υπουργείο Οικονομικών για την είσπραξη της έκτακτης εισφοράς. Έτσι, ορμούμενοι από την ανάγκη να μαζευτεί...ζεστό χρήμα για τα ταμεία του κράτους, αναγκάζουν τους κληρονόμους των πεθαμένων να πληρώσουν την έκτακτη εισφορά!!!

Ειδικότερα, σε εγκύκλιο του υπουργείου, αναφέρεται ότι  «σε περίπτωση θανάτου του υπόχρεου, οι κληρονόμοι του ευθύνονται για την καταβολή του ποσού της εισφοράς, ανάλογα με το ποσοστό της κληρονομικής τους μερίδας».


Παράλληλα, σύμφωνα με την εγκύκλιο, η  προσφυγή στη δικαιοσύνη δεν συνεπάγεται αναστολή της καταβολής της έκτακτης εισφοράς .

Επίσης, περιγράφονται και οι προϋποθέσεις απαλλαγής ανέργων, στρατευμένων ή επιτηδευματιών από την καταβολή της έκτακτης εισφοράς και του τέλους επιτηδεύματος.

Σε ό,τι αφορά τους ανέργους ορίζεται ότι για να τύχουν απαλλαγής, θα πρέπει ισχύουν δύο προϋποθέσεις:

- να είναι εγγεγραμμένοι στο μητρώο των μακροχρόνια ανέργων του ΟΑΕΔ ή να λαμβάνουν επίδομα ανεργίας. Σε καμία άλλη περίπτωση δεν προβλέπεται απαλλαγή.

- να μην έχουν κατά τη χρήση του 2011 πραγματικά εισοδήματα άλλης πηγής έστω και μικρού ποσού.

Η εγκύκλιος διευκρινίζει ότι από την εισφορά απαλλάσσεται μόνο το επίδομα ανεργίας από τον ΟΑΕΔ και όχι άλλες ειδικές επιδοτήσεις, ακόμα κι αν καταβάλλονται από τον ΟΑΕΔ ή από άλλα Ταμεία και Οργανισμούς.

Διευκρινίζεται εξάλλου ότι δεν απαλλάσσονται ούτε τα εφάπαξ ποσά κοινωνικής ενίσχυσης που καταβλήθηκαν ελεύθερα φόρου από τον ΟΑΕΔ, σε απολυόμενους της  Ολυμπιακής Αεροπορίας και άλλων Οργανισμών, διότι αυτά δεν αποτελούν ποσά αποζημιώσεων.

Επίσης οι φορολογούμενοι που διέκοψαν την εργασία τους προκειμένου να εκπληρώσουν τη στρατιωτική τους θητεία, εξαιρούνται της εισφοράς αλληλεγγύης, εφόσον κατά το χρόνο της βεβαίωσης της εισφοράς δεν έχουν πραγματικά εισοδήματα.

Από το τέλος επιτηδεύματος εξαιρούνται, μόνο οι ατομικές επιχειρήσεις εφόσον για τον επιτηδευματία υπολείπονται τρία χρόνια από το έτος συνταξιοδότησής του, με τη διευκρίνιση ότι ως έτος συνταξιοδότησης νοείται το εξηκοστό πέμπτο έτος της ηλικίας. Ειδικότερα διευκρινίζεται ότι εξαιρούνται όσοι γεννήθηκαν πριν την 1-1-1949.
iliaoikonomia
Όσον αφορά την εξαίρεση των ελευθέρων επαγγελματιών και των ατομικών εμπορικών επιχειρήσεων κατά τα πέντε πρώτα έτη από την πρώτη τους έναρξη, σημειώνεται ότι η πρώτη έναρξη πρέπει να είναι μετά την 1-1-2006. Στις περιπτώσεις που ο επιτηδευματίας έχει πραγματοποιήσει στο παρελθόν κι άλλη έναρξη, δεν εξαιρείται ακόμη κι αν τη συγκεκριμένη έναρξη την έχει διακόψει

Όταν ήμουν παιδί είχα βρει μια φωτογραφία ταυτότητας του παππού Ευάγγελου. Ήταν ντυμένος με τη στολή του στρατιώτη και το δίκοχο. Δεν τον γνώρισα ποτέ γιατί έχει πεθάνει από το 1948, αλλά από την ιστορία του κατάλαβα τι σημαίνει να είσαι Ρωμιός. Τι σημαίνει να είσαι Έλληνας και πατριώτης...

Ο Ευάγγελος είχε γεννηθεί το 1908 στην Κωνσταντινούπολη. Σε ηλικία 11 χρονών έφυγε με την οικογένειά του αναζητώντας μια καλύτερη ζωή στη μητέρα πατρίδα, αφιλόξενη και σκληρή. Την αγάπησε κι έκανε προκοπή σε μια γειτονιά του Πειραιά που εκείνη την εποχή είχε περιβόλια, λίγα αρχοντικά και πεύκα.

Το 1940 πήγε στο μέτωπο να πολεμήσει και διέθεσε δύο λεωφορεία που είχε για τη μεταφορά των στρατιωτών. Συμμετείχε στην εποποιΐα του 1940 – 1941. Ήταν μεταξύ των απελευθερωτών της Βορείου Ηπείρου. Βοήθησε στην απόκρουση των τμημάτων που εισέβαλαν στη χώρα από τη Βουλγαρία κατά την εαρινή επίθεση των Ναζί την άνοιξη του 1941.

Ύστερα από ενάμισι χρόνο πολέμου γύρισε με τα πόδια στον Πειραιά. Λίγο πριν πεθάνει τον Δεκέμβριο του 1948 άφησε έξι γυναίκες πίσω του. Έλεγε στη γυναίκα του, τη Μάρω: «Να προσέχεις τα κορίτσια. Αυτές είναι η ζωή που χάσαμε… Είναι η Ελλάδα που ονειρευτήκαμε εμείς».

Κάπως έτσι σχηματίσθηκε στο μυαλό μου πώς πρέπει να είναι ένας Έλληνας. Να είναι αγωνιστής. Να είναι αγέρωχος. Να είναι περήφανος ακόμα και στις χειρότερες κακουχίες, ακόμα και στη μεγαλύτερη φτώχεια. Η αλήθεια είναι ότι οι γενιές που ακολούθησαν με κορυφαία αυτή τη λεγόμενη «γενιά του Πολυτεχνείου» δεν έχει καμμιά σχέση μ’ αυτούς τους Έλληνες.

Και για να μην παρεξηγηθώ, ο Έλληνας (με τη σημασία της λέξης κι όχι τον οποιοδήποτε άλλο προσδιορισμό που θυμίζει ρατσιστική ετικέτα) μοιάζει λίγο στον Ελύτη, στον Σικελιανό, στον Σεφέρη, στον Χατζηδάκι, στον Μίκη Θεοδωράκη. Έλληνας και πατριώτης ήταν ο Ιωάννης Μεταξάς και κρίνεται θετικά εκ του αποτελέσματος. Έλληνας και πατριώτης ήταν ο Νίκος Μπελογιάννης που θυσιάστηκε άδικα για το ιδανικό της ελευθερίας και της δημοκρατίας.

Τι να δούμε σήμερα

Πέρα από τα κομματικά και ιδεολογικά χαρακώματα πρέπει να δούμε σε επετείους όπως είναι η σημερινή ποιες είναι οι δικές μας υποχρεώσεις για την πατρίδα μας. Πώς πρέπει να αλλάξουμε εμείς πρώτα τη σκέψη μας και τις πρακτικές μας ώστε να αναγκάσουμε και τους πολιτικούς να προσαρμοστούν ή να αποσυρθούν.

Στην πρώτη περίπτωση θα μιλάμε για ένα ημίμετρο. Στη δεύτερη περίπτωση, η οποία θα έρθει νομοτελειακά και με την αλλαγή μιας ολόκληρης γενιάς, θα δώσει το στίγμα μιας νέας εποχής, ενός νέου πατριωτικού οράματος για την Ελλάδα που θέλουμε.

Η Ελλάδα του 1940 ήταν σε πολύ καλύτερη κατάσταση απ’ αυτήν που είναι σήμερα όσον αφορά στις παραγωγικές δομές και την προπαρασκευή. Μπορεί ο βασιλιάς Γεώργιος Β’ και ο τότε δικτάτορας (και για πολλούς διορισμένος πρωθυπουργός) Ιωάννης Μεταξάς να φάνταζαν σκληροί και απρόσιτοι ηγέτες, ο δεύτερος ωστόσο γνώριζε πολύ καλά τη διαχείριση της εξουσίας και την άσκηση πολιτικής.

Ο επιτελάρχης της εποποιΐας των βαλκανικών πολέμων του 1912 – 1913 χρησιμοποιούσε μια φράση του Αισχύλου. «Μόνοι ἐμεῖς, (οἱ Ἕλληνες) ἀντίθετα ἀπὸ τοὺς βαρβάρους, δὲν μετροῦμε ποτὲ τὸ πλῆθος τοῦ ἐχθροῦ στὴν μάχη» έλεγε και δεν είχε άδικο.

Τέσσερις στρατοί έναντι των Ελλήνων

Αυτό μας δείχνουν τα στοιχεία. Η εποποιΐα του 1940 – 1941 δεν ανέδειξε την αρτιότητα και την αποτελεσματικότητα του Έλληνα αξιωματικού και δεν επιβεβαίωσε την ανάγκη εκπαίδευσης των στρατιωτών (υπηρετούτων, εφέδρων και επιστράτων πριν από το καλοκαίρι του 1940). Μαρτυρά ότι με το κατάλληλο ηθικό, η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα που αναγκάστηκε να αντιμετωπίσει τέσσερις στρατούς ταυτοχρόνως. Απέναντι στον Ελληνικό Στρατό παρατάχθηκαν ο Ιταλικός, ο Γερμανικός, ο Αλβανικός και ο Βουλγαρικός.

Αυτό είναι ένα στοιχείο που ξεχνούν οι σημερινοί ιστορικοί και οι σημερινοί πολιτικοί «ηγέτες». Την ώρα που οι Ευρωπαίοι «εταίροι» εξαπολύουν χολή εναντίον της Ελλάδας θα πρέπει να γνωρίζουν ότι αυτή η χώρα, αυτός ο λαός, αντιστάθηκε – αγωνίστηκε – πολέμησε λιονταρίσια επί 219 ημέρες! Δεν παραδόθηκε από κόπωση. Δεν έπεσε όπως οι στρατιώτες στη γραμμή Μαζινώ. Παραδόθηκε μόνον όταν τελείωσε και η τελευταία σφαίρα από τα αποθεματικά μέσα στα οχυρά.

Η στρατιωτική αντίσταση

Στα αρχεία της Διευθύνσεως Ιστορίας Στρατού αναφέρεται σε έκδοση του 1945 που έγραψε ο ταγματάρχης Πυροβολικού Θεόδωρος Δρ. Βουδικλάρης αναφέρεται ότι μετά την Ελλάδα, η Νορβηγία αντιστάθηκε για 61 ημέρες στις δυνάμεις του Άξονα, η υπερδύναμη της εποχής Γαλλία μόλις 43 ημέρες, η Πολωνία 30, το Βέλγιο 18, η Ολλανδία τέσσερις και η Γιουγκοσλαβία μόλις τρεις.

Η Δανία που αγαπά ο ΓΑΠ

Παραδόθηκαν αμαχητί το Λουξεμβούργο, η Τσεχοσλοβακία και η αγαπημένη του Γιώργου Παπανδρέου, η Δανία. Ο άνθρωπος που θέλει να μετατρέψει τη χώρα μας σε Δανία του Νότου θα πρέπει να γνωρίζει ότι οι Δανοὶ "παραδώθηκαν σὲ ἕναν μοτοσικλετιστὴ τοῦ Χίτλερ, ὁ ὁποῖος μετέφερε στὸν Δανὸ βασιλιὰ απαίτηση τοῦ Χίτλερ γιὰ διέλευση τῶν ναζιστικῶν στρατευμάτων. Ο Δανὸς βασιλιὰς σὲ ἔνδειξη ὑποταγῆς παρέδωσε τὸ στέμμα του στὸν μοτοσικλετιστὴ γιὰ νὰ τὸ πάει στὸ Βερολίνο καὶ στὸν Χίτλερ".

Ίσως με τέτοια πρότυπα ο κ. Παπανδρέου προωθεί την οικονομική υποταγή στα δόλια και ιμπεριαλιστικά συμφέροντα που προωθούν σε απόλυτη αρμονία με το πολυεθνικό βιομηχανικό κατεστημένο η Γερμανίδα καγκελάριος Άγκελα Μέρκελ και ο υπουργός της Βόλφγκαγκ Σόιμπλε.

Το καθήκον των σημερινών αξιωματικών, των σημερινών πολιτικών και όλων όσων θέλουμε να λεγόμαστε Έλληνες είναι να τιμήσουμε αυτήν την ιστορία. Να δείξουμε ότι είμαστε αντάξιοι αυτής της ιστορίας.

Οι απώλειες

Στις 219 ημέρες της στρατιωτικής αντίστασης και αντεπίθεσης στους εισβολείς σκοτώθηκαν 13.676 στρατιώτες. Οι Αλβανοί εκτέλεσαν 1.165 στην Πάργα, στο Μαργαρίτιο και στην Παραμυθιά. Οι Ιταλοί εκτέλεσαν 8.000 στρατιώτες, οι Βούλγαροί 25 χιλιάδες και οι Γερμανοί 50 χιλιάδες.

Οι απώλειες της Ελλάδος κόστισαν τη ζωή στο 10% του πληθυσμού όταν η γιγαντιαία Σοβιετική Ένωση έχασε το 2,8%, η Γαλλία το 2%, η Πολωνία 1,8% και η Γιουγκοσλαβία 1,7%.

Αυτές τις απώλειες, αυτές τις ζωές τιμούμε σήμερα κι όχι τα τρωκτικά που ροκανίζουν τον εθνικό πλούτο τις τελευταίες δεκαετίες. Οι κύκλοι και οι περίοδοι της Μεταπολίτευσης έκλεισαν. Ξεκίνησαν με την ανάγκη του εκδημοκρατισμού και κατέληξαν σε μια άτιμη υποδούλωση με οικονομικά στοιχεία σε ξένα κέντρα.

Τι κάνει η γενιά μας

Αφού εξευτέλισαν ο,τιδήποτε χαρακτήριζε τους Έλληνες, αφού τα «αμερικανάκια» που τους ρίχναμε φάπες στο σχολείο έγιναν trendy και must, αφού η ελληνική γλώσσα έγινε “greenglish” απέμεινε να θυμηθούμε τι έκαναν οι πατεράδες και οι παππούδες μας.

Το μήνυμα από τις ενέργειές τους είναι ένα: Αντίσταση σε ό,τι στρέφεται κατά της εθνικής κυριαρχίας, της λαϊκής κυριαρχίας, της κοινωνικής δικαιοσύνης.

Οι Ούννοι της Μέρκελ δεν ξέχασαν τις εμμονές τους. Για να δείξουν πως είναι δήθεν ανώτερος λαός επιδιώκουν να υποδουλώσουν με οικονομικά μέσα κατ’ αρχήν ένα λαό με τέτοια ιστορία και τέτοιο υπόβαθρο όπως ο ελληνικός.

Όπως οι πατέρες και παππούδες μας είπαν όχι στον φασισμό τότε, έτσι πρέπει να πούμε κι εμείς όχι σ’ αυτόν τον πλουτοκρατικό, απάνθρωπο και αντιδημοκρατικό ιμπεριαλισμό που θέλει να μας μετατρέψει σε ανθρωπόμορφους πίθηκους.

Είναι υποχρέωση των ηγετών μας σε Ελλάδα και την Κύπρο να ακούσουν την φωνή του Λαού.

Του Χ.Κ. Λαζαρόπουλου

Διαφορά 7,5% μεταξύ ΝΔ και ΠΑΣΟΚ καταγράφει η νέα δημοσκόπηση της Kapa research που δημοσιεύεται στο Βήμα της Κυριακής, όπου το κυβερνών κόμμα δείχνει να καταρρέει και να πλησιάζει τα ποσοστά που είχε το ΠΑΣΟΚ κατά την περίοδο της ίδρυσής του (13%)...

Αντίθετα το κόμμα του Αντώνη Σαμαρά διατηρεί τα ποσοστά του και καταγράφει δυναμική που σε περίπτωση εκλογών θα του εξασφάλιζε την αυτοδυναμία. Ειδικότερα, τα ποσοστά που συγκεντρώνουν τα κόμματα στην πρόθεση ψήφου είναι:  

ΝΔ 22,2%,
ΠΑΣΟΚ 14,7%,
ΚΚΕ 9,1%,
ΛΑΟΣ 6,3%,
ΣΥΡΙΖΑ 5,1%,
Οικολόγοι Πράσινοι 3,4%,
Δημοκρατική Αριστερά 4,2%,
Δημοκρατική Συμμαχία 2,6%, (ΟΥΤΕ ΠΟΥ ΦΑΙΝΕΤΑΙ)
Άρμα Πολιτών 1,8%,
Άλλο κόμμα 4,1%,
Αδιευκρίνιστη ψήφος 26,5%.

Σημειώνεται ότι ο πρόεδρος της ΝΔ συγκεντρώνει και υψηλά ποσοστά σχετικά με την εμπιστοσύνη των πολιτών για την διακυβέρνηση της χώρας.

Συγκεκριμένα το 9% τον θεωρεί καταλληλότερο να ηγηθεί σε μια πιθανή κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας, σε αντίθεση με τον Γ.Παπανδρέου που τον εμπιστεύεται το 7,8% των ερωτηθέντων.
parapolitika

Αυξάνεται όλο και περισσότερο η εξωστρέφεια της ελληνικής επιχειρηματικότητας προς την Αλβανία, όπου αναζητούν διέξοδο οι εγχώριες επιχειρήσεις.

Στη γειτονική χώρα δραστηριοποιείται ήδη μεγάλος αριθμός επιχειρήσεων ελληνικών συμφερόντων, οι οποίες σε μεγάλο βαθμό δεν έχουν επηρεαστεί από την κρίση.

Το Γραφείο Οικονομικών και Εμπορικών Υποθέσεων της πρεσβείας της Ελλάδας στα Τίρανα δέχτηκε τον τελευταίο χρόνο (2010) περίπου 400 αιτήματα από ελληνικές επιχειρήσεις που ενδιαφέρθηκαν για πληροφορίες που αφορούν την αγορά της Αλβανίας. Αντίστοιχος είναι ο αριθμός και για το 2011.

Οι εταιρείες, στην πλειονότητά τους, δεν διευκρινίζουν εάν ο στόχος της έρευνάς τους αφορά εξαγωγή ή και εγκατάσταση. Παράλληλα, βάσει των στατιστικών δεδομένων της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής, οι ελληνικές εξαγωγές προς την Αλβανία συνεχίζουν να αυξάνονται.

Σε Τίρανα και Κορυτσά
Σήμερα στην Αλβανία δραστηριοποιούνται 270 επιχειρήσεις ελληνικών συμφερόντων, ενώ πάνω από 100 αξιόλογες αλβανικές επιχειρήσεις σχετίζονται με την Ελλάδα.

Η πλειονότητα των εταιρειών εδρεύει στα Τίρανα και στην Κορυτσά, ενώ οι τομείς όπου δραστηριοποιούνται οι ελληνικών συμφερόντων επιχειρήσεις είναι ο τραπεζικός, οι τηλεπικοινωνίες, η πληροφορική, ο κατασκευαστικός, η παραγωγή και εμπορία δομικών υλικών, η παροχή υπηρεσιών υγείας, η παροχή νομικών - φοροτεχνικών και λογιστικών συμβουλευτικών υπηρεσιών, η εμπορία πετρελαιοειδών, η παραγωγή - μεταποίηση και εμπορία ειδών διατροφής, ένδυσης - υπόδησης και ευρείας κατανάλωσης, η εστίαση, το εισαγωγικό εμπόριο κ.ά.

"Οι Ελληνες αποτελούν τη διοίκηση και το υψηλόβαθμο στελεχιακό δυναμικό. Επίσης, Ελληνες εργάζονται ως ανώτατα και ανώτερα στελέχη και σε επιχειρήσεις αλβανικών, όπως και συμφερόντων άλλων ξένων χωρών, καθώς και σε διεθνείς οργανισμούς", εξηγεί ο γενικός γραμματέας της Ενωσης Ελληνικών Επιχειρήσεων Αλβανίας και διευθυντής της INTRACOM TELECOM ALBANIA Γεώργιος Μπλέκας, ο οποίος εργάζεται στα Τίρανα εδώ και τρία χρόνια. Μάλιστα οι οικογένειες των Ελλήνων οι οποίοι εργάζονται στην Αλβανία σε υψηλές διοικητικές θέσεις παραμένουν στην Ελλάδα.

"Τα τελευταία δύο χρόνια όλο και περισσότερες επιχειρήσεις διερευνούν την αλβανική αγορά. Οι επενδύσεις στο εξωτερικό τώρα λειτουργούν σαν ?σανίδα σωτηρίας? για την ελληνική οικονομία", προσθέτει ο κ. Μπλέκας.

Γαλανόλευκες οι περισσότερες ξένες επενδύσεις

Το πιο δυνατό χαρτοφυλάκιο

Σύμφωνα με τα στοιχεία της Κεντρικής Τράπεζας της Αλβανίας, το ύψος των ξένων άμεσων επενδύσεωνστη χώρα συνέχισε και το 2010 να εξελίσσεται ανοδικά.

H Ελλάδα παραμένει σταθερά την 5ετία 2004-2008, για την οποία διατίθενται αναλυτικά στοιχεία, στην πρώτη θέση μεταξύ των ξένων επενδυτών, με μερίδιο 41% το 2008, ενώ ακολουθούν, με σημαντική διαφορά, Τουρκία, ΗΠΑ, Αυστρία και Ιταλία. Περίπου το 26% των ξένων επενδυτών προέρχεται από την Ελλάδα και οι επενδύσεις παρουσιάζουν συγκέντρωση στον τηλεπικοινωνιακό και χρηματοπιστωτικό τομέα.

Από στοιχεία της Αλβανικής Ενωσης Τραπεζών προκύπτει ότι το σύνολο των τραπεζών ελληνικών συμφερόντων το 2010 κατείχε το 23,4% της αξίας του συνόλου των στοιχείων ενεργητικού της τραπεζικής αγοράς (1,7 δισ. ευρώ) και το 20,6% της αξίας των καταθέσεων.

Υποκαταστήματα διατηρούν η Alpha Bank (48), η θυγατρική της Τράπεζας Πειραιώς Tirana Bank (49), η οποία το 2010 έλαβε άδεια λειτουργίας και 3 πρακτορείων, η Εθνική Τράπεζα (5), της οποίας το δίκτυο αποτελείται επιπλέον και από 25 πρακτορεία, και η Εμπορική Τράπεζα (13 υποκαταστήματα και 11 πρακτορεία), η οποία το 2010 αύξησε κατά 3 τα υποκαταστήματά της και κατά 1 τα πρακτορεία της.
Διονυσία Λάγιου

Την ύπαρξη στοιχείων από έρευνες ξένων οίκων που δημιουργούν βάσιμες προσδοκίες για ύπαρξη πλούσιων κοιτασμάτων πετρελαίου στην περιοχή μεταξύ ελληνικής και λιβυκής ΑΟΖ, τα οποία επιμένει να αγνοεί ακόμη και σήμερα η Αθήνα, αποκαλύπτει στο "Εθνος της Κυριακής" ο δρ Ηλίας Κονοφάγος, πρώην γενικός διευθυντής Ερευνας και Παραγωγής Κοιτασμάτων των ΕΛΠΕ. Δεν είναι τυχαίο φυσικά το γεγονός ότι η Λιβύη είχε προχωρήσει σε παραχωρήσεις αδειών ερευνών ακόμη και μέχρι τη Γαύδο, σε μια προσπάθεια δημιουργίας τετελεσμένων.

Ο κ. Κονοφάγος, που επιμένει στην ανάγκη διαμόρφωσης "Ελληνικής Στρατηγικής Ενέργειας" με αξιοποίηση της κυπριακής εμπειρίας, μετέφερε στο "Εθνος της Κυριακής" τα συμπεράσματα από την ημερίδα που έγινε στα Χανιά προς τιμήν ενός εκ των κορυφαίων ειδικών, του Κύπριου καθηγητή Διαχείρισης Κοιτασμάτων Υδρογονανθράκων του Πανεπιστημίου Χιούστον δρ Μιχάλη Οικονομίδη, με τη συμμετοχή πολλών ξένων και Ελλήνων ειδικών:

Σε ό,τι αφορά τις ραγδαίες εξελίξεις στην Κύπρο, η οποία σήμερα έχει κάνει την πρώτη "τρύπα" στον βυθό της ΑΟΖ της, ο κ. Κονοφάγος εξηγεί το πώς η Κύπρος μπόρεσε να φθάσει έως εδώ.

"Η Κύπρος άρχισε θαρραλέα το έργο της το 2003 και πρώτα απ' όλα κατάρτισε την κατάλληλη κυπριακή στρατηγική. Ο επί 20 συνεχή χρόνια υπεύθυνος των Ερευνών της Κύπρου, Σόλων Κασίνης, προσέλαβε το Γαλλικό Ινστιτούτο Υδρογονανθράκων (BEICIP), έναν οίκο που ήξερε καλύτερα από κάθε άλλον τη διεθνή αγορά και τις προοπτικές ύπαρξης κοιτασμάτων στις γεωλογικές λεκάνες της Μεσογείου, και το 2006 προσελήφθη η εταιρεία μη αποκλειστικών καταγραφών σεισμικών ερευνών υψηλής ευκρίνειας ''PGS'', με σκοπό τον εντοπισμό τυχόν στόχων κοιτασμάτων στην περιοχή νότια της Κύπρου. Κύριος στρατηγικός στόχος της Κύπρου ήταν η άμεση δημιουργία πλούτου, υποθαλάσσιου ορυκτού πλούτου". Η συνέχεια είναι λίγο-πολύ γνωστή σε όλους.

Η έρευνα

Σε αντίθεση με την Κύπρο την ίδια χρονική περίοδο, και επί σχεδόν 15 χρόνια, η ελληνική Πολιτεία "κοιμόταν" βαθιά, ασχολούμενη αποκλειστικά και μόνο με την εισαγωγή φυσικού αερίου από το εξωτερικό. Η έρευνα για τους υδρογονάνθρακες μέχρι πρόσφατα είχε εγκαταλειφθεί στην τύχη της.

Για να ενεργοποιηθεί η Αθήνα χρειάστηκε να εμφανισθούν οι Νορβηγοί "εργολάβοι" των μη αποκλειστικών υποθαλάσσιων σεισμικών ερευνών, που παρουσίασαν στην κυβέρνηση σημαντικές ομοιότητες και δυνατότητες, παρόμοιες με αυτές της Κύπρου, της Αιγύπτου και της Λιβύης, που εμφανίζονται ήδη να υπάρχουν νότια της Κρήτης.

Στην Ελλάδα οι έρευνες επικεντρώνονται κατά προτεραιότητα και σχεδόν αποκλειστικά στη Δ. Ελλάδα, παραπέμποντας τις προοπτικές νοτίως της Κρήτης στο απώτερο μέλλον. Το αρμόδιο υπουργείο θεώρησε ότι ?σε αντίθεση με το Λιβυκό Πέλαγος? στη Δ. Ελλάδα και στο Ιόνιο υπάρχουν πολύ περισσότερα ερευνητικά στοιχεία, τα οποία επιτρέπουν άμεσο άνοιγμα οικοπέδων σε ερευνητικές επενδύσεις.

Η αλήθεια όμως είναι πολύ διαφορετική, υποστηρίζει ο κ. Κονοφάγος, τονίζοντας ότι η διεθνής αγορά γνωρίζει πολύ καλά την περιοχή του Λιβυκού μεταξύ Κρήτης - Κύπρου - Αιγύπτου - Λιβύης και Κρήτης, όπου υπάρχουν γεωφυσικά στοιχεία για δεκάδες χιλιάδες χιλιόμετρα και εκατοντάδες μελέτες πετρελαϊκών ινστιτούτων και εταιρειών.

Επί των συγκεκριμένων αδημοσίευτων ακόμα μελετών της μείζονος περιοχής νότια της Κρήτης αρκεί να αναφέρουμε ότι η εταιρεία Ελληνικά Πετρέλαια ΑΕ (με αρμόδιο εκπρόσωπό τους τον κ. Κονοφάγο) σε κοινοπρακτική συνεργασία με τις εταιρείες Sipetrol της Χιλής και OilSearch της Αυστραλίας το 2001 άρχισαν διαπραγματεύσεις με την κρατική εταιρεία της Λιβύης N.O.C., με στόχο την απόκτηση ενός σημαντικού θαλάσσιου ερευνητικού οικοπέδου (Block 06), το οποίο βρισκόταν στον κόλπο της Σύρτης, σε απόσταση μόλις 100 χλμ. από τα νοτιοδυτικά θαλάσσια ανεπίσημα ακόμη σύνορα μεταξύ Λιβύης και Κρήτης.

Κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων ο διαχειριστής της κοινοπραξίας Sipetrol εξασφάλισε όλα τα διαθέσιμα επιστημονικά στοιχεία της περιοχής (γεωφυσικά, γεωτρητικά κ.λπ.) και παράλληλα αγόρασε όλες τις επίσημες και ανεπίσημες μη αποκλειστικές θαλάσσιες σεισμικές καταγραφές που υπήρξαν μεταξύ Λιβύης και Κρήτης και τις μελέτησε συστηματικά (βλ. Εικ. 2).

Η μελέτη έδειξε ότι όλη η θαλάσσια περιοχή μεταξύ της πόλης της Σύρτης και της Γαύδου ήταν εξαιρετικά πετρελαιοπιθανή και οι εντοπισθείσες ιζηματογενείς λεκάνες παρουσίαζαν σημαντικές γεωλογικές αναλογίες μεταξύ τους, όπου θα μπορούσαν να εντοπιστούν στο μέλλον σημαντικά κοιτάσματα υδρογονανθράκων.

Η "απάντηση" της Λιβύης ήρθε στο τέλος του 2004 με νέο χάρτη παραχωρήσεων λιβυκών θαλάσσιων οικοπέδων προς υποψήφιους επενδυτές, οι οποίες περιείχαν μέσα σε αυτόν όλη τη Νότια Κρήτη, ακόμη και τη νήσο Γαύδο (βλ. Εικ.1 ), χάρτης που επαναδημοσιεύθηκε και το 2006.

Η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν σήμερα στην ελεύθερη αγορά αρκετές χιλιάδες χιλιόμετρα ανεπίσημων υποθαλάσσιων σεισμικών καταγραφών γύρω από την Κρήτη (βλ. Εικ. 2). Οι εταιρείες, τονίζει ο κ. Κονοφάγος, τις έχουν μελετήσει και γνωρίζουν πολύ καλά τις δυνατότητες που θα μπορούσαν να υπάρχουν μελλοντικά στη χώρα μας.

Εμείς εξακολουθούμε να τις αγνοούμε, ενώ όλα τα ιστορικά ερευνητικά δεδομένα νότια της Κρήτης, καθώς και πρόσφατες αξιολογήσεις εταιρειών που δραστηριοποιούνται σήμερα νότια της Κύπρου και στο Ισραήλ δείχνουν ότι υπάρχουν σημαντικές γεωλογικές αναλογίες και δυνατότητες παρόμοιων ανακαλύψεων κοιτασμάτων και στη χώρα μας, ιδιαίτερα νότια της Κρήτης.

Η "Αφροδίτη"
Αυτές τις ημέρες το γεωτρύπανο "Ομηρος" της Noble Energy (Noble Homer Ferrigton) βρίσκεται πάνω από την Αφροδίτη, 2.700 μέτρα κάτω από τον βυθό της θάλασσας, με κύριο σκοπό την τοποθέτηση μίας δεύτερης σωλήνωσης στη γεώτρηση. Το τρυπάνι, όπως εξηγεί ο κ. Κονοφάγος, θα συνεχίσει τη διάτρηση κατευθυνόμενο προς την οροφή του κοιτάσματος φυσικού αερίου που αναμένεται στα 4.000 μέτρα.

Το τελικό βάθος 5.700 μέτρων θα αποδείξει εάν τα στρώματα φυσικού αερίου είναι πράγματι εκεί (η πιθανότητα ύπαρξης ξεπερνά σήμερα το 90%), εάν πράγματι η ροή του αερίου είναι οικονομικά ενδιαφέρουσα και τέλος εάν το μέγεθος της Αφροδίτης είναι ακόμη σημαντικότερο από το μεγαλύτερο κοίτασμα του κόσμου που ανακαλύφθηκε την τελευταία δεκαετία, δηλαδή το Λεβιάθαν.

Κατά τον Μιχάλη Οικονομίδη, το κοίτασμα θα μπορούσε τελικά να αποδειχθεί κατά 40% μεγαλύτερο από το Λεβιάθαν (450 δισ. m3), δηλαδή να περιέχει μέχρι και 630 δισ. κυβικά μέτρα φυσικού αερίου. Από γεωπολιτική άποψη η Κύπρος, που δεν διαθέτει ιδιαίτερα στρατιωτικά μέσα προστασίας των θαλάσσιων δικαιωμάτων της, εμφανίζεται ιδιαίτερα τυχερή, λέει ο κ. Κονοφάγος:

"Το 15% του κοιτάσματος δεν είναι κυπριακό! Τα θαλάσσια σύνορα Ισραήλ - Κύπρου χωρίζουν το κοίτασμα σε δύο τμήματα και οι δύο χώρες έχουν ήδη καταρτίσει σύμβαση ομοιόμορφης συνεκμετάλλευσης του κοιτάσματος (Unitization Agreement), ώστε αμέσως μετά την ανακάλυψη του κοιτάσματος να μη χαθεί χρόνος για τη συνέχιση μιας από κοινού ανάπτυξής του. Είναι φανερό ότι το Ισραήλ έχει κάθε συμφέρον να προστατεύσει και τα συμφέροντα της Κύπρου στην περιοχή" (βλ. Εικ. 3).

Τα οικονομικά οφέλη της Κύπρου αναμένεται να είναι εντυπωσιακά, ήταν το συμπέρασμα από την ημερίδα: Η παράλληλη ανάπτυξη των κοιτασμάτων Λεβιάθαν και Αφροδίτης, συνολικής επένδυσης $10 δισ., θα δημιουργήσει την προσεχή δεκαετία 100.000 νέες άμεσες και περιφερειακές θέσεις εργασίας. Η Κύπρος θα παραλάβει το αέριο στην ξηρά σε μια τιμή $4,5/χίλια κυβικά πόδια αερίου, τη στιγμή που η Ελλάδα πληρώνει το εισαγόμενο φυσικό αέριό της σε τιμές της τάξης των $10/χίλια κυβικά πόδια αερίου.

Η οικονομική αξία του κοιτάσματος της Αφροδίτης, όπως εκτιμά ο κ. Κονοφάγος, θα μπορούσε να φθάσει τα $100 δισ., και σύμφωνα με τις δημοσιευθείσες πρώτες στατιστικές εκτιμήσεις η Κύπρος θα μπορούσε να περιέχει τουλάχιστον 10 με 14 Αφροδίτες, συνολικής αξίας $1 τρισ. έως και $1,4 τρισ.

Η Κύπρος σπεύδει πάλι

Βασιζόμενη στο αυξημένο ενδιαφέρον της διεθνούς πετρελαϊκής αγοράς, η Κύπρος ετοιμάζεται να προχωρήσει σε παραχωρήσεις νέων πλούσιων ερευνητικών οικοπέδων.

Ειδικότερα, μεγάλες γαλλικές και ρωσικές εταιρείες ενδιαφέρονται για συγκεκριμένα οικόπεδα που βρίσκονται νότια και δίπλα σε γνωστά υποθαλάσσια λασποηφαίστεια, που από επιστημονική και εμπορική άποψη θεωρούνται πραγματικά εργοστάσια τροφοδοσίας φυσικού αερίου των γεωλογικών ιζημάτων της μείζονος περιοχής.

Τα σχεδόν 80 λασποηφαίστεια που έχουν εντοπιστεί γύρω από την Κρήτη δείχνουν επακριβώς την κατεύθυνση που πρέπει να ακολουθήσει η Ελλάδα για τον εντοπισμό κρίσιμων για τη χώρα κοιτασμάτων υδρογονανθράκων.
Εθνος
ΝΙΚΟΣ ΜΕΛΕΤΗΣ
[email protected]