Του Χρυσανθόπουλου Μιχαήλ,
καθ. ιστορικού - συγγραφέα -
δημοσιογράφου SBS Αυστραλίας
“Αν η ΕΕ δεν μας θέλει, να μας το πει απευθείας. Αν δεν μας θέλει μία, δεν τη θέλουμε δέκα”! Αυτές οι δηλώσεις ανήκουν στον θρασύ ηγεμονίσκο της γειτονικής χώρας Νίκολας Γκρούεφσκι, μετά την έκθεση της ΕΕ για την “πρόοδό” της σε όλους τους τομείς, στην οποία δεν περιλαμβάνονται σε καμία παράγραφο του όρου “Μακεδονία” και “μακεδονικός” ως προσδιοριστικοί για το έθνος και τη γλώσσα του κράτους του.
Βέβαια αυτές οι δηλώσεις δεν προέρχονται από θάρρος ή έξαρση πατριωτισμού του Γκρούεφσκι αλλά από τον σφιχτό εναγκαλισμό της Τουρκίας με τα Σκόπια, μετά την επίσκεψη του Ερντογάν και του Α/ΓΕΣ των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων και το δώρο ύψους 900.000 δολαρίων σε στρατιωτικό υλικό στις ένοπλες δυνάμεις της γειτονικής χώρας, πραγματοποιώντας αργά αλλά σταθερά το νεοοθωμανικό τόξο.
Και εμείς; Εμείς καθίσαμε αναπαυτικά στην ηλεκτρική καρέκλα της ΕΕ, της γερμανικής Ε.Ε., για να έχουμε ένα βαθύ περιποιημένο κούρεμα του “χρέους” μας, που αποτελεί μόλις το 2% του συνολικού της Ένωσης, σε σχέση με το 20% της Ιταλίας π.χ. Ο περήφανος λαός, το έθνος του Μ. Αλεξάνδρου, το έθνος του ΟΧΙ των οχυρών, έχει παραδοθεί στους Τσολάκογλου εγχωρίως, οι οποίοι υπέγραψαν την άνευ όρων παράδοσή του στην ξενική επέμβαση, παρέμβαση-ζυγό.
“Δυστυχώς επτωχεύσαμεν” είπε ο Τρικούπης την 01-12-1893 και οι τότε Μεγάλες Δυνάμεις “έσωσαν” την Ελλάδα (οι τότε διακεκριμένοι οικονομολόγοι Bodio και Edward Law) με την επιβολή μόνο του νόμου που ψήφισε η ελληνική Βουλή στις 21 Φεβρουαρίου 1898, του διεθνούς οικονομικού ελέγχου, διά της επιτροπής που αρχικά ονομαζόταν Διεθνής Επιτροπή Ελέγχου και μετά μετονομάστηκε σε Διεθνή Οικονομική Επιτροπή με έξι μέλη-αντιπροσώπους καθεμιάς από τις Μεγάλες Δυνάμεις, οι οποίες ήλεγχαν τον υπουργό Οικονομικών!
Δεν είναι τα ίδια αυτά που ζούμε τώρα; Τώρα έχουμε πάλι τις “Μεγάλες Δυνάμεις” της ΕΕ και τον καινούριο επίτροπο ονόματι Ράιχεμπαχ (προσέξτε το πρώτο συνθετικό του ονόματός του, Ράιχ. Τυχαίο;). Και μέσα σε αυτή την τεχνητή επιβαλλόμενη κρίση βυσσοδομούν τα γειτονικά κράτη, που διεκδικούν κομμάτια όχι πλέον ελληνικής ιστορίας αλλά απροκάλυπτα εδάφη της Ελλάδας.
Αυτή η κατάθλιψη και η εξαθλίωση που έχει επιβληθεί σε αυτό το περήφανο έθνος του Μακεδόνα Μ. Αλεξάνδρου, που άλλαξε τον κόσμο, έχει σκοπό να προετοιμάσει τις απίστευτες υποχωρήσεις - παραχωρήσεις στο εθνικό θέμα με το γειτονικό κράτος.
Ο βίαιος αποχωρισμός του όρου Μακεδών από τον όρο Έλλην, εθνολογικά, εθνογραφικά, ανθρωπογεωγραφικά, η έμμεση και σιωπηρή αποδοχή του σύγχρονου βουλγαρικού διεκδικητισμού των Βουλγάρων της FYROM, που αποβουλγαροποιήθηκαν εν μία νυχτί και ψευτομακεδονοποιήθηκαν καταχθόνια και χωρίς ιστορική συνέχεια,
η εμπέδωση της υπάρξεως ψευτομακεδονικής διαλέκτου ή και μειονότητος εντός των ελληνικών συνόρων, η πλήρης εγκατάλειψη των πραγματικών Μακεδόνων της περήφανης γηγενούς μειονότητός μας πλέον σε μεγάλα κέντρα ακμάζοντος ελληνισμού για αιώνες, όπως στο Μοναστήρι, Γευγελή, Στρώμνιτσα, Αχρίδα, Κρούσοβο, συνθέτουν το παζλ της πορείας αυτού του ζητήματος.
Η αδιαλλαξία της γειτονικής χώρας, που προέρχεται από τα ισχυρά στηρίγματά της σε συμφέροντα άλλων στην περιοχή και όχι μόνο, μέχρι τώρα μας διαφύλαττε από τον εθνικό διασυρμό και την πλήρη απαξίωση της εθνικής μας αξιοπρέπειας.
Θα έπρεπε να είχαμε τελειώσει με το θέμα αυτό ήδη από τη δεκαετία του ’90 ξεκάθαρα και χωρίς περιστροφές, χωρίς ενδιάμεσες συμφωνίες, σύνθετα ονόματα, erga omnes, γεωγραφικούς προσδιορισμούς, και όλα τα άλλα συναφή φαιδρά ανερυθρίαστης και επαίσχυντης εθνικής παραδόσεως - συνθηκολογήσεως.
Με ποιους διαλεγόμεθα;
Με ποιους συζητάμε για όνομα σύνθετο γεωγραφικού προσδιορισμού;
Ποιους παρακαλούμε να δεχτούν αυτό το όνομα;
Ποιους εκλιπαρούμε να κάνουν κάποια έστω και μικρή υποχώρηση, να μας πετάξουν έστω ένα ψίχουλο “συνεννόησης” (με τους πραγματικούς Μακεδόνες;)
Με τους κομιτατζήδες, τους οποίους ο Albert Londres, γάλλος δημοσιογράφος που δεν ήταν καν συμπαθών τους Έλληνες, στο βιβλίο του “Les Comitadjii ou le terrorisme dans les Balkans” (Paris 1932) τους ονομάζει απεριφράστως “φονιάδες, τρομοκράτες στα Βαλκάνια”.
Στα Σκόπια έγιναν οι επίσημοι εορτασμοί των 118 χρόνων από την ίδρυση του VMORO (BMOPO) στις 23 Οκτωβρίου 1893, στη Θεσσαλονίκη από έξι Βουλγάρους (επελέγη η Θεσσαλονίκη, η οποία δεν είχε Βουλγάρους, για να δικαιολογηθεί η κατοπινή διεκδίκησή της από τον βουλγαρικό σλαβισμό διά των όπλων), του οποίου οι Σκοπιανοί αφαίρεσαν το γράμμα Ο (odrinskο) για να μη φαίνεται και προδίδεται ο βουλγαρικός χαρακτήρας της φονικής αυτής οργανώσεως που είχε ως σύμβολό της τη νεκροκεφαλή με τα διασταυρωμένα οστά και την επιγραφή ελευθερία ή θάνατος.
Σ’ αυτούς τους εορτασμούς ο πρόεδρος της FYROM Γκιόργκι Ιβάνοφ τόνισε ξεκάθαρα ότι ήρθε η ώρα να πραγματοποιηθούν τα όνειρα και τα σχέδια της οργάνωσης, δηλαδή η δημιουργία ψευτομεγάλης Μακεδονίας στα εθνικά, οικονομικά, εθνογραφικά, γεωγραφικά της σύνορα”, όπως φυσικά τα αντιλαμβάνονταν οι σλαβικοί νόες της εποχής που κληροδότησαν αυτές τις αντιλήψεις στους “αποβουλγαροποιημένους” ψευτομακεδόνες της FYROM.
Τα ψαλίδια του ψευτομακεδονισμού κόβουν το σχέδιο των καινούργιων συνόρων, σχηματίζοντας το όνειρο του σλαβισμού, είτε βουλγαρίζοντος είτε ψευτομακεδονίζοντος, που δεν είναι άλλο από την αυτόνομη Μακεδονία, στερούμενη από την πραγματική της ιστορία και τους πραγματικούς Μακεδόνες, κουρεύοντας τις σάρκες του ελληνισμού που έχε πέσει στα γόνατα λόγω ΕΕ και ιδίων λαθών και παραλείψεων.
Και το 1893 “επτωχεύσαμεν” και το 1897 είχαμε την ντροπή της απώλειας, της ήττας του ατυχούς πολέμου. Πώς φτάσαμε στην εποποιία των Βαλκανικών πολέμων;
Πώς αναστήθηκε αυτό το έθνος τότε που ήταν ακριβώς όπως και τώρα υπό διεθνή εποπτεία;
Το έθνος μπορεί να ήταν πτωχό τότε σε χρήματα αλλά όχι σε ιδανικά. Είναι αυτά τα ιδανικά, αυτή η παράδοση, αυτή η ιστορία, από το DNA αν θέλετε, που τρέφει τα γονίδια αυτού του έθνους, που εκπολίτισε τον κόσμο τρεις φορές, και όχι η ψευτοευμάρεια και η ψευτοπολυτέλεια που είχαμε πιστέψει ότι μας εκφράζει.
Πίστη στο γένος, πίστη στον Θεό και στην Υπέρμαχο Στρατηγό, τη Θεομήτορα, την οδηγό του έθνους μας, αυτά θα μας κρατήσουν όρθιους, και εμείς οι Μακεδόνες, που πάντοτε ήμασταν το πρόφραγμα της φυλής, έχουμε το χρέος να αντισταθούμε στην άλωσή μας, εσωτερικά και εξωτερικά
Γιατί αν το ψέμα του ψευτομακεδονισμού κρατά και φανατίζει τους γείτονές μας στην αδιαλλαξία τους για την αλλαγή του ονόματος, που δεν τους ανήκει, εμείς οι πραγματικοί Μακεδόνες τι κάνουμε;
Ο μακεδονικός αγών συνεχίζεται αμείωτα.
*Εικόνα: Βουλγαρική σημαία με τη νεκροκεφαλή και τα διασταυρωμένα οστά, που αναγράφει "Ελευθερία ή Θάνατος" και "CMORK" (Κεντρική Επαναστατική Επιτροπή Μακεδονίας-Αδριανούπολης - Central Macedono-Adrionopol Revolutionary Comitee) στη Βουλγαρική γλώσσα.
macedoniahellenicland.eu
καθ. ιστορικού - συγγραφέα -
δημοσιογράφου SBS Αυστραλίας
“Αν η ΕΕ δεν μας θέλει, να μας το πει απευθείας. Αν δεν μας θέλει μία, δεν τη θέλουμε δέκα”! Αυτές οι δηλώσεις ανήκουν στον θρασύ ηγεμονίσκο της γειτονικής χώρας Νίκολας Γκρούεφσκι, μετά την έκθεση της ΕΕ για την “πρόοδό” της σε όλους τους τομείς, στην οποία δεν περιλαμβάνονται σε καμία παράγραφο του όρου “Μακεδονία” και “μακεδονικός” ως προσδιοριστικοί για το έθνος και τη γλώσσα του κράτους του.
Βέβαια αυτές οι δηλώσεις δεν προέρχονται από θάρρος ή έξαρση πατριωτισμού του Γκρούεφσκι αλλά από τον σφιχτό εναγκαλισμό της Τουρκίας με τα Σκόπια, μετά την επίσκεψη του Ερντογάν και του Α/ΓΕΣ των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων και το δώρο ύψους 900.000 δολαρίων σε στρατιωτικό υλικό στις ένοπλες δυνάμεις της γειτονικής χώρας, πραγματοποιώντας αργά αλλά σταθερά το νεοοθωμανικό τόξο.
Και εμείς; Εμείς καθίσαμε αναπαυτικά στην ηλεκτρική καρέκλα της ΕΕ, της γερμανικής Ε.Ε., για να έχουμε ένα βαθύ περιποιημένο κούρεμα του “χρέους” μας, που αποτελεί μόλις το 2% του συνολικού της Ένωσης, σε σχέση με το 20% της Ιταλίας π.χ. Ο περήφανος λαός, το έθνος του Μ. Αλεξάνδρου, το έθνος του ΟΧΙ των οχυρών, έχει παραδοθεί στους Τσολάκογλου εγχωρίως, οι οποίοι υπέγραψαν την άνευ όρων παράδοσή του στην ξενική επέμβαση, παρέμβαση-ζυγό.
“Δυστυχώς επτωχεύσαμεν” είπε ο Τρικούπης την 01-12-1893 και οι τότε Μεγάλες Δυνάμεις “έσωσαν” την Ελλάδα (οι τότε διακεκριμένοι οικονομολόγοι Bodio και Edward Law) με την επιβολή μόνο του νόμου που ψήφισε η ελληνική Βουλή στις 21 Φεβρουαρίου 1898, του διεθνούς οικονομικού ελέγχου, διά της επιτροπής που αρχικά ονομαζόταν Διεθνής Επιτροπή Ελέγχου και μετά μετονομάστηκε σε Διεθνή Οικονομική Επιτροπή με έξι μέλη-αντιπροσώπους καθεμιάς από τις Μεγάλες Δυνάμεις, οι οποίες ήλεγχαν τον υπουργό Οικονομικών!
Δεν είναι τα ίδια αυτά που ζούμε τώρα; Τώρα έχουμε πάλι τις “Μεγάλες Δυνάμεις” της ΕΕ και τον καινούριο επίτροπο ονόματι Ράιχεμπαχ (προσέξτε το πρώτο συνθετικό του ονόματός του, Ράιχ. Τυχαίο;). Και μέσα σε αυτή την τεχνητή επιβαλλόμενη κρίση βυσσοδομούν τα γειτονικά κράτη, που διεκδικούν κομμάτια όχι πλέον ελληνικής ιστορίας αλλά απροκάλυπτα εδάφη της Ελλάδας.
Αυτή η κατάθλιψη και η εξαθλίωση που έχει επιβληθεί σε αυτό το περήφανο έθνος του Μακεδόνα Μ. Αλεξάνδρου, που άλλαξε τον κόσμο, έχει σκοπό να προετοιμάσει τις απίστευτες υποχωρήσεις - παραχωρήσεις στο εθνικό θέμα με το γειτονικό κράτος.
Ο βίαιος αποχωρισμός του όρου Μακεδών από τον όρο Έλλην, εθνολογικά, εθνογραφικά, ανθρωπογεωγραφικά, η έμμεση και σιωπηρή αποδοχή του σύγχρονου βουλγαρικού διεκδικητισμού των Βουλγάρων της FYROM, που αποβουλγαροποιήθηκαν εν μία νυχτί και ψευτομακεδονοποιήθηκαν καταχθόνια και χωρίς ιστορική συνέχεια,
η εμπέδωση της υπάρξεως ψευτομακεδονικής διαλέκτου ή και μειονότητος εντός των ελληνικών συνόρων, η πλήρης εγκατάλειψη των πραγματικών Μακεδόνων της περήφανης γηγενούς μειονότητός μας πλέον σε μεγάλα κέντρα ακμάζοντος ελληνισμού για αιώνες, όπως στο Μοναστήρι, Γευγελή, Στρώμνιτσα, Αχρίδα, Κρούσοβο, συνθέτουν το παζλ της πορείας αυτού του ζητήματος.
Η αδιαλλαξία της γειτονικής χώρας, που προέρχεται από τα ισχυρά στηρίγματά της σε συμφέροντα άλλων στην περιοχή και όχι μόνο, μέχρι τώρα μας διαφύλαττε από τον εθνικό διασυρμό και την πλήρη απαξίωση της εθνικής μας αξιοπρέπειας.
Θα έπρεπε να είχαμε τελειώσει με το θέμα αυτό ήδη από τη δεκαετία του ’90 ξεκάθαρα και χωρίς περιστροφές, χωρίς ενδιάμεσες συμφωνίες, σύνθετα ονόματα, erga omnes, γεωγραφικούς προσδιορισμούς, και όλα τα άλλα συναφή φαιδρά ανερυθρίαστης και επαίσχυντης εθνικής παραδόσεως - συνθηκολογήσεως.
Με ποιους διαλεγόμεθα;
Με ποιους συζητάμε για όνομα σύνθετο γεωγραφικού προσδιορισμού;
Ποιους παρακαλούμε να δεχτούν αυτό το όνομα;
Ποιους εκλιπαρούμε να κάνουν κάποια έστω και μικρή υποχώρηση, να μας πετάξουν έστω ένα ψίχουλο “συνεννόησης” (με τους πραγματικούς Μακεδόνες;)
Με τους κομιτατζήδες, τους οποίους ο Albert Londres, γάλλος δημοσιογράφος που δεν ήταν καν συμπαθών τους Έλληνες, στο βιβλίο του “Les Comitadjii ou le terrorisme dans les Balkans” (Paris 1932) τους ονομάζει απεριφράστως “φονιάδες, τρομοκράτες στα Βαλκάνια”.
Στα Σκόπια έγιναν οι επίσημοι εορτασμοί των 118 χρόνων από την ίδρυση του VMORO (BMOPO) στις 23 Οκτωβρίου 1893, στη Θεσσαλονίκη από έξι Βουλγάρους (επελέγη η Θεσσαλονίκη, η οποία δεν είχε Βουλγάρους, για να δικαιολογηθεί η κατοπινή διεκδίκησή της από τον βουλγαρικό σλαβισμό διά των όπλων), του οποίου οι Σκοπιανοί αφαίρεσαν το γράμμα Ο (odrinskο) για να μη φαίνεται και προδίδεται ο βουλγαρικός χαρακτήρας της φονικής αυτής οργανώσεως που είχε ως σύμβολό της τη νεκροκεφαλή με τα διασταυρωμένα οστά και την επιγραφή ελευθερία ή θάνατος.
Σ’ αυτούς τους εορτασμούς ο πρόεδρος της FYROM Γκιόργκι Ιβάνοφ τόνισε ξεκάθαρα ότι ήρθε η ώρα να πραγματοποιηθούν τα όνειρα και τα σχέδια της οργάνωσης, δηλαδή η δημιουργία ψευτομεγάλης Μακεδονίας στα εθνικά, οικονομικά, εθνογραφικά, γεωγραφικά της σύνορα”, όπως φυσικά τα αντιλαμβάνονταν οι σλαβικοί νόες της εποχής που κληροδότησαν αυτές τις αντιλήψεις στους “αποβουλγαροποιημένους” ψευτομακεδόνες της FYROM.
Τα ψαλίδια του ψευτομακεδονισμού κόβουν το σχέδιο των καινούργιων συνόρων, σχηματίζοντας το όνειρο του σλαβισμού, είτε βουλγαρίζοντος είτε ψευτομακεδονίζοντος, που δεν είναι άλλο από την αυτόνομη Μακεδονία, στερούμενη από την πραγματική της ιστορία και τους πραγματικούς Μακεδόνες, κουρεύοντας τις σάρκες του ελληνισμού που έχε πέσει στα γόνατα λόγω ΕΕ και ιδίων λαθών και παραλείψεων.
Και το 1893 “επτωχεύσαμεν” και το 1897 είχαμε την ντροπή της απώλειας, της ήττας του ατυχούς πολέμου. Πώς φτάσαμε στην εποποιία των Βαλκανικών πολέμων;
Πώς αναστήθηκε αυτό το έθνος τότε που ήταν ακριβώς όπως και τώρα υπό διεθνή εποπτεία;
Το έθνος μπορεί να ήταν πτωχό τότε σε χρήματα αλλά όχι σε ιδανικά. Είναι αυτά τα ιδανικά, αυτή η παράδοση, αυτή η ιστορία, από το DNA αν θέλετε, που τρέφει τα γονίδια αυτού του έθνους, που εκπολίτισε τον κόσμο τρεις φορές, και όχι η ψευτοευμάρεια και η ψευτοπολυτέλεια που είχαμε πιστέψει ότι μας εκφράζει.
Πίστη στο γένος, πίστη στον Θεό και στην Υπέρμαχο Στρατηγό, τη Θεομήτορα, την οδηγό του έθνους μας, αυτά θα μας κρατήσουν όρθιους, και εμείς οι Μακεδόνες, που πάντοτε ήμασταν το πρόφραγμα της φυλής, έχουμε το χρέος να αντισταθούμε στην άλωσή μας, εσωτερικά και εξωτερικά
Γιατί αν το ψέμα του ψευτομακεδονισμού κρατά και φανατίζει τους γείτονές μας στην αδιαλλαξία τους για την αλλαγή του ονόματος, που δεν τους ανήκει, εμείς οι πραγματικοί Μακεδόνες τι κάνουμε;
Ο μακεδονικός αγών συνεχίζεται αμείωτα.
*Εικόνα: Βουλγαρική σημαία με τη νεκροκεφαλή και τα διασταυρωμένα οστά, που αναγράφει "Ελευθερία ή Θάνατος" και "CMORK" (Κεντρική Επαναστατική Επιτροπή Μακεδονίας-Αδριανούπολης - Central Macedono-Adrionopol Revolutionary Comitee) στη Βουλγαρική γλώσσα.
macedoniahellenicland.eu
